του Πέτρου Πλακογιάννη,
Η καταγραφή της ιστορίας πραγματοποιείται με εκτεταμένη έρευνα και μελέτη και όχι με παραπλανητικές γενικεύσεις και συνθήματα. Διαβάζω στο άρθρο του κύριου Μανδραβέλη στην Καθημερινή της Κυριακής 18.04.2021, ότι «..το Πατριαρχείο ήταν αντίθετο στις νεωτερικές ιδέες της Δύσης περί ελευθερίας κ.λπ.».
Αυτή η άποψη είναι ανεπεξέργαστη γενίκευση. Ο ίδιος ο Γρηγόριος ο Ε’ καθαιρέθηκε το 1798 από τον θρόνο του, όταν ο σουλτάνος εξέδωσε ένα «μπουγιουρντί» στο οποίο ανέφερε ότι ο συγκεκριμένος πατριάρχης δεν κατέδιδε στις «οθωμανικές αρχές» τα επαναστατικά κινήματα των ραγιάδων αλλά και καθοδηγούσε τους Γάλλους υπηκόους της Σμύρνης (A. Cunningham, Anglo-Ottoman Encounters in the Age of Revolution, Collected Essays, Frank Cass: London-Portland 1993, σ.201).
Ένα άλλο σημείο που αξίζει να αναφερθεί είναι ότι στο επίσημο βιβλίο του Οικουμενικού Πατριαρχείου το 1808 αναφέρεται η γαλλική επανάσταση ως ένα γεγονός τεράστιας σημασίας για την ανθρωπότητα (Λ. Αντωνιάδης, Επιτομή Χρονολογική της Γενικής Ιστορίας εν τω του Πατριαρχείου της Κωνσταντινουπόλεως Τυπογραφείο 1808, σ. 224-253).
