Γυναικείο κυνήγι ομορφιάς και η ανδρική ευθύνη

του Παναγιώτη Βασιλόπουλου,

Τις τελευταίες δεκαετίες υφίσταται το φαινόμενο της διαρκούς επιθυμίας των γυναικών να είναι συνεχώς όμορφες ακολουθώντας τις εκάστοτε τάσεις της μόδας.

Ειδικότερα το φαινόμενο αυτό κατοικοεδρεύει στον δυτικό κόσμο, όπου η βιομηχανία ομορφιάς ανθίζει με προσόδους δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως.

Λαμβάνοντας υπ’όψιν τις κοινωνικοοικονομικές και τεχνολογικές αλλαγές που σημειώθηκαν μετά την λήξη του ΒΠΠ,παρατηρείται σιγά σιγά οτι στον κινηματογράφο να μπαίνει η έννοια του συμβόλου της ομορφιάς,καθώς δείχνοντας ωραίες και ωραίους ηθοποιούς να παίζουν σε ερωτικές σκηνές η ταινία αύξανε την εμπορικότητα της.

Έτσι άρχιζαν να δημιουργούνται οι βιομηχανίες ένδυσης υπόδησης και καλλυντικών διαφημιζόμενες από ηθοποιούς και άλλα πρόσωπα δημοσίου ενδιαφέροντος,ώστε να γίνουν εμπορικότερες και δημιουργώντας τις τάσεις μόδας.

Με αυτόν τον ήλθαν στο προσκήνιο εταιρίες οπως η Vichy, L’Oreal, Prada, Armani, Vog κτλ Αφού τέθηκε η χρονική βάση στην οποία άρχισε το κυνήγι ομορφιάς, τώρα ας περάσουμε στο πως η βιομηχανία ομορφιάς κατάφερε να δημιουργήσει τέτοιο φανατικό,γυναικείο κυρίως κοινό.

Με την είσοδο της τηλεόρασης στα σπίτια μας την δεκαετία του 50 η βιομηχανία μόδας χρησιμοποιώντας τις διαφημίσεις, εκπομπές όπου οι παρουσιαστές διαφήμιζαν ρούχα, καλλυντικά, παπούτσια και την εκάστοτε τάση, στις ταινίες οι πρωταγωνιστές ντύνοταν τοιουτοτρόπως, περνούσαν υποσυνείδητα το μήνυμα ότι η γυναίκα πρέπει να ντύνεται και να βάφεται με την εκάστοτε μόδα.

Έτσι διαχρονικά οι γυναίκες θέλουν να είναι όμορφες,να ντύνονται με ωραία και ακριβά ρούχα και να βάφονται αναλόγως,ώστε να είναι πιο ελκυστικές. Από την μια αυτό είναι καλό γιατί αμφότεροι το κάθε φύλλο θέλει έναν όμορφο σύντροφο,κανείς δεν θέλει έναν άντρα και μια γυναίκα ατημέλητο και απεριποίητο.

Από την άλλη όμως διαδίδεται στην συλλογική συνείδηση το μήνυμα οτι ο/η καλός/η σύντροφος πρέπει να είναι ωραίος αλλιώς δεν αξίζει για σχέση,δηλαδή το φαίνεσθαι έχει αξία.Αυτό το παράδειγμα αποδεικνύεται όταν μια όχι και τόσο όμορφη γυναίκα φλερτάρει έναν άνδρα και απορρίπτεται ως πατσαβούρα και αντιστρόφως.

Η βιομηχανία της μόδας με την εβδομηκονταετή της παρουσία κατάφερε να δημιουργήσει στις γυναίκες την εικόνα ότι πρέπει να είναι συνεχώς όμορφες,ώστε να βρουν έναν ωραίο άντρα.Με μια άλλη προέκταση ορισμένες έχοντας την ομορφιά, επιδιώκουν να βρουν έναν πλούσιο άντρα χορηγό που θα τις παρέχει μια πλούσια,ικανοποιητική όχι πάντως ευτυχισμένη ζωή (υπάρχουν πάντοτε και οι εξαιρέσεις).

Με αυτόν τον τρόπο δημιουργούνται σχέσεις στηριγμένες στην ομορφία,αδιαφορώντας για τον ψυχικό κόσμο του άλλου.

Η αντρική ευθύνη Σε αυτό το κυνήγι της ομορφιάς που κουράζει, εξανδραποδίζει και μειώνει τις γυναίκες φταίμε και εμείς οι άντρες. Επειδή πάντα θέλουμε μια γυναίκα να μας ικανοποιεί σεξουαλικά, με τον τρόπο μας πιέσαμε τις γυναίκες να μιμηθούν τα σύμβολα ομορφιάς και του σεξ όπως Μέρλιν Μονρόε, Τζένιφερ Λόπεζ, Μόνικα Μπελούτσι, Πάμελα Άντερσον κτλ. Με αποτέλεσμα όταν βλέπουμε μια γυναίκα προκλητικά ντυμένη να πέφτουμε πάνω της σαν διψασμένος στην έρημο.

Η κατάσταση χειροτέρεψε όταν η βιομηχανία του πορνό άρχισε να εισδύει μέσα στα σπίτια μας αρχικά με την μορφή περιοδικού και σήμερα με τη μορφή του ιστοτόπου. Θέλουμε τα κορίτσια να αντιγράφουν τις πορνοστάρ για να ικανοποιούμαστε οπτικά,με το να φορούν κοντά και αποκαλυπτικά ρούχα,να βγάζουν τολμηρές φωτογραφίες και να είναι βαμμένες και να συμπεριφέρονται τοιουτοτρόπως,ώστε την σεξουαλική μας ικανοποιήση, αφού σήμερα αυτό κυριαρχεί στις σχέσεις.

Έχουμε και εμείς από τι φαίνεται ευθύνη σε αυτή την κατρακύλα. Αυτά μας έκαναν να διαβρωθούμε και να θέσουμε θεμέλιο στις σχέσεις την ομορφιά και την επίδειξη των συντρόφων ξεχνώντας ότι ο/η ιδανικός σύντροφος είναι αυτός/ή με τον οποίο η την οποία θα δοθούμε ολοκληρωτικά ο ένας στον άλλον και να φτιάξουμε με ωραία οικογένεια.

, , ,

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *