Η καταγωγή των Ετρούσκων και η ελληνική παρανόηση

Οι Ετρούσκοι υπήρξαν λαός της Ιταλίας, φορείς ενός εξαιρετικού πολιτισμού, ο οποίος επηρέασε σε μεγάλο βαθμό την Ρώμη στην αρχαϊκή της φάση. Στην αρχή ήταν πολιτικοί επικυρίαρχοι της Ρώμης, αργότερα υπέκυψαν στη ρωμαϊκή δύναμη και αφομοιώθηκαν πολιτιστικά, γλωσσικά και εθνολογικά από αυτήν. Μεγάλες ετρουσκικές αριστοκρατικές οικογένειες ενσωματώθηκαν στη ρωμαϊκή άρχουσα τάξη, ανάμεσά τους λ.χ. και η οικογένεια του Κικέρωνα, του σπουδαίου ρήτορα και πολιτικού της Res publica.

Με τη σειρά τους οι Ετρούσκοι δέχτηκαν σε πρώιμη εποχή έντονη την επίδραση του ελληνικού πολιτισμού, μέσω των ελληνικών αποικιών της Κάτω Ιταλίας και της Σικελίας: υιοθέτησαν το ελληνικό αλφάβητο, το ελληνικό πάνθεον και την ελληνική τέχνη, προσαρμόζοντάς τα στις ανάγκες τους. Πολλές φορές μάλιστα στοιχεία του ελληνικού πολιτισμού μεταδόθηκαν στους Ρωμαίους όχι άμεσα, αλλά μέσω των Ετρούσκων.

Ένα χρόνιο πρόβλημα που απασχόλησε και απασχολεί τους ιστορικούς ήταν η καταγωγή του λαού αυτού. Στην αρχαιότητα, όπως και στις μέρες μας, υπήρχαν δύο διαφορετικές και αλληλοσυγκρουόμενες απόψεις: άλλοι υποστήριζαν ότι οι Ετρούσκοι ήταν αυτόχθονες και άλλοι ότι ήρθαν στην Ιταλία από τη Μικρά Ασία. Στις μέρες μας η διαμάχη εξακολουθεί να υφίσταται, αν και η πλειοψηφία των μελετητών δέχεται ότι οι Ετρούσκοι έφτασαν στην ιταλική χερσόνησο από την Ανατολή. Την άποψη της αυτοχθονίας υποστηρίζουν σήμερα κυρίως Ιταλοί ειδικοί.

Η γλώσσα των Ετρούσκων παραμένει σε ένα βαθμό ακόμη μη πλήρως κατανοητή. Πάντως δεν φαίνεται να έχει γλωσσική συγγένεια με τις άλλες αρχαίες γλώσσες της Ιταλίας, γεγονός που μπορεί να ερμηνευτεί με δύο τρόπους: είτε αποτελεί το γλωσσικό υπόλοιπο ενός αυτόχθονος πληθυσμού, ό,τι απέμεινε μετά την εισβολή των ιταλικών φύλων (ανάμεσά τους και οι Λατίνοι). Είτε ήρθε στην Ιταλία από κάπου αλλού, συγκεκριμένα από τη Μικρά Ασία και την περιοχή του Αιγαίου. Η δεύτερη εκδοχή ενισχύεται ιδιαίτερα από την ανακάλυψη στη Λήμνο μιας στήλης με επιγραφή (γύρω στα 600 π.Χ.), η οποία είναι γραμμένη σε μια γλώσσα που παρουσιάζει μεγάλες ομοιότητες με την Ετρουσκική. Η πλέον εύλογη εξήγηση για την παρουσία ενός πληθυσμού στη Λήμνο κατά την αρχαϊκή εποχή, ο οποίος μιλούσε μια παραλλαγή της Ετρουσκικής, είναι ότι το νησί αποτέλεσε έναν ενδιάμεσο σταθμό κατά την πορεία των Ετρούσκων από τη Μικρά Ασία προς την Ιταλία: ένα μέρος των μετακινούμενων προφανώς εγκαταστάθηκαν μόνιμα στη Λήμνο.

Ας πάμε τώρα στο όνομα των Ετρούσκων. Στα λατινικά κείμενα παρουσιάζεται με δύο παραλλαγές: Tusci < Tursci και Etrusci (η χώρα τους Etruria < Etrusia). Ουσιαστικά πρόκειται για την ίδια ρίζα σε δυο παραλλαγές Turs- και Trus-. Το αντίστοιχο όνομα που τους έδιναν οι Έλληνες ήταν Τυρσ-ηνοί (στην αττική διάλεκτο Τυρρηνοί). Ο Ηρόδοτος (λ.χ. 1.94) και οι περισσότερες ελληνικές πηγές θεωρούσαν ότι οι Τυρσηνοί (τους οποίους συχνά συνέχεαν με τους Πελασγούς) κατάγονταν από τη βορειοδυτική Μικρά Ασία και ότι ήταν συγγενείς των Λυδών (αν και η γλώσσα των Ετρούσκων δεν έχει ομοιότητες με την Λυδική).[i] Η ελληνική παρανόηση για τη συγγένεια Τυρσηνών και Λυδών πιθανότατα αποτελεί αποτέλεσμα της υπολειμματικής γνώσης του γεγονότος ότι κατά την Εποχή του Χαλκού οι δύο λαοί ήταν γείτονες και ότι οι δρόμοι τους χώρισαν μετά την ταραχή που οδήγησε στο τέλος των κοινωνιών της Εποχής του Χαλκού και την άφιξη των Φρυγών στη Μικρά Ασία από την Ευρώπη γύρω στα 1200 π.Χ. Οι Φρύγες εκτόπισαν τους Λυδούς που μετανάστευσαν νοτιότερα και τους Τυρσηνούς που έφυγαν για τα νησιά του Αιγαίου και την Ιταλία. Ορισμένοι από τους Τυρσηνούς ίσως συμμετείχαν και στην καταδρομική επιχείρηση των λεγόμενων Λαών της Θάλασσας στην ανατολική Μεσόγειο, αφού καταγράφονται ως Τeresh σε αιγυπτιακά κείμενα της εποχής.

Στην ετρουσκική παράδοση ως σημαντικότατη προσωπικότητα θεωρούνταν ο Tarchon, από τον οποίο πήρε το όνομά της η ετρουσκική πόλη Ταρκυνία. Οι μελετητές επισημαίνουν την ομοιότητα του ονόματος με αυτό του σημαντικότερου θεού της Μικρά Ασίας της Εποχής του Χαλκού, του Tarhunt, από τον οποίο πήρε το όνομά της η Tarhuntassa, η δεύτερη σημαντικότερη πόλη των Χετταίων μετά την πρωτεύουσα Χαττούσα. Ο Tarhunt ήταν θεός του κεραυνού, ενώ για τον Tarchon λεγόταν ότι μπορούσε να απομακρύνει τους κεραυνούς. Ήταν αδερφός του Τυρσηνού, αρχηγός των Ετρούσκων στο ταξίδι για την Ιταλία και βασιλιάς τους κατά τον Βεργίλιο.

Άλλα στοιχεία που υποδεικνύουν την προέλευση των Ετρούσκων από τη Μικρά Ασία είναι:

-Στη Μ. Ασία υπάρχει το όνομα Srkastu (Λυδική), πβ. Ζευς Συργάστης στη Βιθυνία, Surgastos (Φρυγική). Sergestus είναι ο σύντροφος του Αινεία μετά την αναχώρησή του από την Τροία για την Ιταλία. Πβ. στην Ετρουσκική το όνομα Sekstalus < Serkstalus.

-Το Ανδραμύττιον σύμφωνα με μια παράδοση ιδρύθηκε από τον Λυδό βασιλιά με το όνομα Έρμων. Το ίδιο όνομα έχει και ο βασιλιάς των Τυρσηνών-Πελασγών που παρέδωσε τη Λήμνο στον Μιλτιάδη.

-Ο Ηρόδοτος μας πληροφορεί ότι οι Τυρσηνοί άφησαν την περιοχή τους εξαιτίας της πείνας που ενέσκηψε. Τα αιγυπτιακά κείμενα κάνουν λόγο για αποστολές σίτου στους Χετταίους εξαιτίας μεγάλων ελλείψεων λίγο πριν την κατάρρευση της χεττιτικής αυτοκρατορίας.

-Ο Ηρόδοτος μας πληροφορεί ότι οι κάτοικοι της Πλακίης και της Σκυλάκης, ανατολικά της Κυζίκου, μιλούσαν την ίδια γλώσσα με τους Ετρούσκους.

-O Ελλάνικος αναφέρει ότι αυτός που οδήγησε τους Ετρούσκους στην Ιταλία ήταν κάποιος Νάνας. Πβ. Λυδικό Nannas, Χεττ. Nannaya, Nani, Λυκική neni και ο Φρύγας βασιλιάς Νάννακος.

-Ο διπλός πέλεκυς, σύμβολο των Λυδών βασιλέων, απαντά και ως σύμβολο των Ετρούσκων ηγεμόνων.

-Η λατινική λέξη camillus, δανεισμένη από την Ετρουσκική, σημαίνει νεαρό αγόρι ευγενούς καταγωγής που βοηθά σε ιερές τελετές. Ο Βάρρων ετυμολογούσε τη λέξη από το Κάδμιλος / Κάσμιλος, ο οποίος ήταν ένας από τους Καβείρους, των οποίων η λατρεία είχε ως κέντρο τη Σαμοθράκη και συνδεόταν με τους Πελασγούς-Τυρσηνούς.

-Το πρόσφυμα -mn- στα ετρουσκικά ονόματα (Mastarna, Perperna, Tulumne) απαντά και στη Μικρά Ασία (Lipurna, Ticurna, Tunumna).

-Το όνομα της πόλης των Ετρούσκων Korythos αντιστοιχεί στο όνομα του γιου του Πάρη στην Τροία.

[i]: Αποτελεί πειρασμό να συνδέσουμε τη ρίζα Turs- / Trus- με το χεττιτικό όνομα της Τροίας Truisa, Taruisa (η πόλη των Τυρσηνών;).

heterophoton.blogspot.com

, , , ,

6 thoughts on “Η καταγωγή των Ετρούσκων και η ελληνική παρανόηση

  1. Δηλαδή τι θέλετε να μας πείτε οτι ο ετρουσκικος πολιτισμος ηταν προγενεστερος του ελληνικού??μηπως και τα 4000 χρονων διώροφα σπιτια με πληρεις υδροδοτικο δυκτιο και αποχετευτικο με υποδαπεδια θερμανση κτλ ειναι ισως και αυτα ευρουσκικα???η απο καποιον πολιτισμο της μικρας Ασίας????ρε αντε στο διαολοαπο εδω .Οταν οι Έλληνες ειχαν πολυκατοικιες με ολα τα κομφορτ οι αλλοι ζουσαν στα δέντρα και σκουπιζοταν με φυλλα δεντρων αν σκουπιζοταν κιολα….ενταξει γατακια και υπαρχουν επισημα στοιχεια οτι ο ετρουσκικος πολιτισμος επηρεαστηκε κατα πολυ απο τον ελληνικό .

  2. εγω μπορω να στην μεταφρασω αυτες της επιγραφες μαζι με αλλες… πχ στηλη λημνου πελασγικη επιγραφη στηλη λημνου η καμινιων ΣΤΗΛΗ ΛΗΜΝΟΥ HOΛAIEZ:ΝΑΦΟΘ:ΖΙΑΖΙΜΑΡΑΖ:ΜΑFΣΙΑΛΧFΕΙΖ:ΑFΙΖEFISΘΟ:ΖΕΡΟΝΑΙΘΖΙFΑΙΑΚΕΡ:ΤΑFΑΡΖΙΟΑΝΑΛΑΣΙΑΛ:ΖΕΡΟΝΑΙ:ΜΟΡΙΝΑΙΛ

    Μεταγραφή: Στην μεταγραφή βάζω προθέσεις, τόνους, πνεύματα, σημεία στίξης κλπ, οπότε γίνεται: ω λάιε ἀφ’ οὗ διά τῆς βίας ζῇς η άρα , ο λάσιος ιαλεμός αι ἰαχαῖ αεί είς τόν ἱερόν ναόν τοῦ Διός τόν ἀκέραιον τόν ἄρτιον. Λασιος Ιαλεμός είς τόν ἱερόν ναόν Μυρίνας.

    Ελεύθερη απόδοση: ω Λάιε αφού με την βία ζεις καταρα, πολυ θρήνος, φωνές ακούγονται πάντα στον έντιμο ιερό ναό του Δία. Πολυ θρήνος και στον ιερό ναό της Μυρίνας.

    Ανάλυση: η (ω λαιε)ζ ν(αφο)θ Αρχική – Ριζική ἀφ’ οὗ το (ζιαζι) ανάλυση: Η μυθολογία(Ησίοδος) μας λέει ότι Η Βία και τα αδέλφια της ήταν μόνιμοι συνοδοί του Διός η Βία σαν μια από της ιδιότητες του Δία.

    Ο Σωκράτης στον Κρατύλο λέει πᾶσιν ὅστις ἐστὶν αἴτιος μᾶλλον τοῦ ζῆν ἢ ὁ ἄρχων τε καὶ βασιλεὺς τῶν πάντων δηλαδή Διότι αίτιος του ζην του δικού μας και του ζην όλων των άλλων όντων δεν είναι δυνατόν να’ ναι αλλος κανείς, πλην ο άρχων και ο βασιλιάς των πάντων, ο άρχων και ο βασιλιάς του σύμπαντος κόσμου (ο Ζευς- Δίας). Πλάτων «Κρατύλος» 396.a.2 – 396.b.3 Αντικαθιστούμε το ζιαζι με ιδιότητες τού δία στο κείμενο μας όπως θα δούμε και παρακάτω είναι (ο βιος ή ζώη και ή βια). οπότε το ζιαζι γίνεται (δια-ζι) οπότε (δια-βι) οπού βι=βια και βιος. Οπότε η μορφή που παίρνει η πρόταση μας είναι διά της βίας βίος=ζωή Αρχική – Ριζική της λέξης ζωή ειναι το ζῶ: ζῶ οταν το κλείνουμε το ζῶ θα γίνει η πρόταση ω λάιε ἀφ’ οὗ με βία ζῇς.

    Υπαρχει και ενας 2ος τρόπος πολύ απλός λεμε ζ(ια-ζι) δηλαδή φεύγει ότι είναι έξω από την παρένθεση και βάζουμε τα γράμματα δ και β στην θεση του ζ που φέυγει οπότε γίνεται (δ)ιά-(β)ίας ζης με την βοήθεια των ριζών βρίσκουμε της λέξεις. Μπορούμε να βάλουμε στην θέση του δ και του β και τα 24 γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου έτσι θα δούμε ότι δημιουργούνται οι λέξεις (δ)ιά-(β)ίας ζης ειναι και ο πιο απλός τρόπος Βία η [vía] είναι η (υλική ή ψυχική) πίεση που ασκεί κάποιος επάνω σε κπ. άλλο για να του επιβάλει τη δική του θέληση. 3ος τροπος θα γραψω κομματια πιο αναλυτικα παμε στην στηλη της λημνου υπαρχει η προταση ΖΙΑΖΙ φωνητικα το ζια ακουγεται σαν το δια αν καποιος το κανει ηχο και θα καταλαβει το δια ειναι ομοηχο σαν το βια….υπαρχουν και οι τροποι που ανεφερα πανω

    Στην Κώ έχουμε το χωριό Ζια το όνομα το πηρέ γιατί βρέθηκε τόπος λατρείας του Δία στο βουνό Δίκαιο. Άλλη παραλλαγή του ονόματος του δια είναι το όνομα Ζα η Ζας στην Νάξο, ο Δίας Σύμφωνα με τη μυθολογία μεγάλωσε στη Νάξο, όπου λατρεύτηκε από τους κατοίκους, οι οποίοι έδωσαν και το όνομά του Ζεύς (Ζας) στο ψηλότερο βουνό τους

    Στο κείμενο παρακάτω θα δείτε ότι τα ζ, β, δ, ι, αντικαθίστανται είτε με φωνήεντα, είτε με σύμφωνα.

    ανάλυση: (μαρα)ζ: μαF και μ-(αρα) βλεπουμε την λεξη άρα που σημαινει κατάρα

    (σιαλχFει)ζ: (αFι)ζ ανάλυση: σιαλχει οπότε σια(λ)(χ)ει κοιτάζουμε τις ρίζες στην λέξη σια(λ)(χ)ει και βλέπουμε τρεις λέξεις. Η πρώτη είναι η λέξη (λά)σι(ος) που σημαίνει πυκνός (μεταφορικά θα πούμε πολύ). (Κοιτάζουμε παρατήρηση 12) Η δεύτερη λέξη είναι ο ιαλε(μός) και η τριτη ἰαχ(α)ῖ. Ο ιαλεμός σημαίνει θλιβερό άσμα, και ἰαχαῖ σημαίνει φωνές.

    Υπάρχει και το (αFι)ζ γίνεται αι= αεί σημαίνει πάντα. f δίγαμμα δεν το χρησιμοποιώ πουθενά στο κειμενο η φωνητική αξία του f δίγαμμα, ήταν ένας ασθενής διχειλικός συμφωνικός φθόγγος, όπως το αγγλικό w ([w]).

    Ο φθόγγος αυτός υπέστη σίγαση νωρίς στην ελληνική γλώσσα πριν τον 8ο αιώνα π.Χ. και πλήρης αποβολής του.

    εFισθο: ζεροναιθ ανάλυση: εfισθο γίνεται εισθο εις το(ν) ζεροναιθ γίνεται (ἱ)ερό(ν) να(όν).

    ζιFαι ανάλυση: ζια γίνεται Ζ(εύς)-(δ)ία με κλίση Διός το ακερ: ταFαρζιο ανάλυση: αρχαία κλίση τόν ἀκέρ(αιον) τόν ἄρ(τ)ιον δηλαδή το έντιμο.

    ανα(λασιαλ) ζεροναι: μοριναιλ: λασ-ιαλ βλέπουμε 2 λέξεις η πρώτη είναι η λέξη λάσ(ιος) και η δευτερη ιαλ(εμός) θρηνος στον ἱερόν ναό(ν) Μυρίνας

    ΗΟΛΑΙΕΖ:ΦΟΚΙΑΣΙΑΛΕ:ΖΕΡΟΝΑΙΘ:ΕFΙΣΘΟ:ΤΟFΕΡΟΝΑΡΟΜ:ΗΑΡΑΛΙΟ:ΖΙFΑI:EΠTEZIO:AΡAI:ΤΙΖ:ΦΟΚΕΖΙFΑI:ΑFIZ:ΣΙΑΛΧFΙΖ:ΜΑΡΑΖΜ:ΑFΙΖ:AOME

    Μεταγραφή: Στην μεταγραφή βάζω προθέσεις, τόνους, πνεύματα σημεία στίξης κλπ, οπότε η απόδοση γίνεται: ω Λάιε είς τήν Φωκίδαν τόν λάσιον ιαλεμόν είς τόν ἱερόν ναόν, είς τόν (ἱ)ερό(ν) να(όν), τόν (φ)έρον(τ)α . ῥώμην, χάριν αλιεύω ζεύς ο βίος, αι αραί είς τήν Φωκίδαν «ω Ζεῦ αεί λασιος ιαλεμός, ἰαχή ,άρα αεί,οιμέ».

    Ελεύθερη απόδοση: ω Λάιε στην Φωκίδα πολύ θρήνο στον ιερό ναό, στον ιερό ναό φέρεις. Δύναμη μαζέυω Δία ο βιος μου, οι κατάρες μου στη Φωκίδα «ω Δία για πάντα πολύ θρήνος, φωνή, κατάρα αλίμονο». Ανάλυση: η(ω Λάιε)ζ είς τήν Φωκί(δαν) τόν (λα)σιον ιαλε(μόν) είς τόν (ἱ)ερό(ν) να(όν), έις τό(ν) (ι)ερον να(ον) τόν (φ)έρον(τ)α όπως βλέπουμε υπάρχουν 2 λέξεις στο αρχικο fερονα η πρωτη είναι (φ)έρον(τ)α και η δεύτερη (ι)έρο(ν)να(όν) *δευτερη περιπτωση σε αυτη την παραγραφο βλέπουμε κάτω

    ρομ: hαραλιο:ζιFαι: επτεζιο:αραι:τιζ:φοκε ανάλυση: ρομ= ῥώμην,(χ)ά ρ(ιν) αλιο = αλιεύω δια με κλίση ζεύς ζιο = βιο ο βίος αι αραί = οι κατάρες μου είς τήν Φωκ(ίδαν).

    (ζιFα)ι(αFι)ζ:(σιαλχFι)ζ:μαραζμ:(αFι)ζ:αομαι. ανάλυση:(ζια) Ζεύς- Δία με κλίση Ζεῦ αεί σια(λ)(χ)ι τρεις λέξεις ή πρωτη ειναι λασιος(πυκνός μεταφορικά θα πούμε πολυ) η δεύτερη είναι ο ιαλ(εμός) δηλαδή (ο θρήνος), και η τρίτη είναι η ιαχή (φωνη),άρα= κατάρα αεί για πάντα οιμε =αλίμονο

    το ανάγλυφο αναπαριστά τον Λάιο τον λάμβακα με πολεμικό εξοπλισμό, με την λεξη βία (που ειναι είναι η υλική ή ψυχική πίεση που ασκεί κάποιος επάνω σε κπ. άλλο για να του επιβάλει τη δική του θέληση) του κειμένου ο γράφων υπονοεί τον βιασμό του Χρύσιππου ως αποτέλεσμα ακολουθεί η πολεμική βία μετα το γεγονός του βιασμου δηλαδή η εκστρατεία του Πέλοπα κατα της Θήβας. Η επιγραφή εξιστορεί μέρος της ζωής του λαιου Ο μύθος του Λάιου του Λάμβακος χρησιμοποιούταν σαν διδασκαλία ανά την Ελλάδα. Οι αρχαίοι Έλληνες λατρεύουν, ορκίζονται και προσεύχονται σε θεούς και ήρωες. Με τα τα τραγικά ηρωικά πρόσωπα στις μυθολογίες συνάδονται μιας και αυτά τα πρόσωπα έχουν ανθρώπινες αδυναμίες, πάθη και φόβους. Όλες οι επιγραφές είναι με τον πρώιμο τρόπο γραφής χώρις ορθογραφία οι αρχαιοι συμβολιζαν με το γραμμα (ε) και το (αι) οποτε η προταση ΣΙΑΛΧFΕΙΖ κρυβει της εξης ριζες λα(σι)ος ριζα (ιαλ)(ε)μος και (ια)χα(ι) σε παρενθεση δινω οτι υπαρχει μεσα στο κειμενο οποτε βλεπεις μετατροπη του ε σε αι απλα σε αυτες τις προτασεις κρυβονται περισσοτερες της μια ριζας. με λιγα λογια τα κειμενα μας δινουν τις ριζες και εμεις πρεπει να τις βρουμε πχ ΑΚΕΡ:ΤΑFΑΡΖΙΟ ακερ~ ακεραιο αρζιο~αρτιο το ζ σε ολο το κειμενο αλλαζει και βεβαια πρεπει να βαλεις και την σωστη κλιση των λεξεων.

  3. δευτερη λημνιακη επιγραφη μετα την στηλη της λημνου……. Στήλη Ηφαιστίας Ανακαλύφθηκε πρόσφατα κατά την ανασκαφή του αρχαίου ιερού στην Εφεστιά στη Λήμνο. διαβάζεται βουστροφηδόν όπως δείχνουν τα βελάκια.
    Επιγραφή:
    HKTAONOΣI:ΗΕΛΟΚΕ →
    ΣΟΡΟΜΣ:ΑΣΛΑΣ ←
    Μεταγραφή: Στην μεταγραφή βάζω προθέσεις, τόνους, πνεύματα σημεία στίξης κλπ, οπότε η απόδοση γίνεται: οἰκτρῶς ἐνόσησε ἔδωκε τήν σορόν είς τόν Ἄτλαντα
    Ελεύθερη απόδοση: οικτρώς νόσησε, έδωσε την σορό στον Ατλαντα
    Ανάλυση: οἰκτρῶς ἐνόσησε το ελοκε “ακούγεται” σαν το ἔδωκε (αφιέρωσε) τήν σορό (νεκρό σώμα στόν Άτλατα…. Ἄτλαντα μεταφορικά θα πούμε στον ουρανό.)
    Η Επιγραφή που βρέθηκε στην Ηφαιστιά της Λήμνου έχει μια ιδιαιτερότητα. Έχει επιτύμβια στοιχεία και αναθηματικό χαρακτήρα, μπορούμε να δούμε πολλές τέτοιες επιγραφές στην Θεσσαλία

  4. Τωρα καταλαβαινω γιατι ορισμένοι απο την Τουρκια γραφουν οτι οι Ετρουσκοι κατάγωντται απο τους Τουρκους.
    Και αναφέρονται οτι το Ετρουσκοι προερχεται εκ παραφθορας της λεξης ΕΤρουσκ = ε Τουρκσ . Δηλαδή οι περιοχες κοντα στους Χετταιους ειναι οι αρχαιοι Τουρκοι.
    Η αψεγαδιαστη τουρκο κεμαλικη προπαγανδα που αναγκασε ολους τους τουρκους αρχαιολογους να ανακαλυψουν οτι οι τουρκοι προυπηρχαν στην περιοχη πριν 5000 χιλιαδες πχ
    και οτι εναι μεταξυ Καρρων και Λυδων και Χετταιων κλπ και οτι στην περιοχη δεν υπηρξε ποτε Ελληνική παρουσια αλλα μονο μερικοι ηγετες που επιρεασαν την περιοχες.
    Επομένως εχουν δικιο οι Αρχαιολογοι του Κεμαλ. Λογικό ειναι σε καθε λιμανι που εκτισαν πολις οι Ελληνες και εγιναν αποικιες καποιος κάτοικος ιθαγενεις θα υπηρχε. Θα ειχε μια στανη
    και μερικά ζωντανά. Τι πρεπει να πουμε οτι η πολη που κτιστικε μετα δεν ηταν Ελληνικη. Εαν μπορει καποιος να μας διαφωτίσει. Γιατι θα αρχίσω να δινω δικιο στους Κεμαλικους Αρχαιολογους.

  5. από την αρχή καταλαβαίνεις τι σκοπεύει αυτό το άρθρο. Κρίμα που νέοι άνθρωποι βγάζουν έσοδα για να πουλούν το μάνα και τον πατέρα τους όλοι μαζί σε αυτήν την ομάδα κανένας δεν αντέδρασε. “Ετρούσκοι υπήρξαν λαός της Ιταλίας,” της Ιταλιας!!! ονόμασια τεχνική που δώθηκε στον χώρο τεχνικά, το 1860 μ, Χριστό. με ανεμομαζέματα. Αυτοί δεν έιναι Έλληνες. είναι υπάλληλοι συμφερόντων ανθελληνικών.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *