Τα Αλβανικά Ες Ες του 1940

Γράφει ο Ιωσήφ Τσιμισκής

Χωρίς διάθεση αντεγκλΉσεων και μίσους σε ορισμένες συζητήσεις ακόμα και κάποιες άτυπες δημοσιεύσεις, οι Αλβανοί επιμένουν για την δήθεν Ελληνο-Αλβανική «συνεργασία» στην αντίσταση κατά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και την «αντιφασιστική αντίσταση του Αλβανικού λαού». Γι΄αυτό πρέπει να γίνουν ευρέως γνωστά τα εξής:

Με την έναρξη της Ιταλικής επιθέσεως, 6 Αλβανικές τακτικές Ταξιαρχίες, (Battaglioni Regolari) επιτέθηκαν κατά της Ελλάδος, ως Τμήματα των κάτωθι Ιταλικών Μεραρχιών:

-Ταξιαρχία Πεζικού «Tomori» (15 αξιωματικοί και 636 στρατιώται) προσκολλημένη στην Μεραρχία Πεζικού «Parma»
-Ταξιαρχία Πεζικού «Kaptina» (20 αξιωματικοί και 708 στρατιώται) προσκολλημένη στην Μεραρχία Αλπινιστών «Julia»
-Ταξιαρχία Πεζικού «Korata» (28 αξιωματικοί και 732 στρατιώται) προσκολλημένη στην Μεραρχία Αλπινιστών «Julia»
-Ταξιαρχία Πεζικού «Tarabosh» (20 αξιωματικοί και 513 στρατιώται) αποσπασμένη στην Ανώτατη Στρατιωτική Διοίκηση Αλβανίας
-Ταξιαρχία Πεζικού «Grammos» (22 αξιωματικοί και 706 στρατιώται) προσκολλημένη στην Μεραρχία Πεζικού «Ferrara»
-Ταξιαρχία Πεζικού «Daijti» (20 αξιωματικοί και 669 στρατιώται) προσκολλημένη στην Μεραρχία Πεζικού «Ferrara»
-Πυροβολαρχία «Drin», προσκολλημένη στην Μεραρχία Πεζικού «Ferrara»
-Η Αλβανική Λεγεώνα Μελανοχιτώνων (εκ 2 ταξιαρχιών των τριών συνταγμάτων εκάστη), προσκολλημένες στην Ferrara Μεραρχία Πεζικού.
Κατά την διάρκεια της πρώτης Ιταλικής επιθέσεως (Οκτώβριος 28-Νοέμβριος 13).

Οι Αλβανικές Ταξιαρχίες είχαν πολύ μικρή συμμετοχή. Η Ταξιαρχία Πεζικού «Tomori» ήλθε για πρώτη φορά σ’ επαφή με τους Έλληνες στις 3 Νοεμβρίου. Διαλύθηκε στην κυριολεξία και πολλοί στρατιώται λιποτάκτησαν. Στις 14 Νοεμβρίου (ή ημέρα κατά την οποία άρχισε ή γενική Ελληνική αντεπίθεσις), δύο Τάγματα (Τάγμα «Grammos» & «Τάγμα Daijti») έλαβαν από τα κύρια κτυπήματα , με αποτέλεσμα την πλήρη αποδιοργάνωσή τους (200 Αλβανοί αυτομόλησαν).
Η Ιταλική Διοίκηση αμφισβήτησε την αξιοπιστία των Αλβανικών στρατευμάτων και τα διέταξε να συγκεντρωθούν στο Shjak, και να αποτελέσουν τό Gruppo Battaglioni Albanesi «Skandenberg» (Ομάδα Αλβανικών Ταγμάτων «Σκεντέρμπεης»). Από εκεί και πέρα δεν είχαν άλλη συμμετοχή στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο. Απετέλεσαν τον «πρόγονο» της Αλβανικής Μεραρχίας των SS «Σκεντέρμπεης» (Scanderberg).

Στην αντίσταση δεν συνεργάστηκαν ουτε με το ΕΑΜ , ουτε με τον ΕΛΑΣ, ούτε με τον ΕΔΕΣ. Τουναντίον ορισμένοι εξ αυτών που έμεναν στην Ελλάδα οι γνωστοί και ως Τσάμηδες με το σύνθημα «Ηπειρος αλβανική έως την Πρέβεζα» οι Τσάμηδες συνεργάστηκαν το 1942 με Ιταλούς και Γερμανούς φασίστες, δημιουργώντας ένοπλα στρατιωτικά τμήματα κατά των Ελλήνων .

Δεν τα γράφουμε αυτά για να αντιπαρατεθούμε με την σημερινή Αλβανία για τον πόλεμο του 40 , οχι σε καμία περίπτωση, έχουμε αλλα θέματα που πρέπει να γεφυρωθούν επιτακτικά πριν η κατάσταση ξεφύγει εντελώς και οδηγήσει σε αδιέξοδο , ετσι απλά για να θυμόμαστε καμιά φορά ποιός είναι ποιός.

GEOPOLITICS AND DAILY NEWS

, , ,

2 thoughts on “Τα Αλβανικά Ες Ες του 1940

  1. Η Αλβανία υπό Ιταλική κατοχή ,
    συμμαχια Αλβανων και Ιταλών εναντίον της Ελλάδας,
    μαρτυριες και ντοκουμεντα

    »’Ο Ιταλός τοποτηρητής στην Αλβανια Τζακομόνι, σε τηλεγράφημα του προς τον Τσιάνο, στις 24 Αυγούστου 1940, μεταξύ των άλλων ανέφερε τα εξής: “Από παντού καταφθάνουν έγγραφα που αποδεικνύουν τον ορθό προσανατολισμό των Αλβανών, άπειρες είναι οι αιτήσεις για κατάταξη στα εθελοντικά σώματα (…)
    Σε όλα τα κεντρικά σημεία της Αλβανίας παρατηρείται ζωηρό ενδιαφέρον και προσήλωση στις προσταγές του Ντούτσε.
    Η κίνηση του στρατού προκάλεσε μεγάλη ζωηρότητα κι’ ανυπομονησία για δράση…”.

    »’Με τη βοήθεια της αλβανικής κυβέρνησης και διαφόρων αρχηγών φυλών,
    εξασφαλίστηκε η δυνατότητα συγκρότησης 10-12 ελαφρών ταγμάτων
    συνολικής δύναμης 6-7.000 ανδρών,
    επιλεγέντων από τις πιο πολεμικές φυλές και μάλιστα από αυτούς που υπήρχε ενδεχόμενη σχέση με πληθυσμούς εκτός συνόρων (σ.σ. προφανώς εννοούσε τους ΑλβανοΤσάμηδες)…
    Το Υπουργείο Στρατιωτικών, κατόπιν επανειλημμένων οχλήσεων, τελικά ενέκρινε την αποστολή του οπλισμού για τη συγκρότηση των αλβανικών μονάδων. Όμως αργότερα άλλαξε γνώμη και διέταξε τον περιορισμό της σύστασης των εθελοντικών αλβανικών ταγμάτων μόνο στη νότια Αλβανία .»’

    »’Ο αντιβασιλιάς της Αλβανίας βεβαίωσε «ότι είναι πάρα πολλές οι αιτήσεις των Αλβανών να καταταγούν στα σχηματιζόμενα αλβανικά σώματα,
    προοριζόμενα να κτυπήσουν τους Ελληνες και να συνεργαστούν με τον Ιταλικό Στρατό…».»’

    https://www.youtube.com/watch?v=GEmCNVaUsmo

    https://www.youtube.com/watch?v=7dg_9LPu8cY

    https://www.youtube.com/watch?v=-coCVbQJdlY

    »’Η επίλεκτη Αλβανική προεδρική φρουρά, που εξοπλίστηκε και οργανώθηκε από Ιταλούς αξιωματικούς, παρέλασε στο Κολοσσαίο της Ιταλιας υπό τις ιαχές του πλήθους»»

    https://www.youtube.com/watch?v=EOLk4fwP-po

    https://www.youtube.com/watch?v=PBbYbDC7gDk

    »Ο τοποτηρητής Τζακομόνι, σε μυστικό υπόμνημα του προς τον υπουργό Αλβανικών Υποθέσεων, Μπενίνι, στις 19 Οκτωβρίου 1940, μεταξύ των άλλων γράφει: “…Από την άλλη προετοιμάζω αλβανικά στοιχεία, εξακριβωμένα θαρραλέα, ειδικά Τσαμουριώτες, τα οποία θα έχουν ως αποστολή να εισέλθουν κρυφά στο ελληνικό έδαφος και εκεί, την ώρα που θα επιτεθεί ο στρατός μας, θα διαπράξουν με τη βοήθεια των πέρα από τα σύνορα φίλων τους τις παρακάτω πράξεις: καταστροφή τηλεγραφικών και τηλεφωνικών συρμάτων, εξάλειψη των φυλακίων…»»»

    Λίγους μήνες πριν τον πόλεμο πολλοί Aλβανοτσάμηδες της Θεσπρωτιας
    πέρασαν λαθραία τα σύνορα, ώστε να συμμετέχουν σε ένοπλα στρατιωτικά σώματα, τα οποία θα πολεμούσαν στο πλευρό των Ιταλών.
    Μαζί με αυτούς, τους επόμενους μήνες οι Ιταλοί άρχισαν να οργανώνουν πολλούς εθελοντές, ώστε να συμμετέχουν στην «απελευθέρωση της Τσαμουριάς» – όπως έλεγαν – δημιουργώντας έναν στρατό ισοδύναμο με μία ολόκληρη μονάδα 10 ταγμάτων: 4 παραστρατιωτικά βοηθητικά τάγματα (τα Tirana, Korçë, Vlorë και Shkodër), 2 τάγματα πεζικού (τα Gramos and Dajti), 2 τάγματα εθελοντών (τα Tomori και Barabosi), μία πυροβολαρχία (την Drin) κ.α.
    Οι Ιταλοί οργάνωσαν και ενέταξαν στις μεραρχίες τους δέκα αλβανικά τάγματα, μια «πλωτή» ταξιαρχία και άγνωστο αριθμό χωροφυλάκων.
    Συνολικά 338 Αλβανοί αξιωματικοί και 4.220 υπαξιωματικοί και οπλίτες προετοιμάστηκαν για να βρεθούν απέναντι στον ελληνικό στρατό.

    Όλα αυτά τα τάγματα, τελικά πήραν μέρος στην εισβολή στην Ελλάδα στις 28 Οκτωβρίου 1940, υπό την 25η Ιταλική Στρατιωτική Μεραρχία, η οποία, μετά την ενσωμάτωση των Αλβανών, μετονομάστηκε σε ‘Στρατιωτική Μεραρχία Τσαμουριάς’ υπό τον στρατηγό C. Rossi.

    26 Οκτωβρίου 1940 – Μεραρχία Φεράρα
    »Από 19 μηνών, στην οχυρή και τραχιά αυτή γη της Αλβανίας χαλυβδώνουμε τα όπλα και τις καρδιές μας προσηλωμένοι προς έναν σκοπό, ο οποίος βρίσκεται πια κοντά. Συγκεντρωμένοι σε ένα φάτσιο (δέσμη) ενεργειών και θελήσεων, πεζοί, Μελανοχίτωνες, σκαπανείς, όλοι, Ιταλοί και Αλβανοί, προσηλώνουμε το βλέμμα μας προς την Ήπειρο…….
    »Λ. Τζανίνι υποστράτηγος».

    »»Η προκήρυξη που διάβασε ο Αλβανος πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου Βερλάτσι, στις 28 Οκτωβρίου 1940, αναφέρει μεταξύ άλλων και τα εξής: «…Οι στρατιώτες του ένδοξου Ιταλικού Στρατού, στις τάξεις του οποίου περιλαμβάνονται πολλές μονάδες Αλβανών στρατιωτών…»

    https://www.youtube.com/watch?v=KRxnmNEKtNo

    Γράφει η καθηγήτρια Ελευθερία Μαντά μεταξύ άλλων.
    »’Η συνεργασία των Τσάμηδων με τις ιταλικές δυνάμεις χρονολογείται από την πρώτη περίοδο του πολέμου…
    Περίπου χίλιοι εξ αυτών [1.000]
    ήταν μεταξύ των πρώτων που συνοδεύουν τους Ιταλούς που εισήλθαν στην Θεσπρωτία ….
    Μέχρι τις 13 Νοεμβρίου, ,
    ομάδες οπλισμένων Τσάμηδων
    συνόδευσαν τον ιταλικό στρατό και εισήλθαν στις περιοχές της Θεσπρωτίας ως απελευθερωτές.
    Αυτή η πρώτη σύντομη περίοδο της ιταλικής παρουσίας στην Ήπειρο αποτέλεσε μια πρόγευση του τι επρόκειτο να ακολουθήσει:
    Φιλιάτες, Ηγουμενίτσα, Μούρτος κάηκαν, σπίτια και χωριά λεηλατήθηκαν,
    δολοφονίες καταγράφηκαν, οι οποίες θεωρούνται ως πράξεις εκδίκησης για κτηματικές διαφορές .
    [Μαντά ,/The_Cams_of_Albania_and_the_Greek_State_1923-1945].

    »»Αποκαλυπτικά είναι τα όσα γράφει στο ημερολόγιο του ο Φερνάντε Κομπιόνε, έφεδρος υπολοχαγός πεζικού της 51ης Ορεινής Μεραρχίας “Σιέννα”: “…Κατά το χρονικό διάστημα από 28 Οκτωβρίου ως 14 Νοεμβρίου 1940, οπότε ιταλικά τμήματα είχαν εισχωρήσει σε περιοχές της Ελλάδας, οι Τσάμηδες υποδέχονταν σε όλα τα χωριά τους Ιταλούς ως ελευθερωτές, με ζητωκραυγές και ενθουσιασμό…”.

    Ενώ και όσοι έμειναν πίσω στη Θεσπρωτία λειτούργησαν με τον ίδιο τρόπο…
    »’Παράλληλα περίπου 300 – 400 Αλβανοτσάμηδες χωρικοί δημιούργησαν ομάδες ατάκτων χτυπώντας τις ελληνικές δυνάμεις που υποχωρούσαν, προξενώντας σε αυτές απρόβλεπτες απώλειες9 ενώ στα τέλη Νοεμβρίου, κατά την ελληνική αντεπίθεση, συμπολέμησαν στο πλευρό των ιταλικών δυνάμεων (βλ. την περίπτωση των κατοίκων της Κώτσικας10).»
    [9. Tsoutsoumpis, 2015, σ. 127.
    10. Ιωάννης Π. Πέγκας, Πλεσίβιτσα, Αθήνα 2006, σ. 161]

    »’Aμέσως μετά την υποχώρηση του Ιταλικού στρατού παρατηρήθηκαν και οι πρώτες λιποταξίες Ιταλων στρατιωτών αλλα κυρίως Αλβανών όπως η παρακατω»’….
    »’Μας φέρνουν συνοδεία, στο Τάγμα, δυο Αλβανούς.
    Είναι, λέει, αυτομόλοι σε μας, λιποτάκτες του ιταλικού στρατού. Θέλουνε να πάνε στα σπίτια τους, που είναι στα δικά μας μετώπισθεν….» (Λουκάτος, σ. 219).»»’

    Μετα την ανακαταληψη της περιοχης απο τον ελληνικο στρατο συνεβησαν τα παρακατω….
    »»Αλβανοτσάμηδες που συνέδραμαν τα ιταλικά στρατεύματα πέρασαν από στρατοδικείο και εκτελέστηκαν με συνοπτικές διαδικασίες ενώ σχεδόν ολόκληρος ο ανδρικός πληθυσμός της μειονότητας ηλικίας 18 έως 50 ετών εκτοπίστηκε στην υπόλοιπη Ελλάδα.
    Επιπλέον στην Ηγουμενίτσα, συγγενείς θυμάτων των Τσάμηδων πεμπτοφαλαγγιτών εισέβαλαν στη φυλακή της κωμόπολης και λύντσαραν επί τόπου τέσσερα2 άτομα που είχαν συλληφθεί κατηγορούμενα για αυτούς τους φόνους3. »»
    [2]Robert Elsie, The Cham Albanians of Greece, 2012, σ. 390.
    [3]Tsoutsoumpis, 2015, σ. 127.]

    Ιδού μερικές μαρτυρίες για τη συμμετοχή των Αλβανών στις μάχες του μετώπου.

    »»Στην επίθεση εναντίον του υψώματος 1289 του Λαπιστέτ, στις 09.30 της 4ης Νοεμβρίου 1940, έλαβε μέρος ένα από τα πιο επίλεκτα τμήματα των Αλβανών, το τάγμα «Τιμόρ», το οποίο και κατόρθωσε να το καταλάβει. Με άμεση αντεπίθεση των Ελλήνων το τάγμα «Τιμόρ» αναδιπλώθηκε και διασκορπίστηκε στην κοιλάδα με άτακτη φυγή. Υποχρεώθηκαν να επέμβουν οι βερσαλιέροι για να σταματήσουν τους Αλβανούς»».

    »’Ο στρατηγός Αλ. Εδιπίδης γράφει ότι “Τμήματα αλβανικά, άρτια συγκροτημένα και με ομοιογενή στελέχη (αξιωματικοί και στρατιώτες Αλβανοί) πολέμησαν στις 27 Νοεμβρίου στο Φράσερι προς την Κλεισούρα).»»

    »»’Ο υποστράτηγος Χαράλαμπος Κατσιμήτρος, διοικητής της VIII Μεραρχίας η οποία αντιμετώπισε την κύρια προσπάθεια της ιταλικής επίθεσης, γράφει για τη συμμετοχή αλβανικών δυνάμεων στον τομέα της Μεραρχίας: “Συμμετείχαν τρία τάγματα μελανοχιτώνων (Ι, II, III), δύο αλβανικά τάγματα πεζικού (“Γκράμος” και “Ντρίνος”), αλβανική ορειβατική πυροβολαρχία (“Νταϊτι”), τάγμα Αλβανών εθελοντών και σώματα άτακτων Αλβανών”.»»

    »Ο Ιταλος στρατιωτικος Β. Πράσκα στο τμήμα του βιβλίου του «Εξέλιξη των επιχειρήσεων από 28 έως 31 Οκτωβρίου 1940″, ανακεφαλαιώνοντας γράφει για τη συμμετοχή των αλβανικών μονάδων τα εξής:
    «…Φάλαγγα «Σολίνας» II Τάγμα της 1ης Λεγεώνας Αλβανών εθελοντών. (…)
    Κεντρική Φάλαγγα και Διοίκηση Μεραρχίας «Φερράρα» Ι Τάγμα Αλβανών Εθελοντών. (…) Παραλιακό Συγκρότημα… Τα τμήματα διαπεραιώθηκαν με την κάτωθι σειρά…
    6) Τα τάγματα Αλβανών εθελοντών «Πεσκοσόλιντο» και «Κιαραβάλλε». (…)
    «Τα αλβανικά τάγματα εθελοντών, προπορευόμενα του 3ου Συντάγματος Γρεναδιέρων και κινούμενα…»…»
    Τα τάγματα Αλβανών εθελοντών, επίσης, ήλεγχαν πλήρως την αμαξιτή οδό (Ηγουμενίτσας-Βάρφανης).»’
    Οι τελευταίοι ήταν Αλβανοτσάμηδες

    »»Κατά τη διάρκεια της ιταλικής εαρινής επίθεσης (Μάρτιος 1941) ο Μουσολίνι επισκεπτόταν διάφορες μονάδες για να τονώσει το ηθικό των ανδρών, στη ζώνη του Δέβολη και στην περιοχή του Βερατίου. Μεταξύ άλλων επισκέφθηκε ομάδες ταγμάτων και εθελοντών Αλβανών Κατά τις συνομιλίες που είχε μαζί τους έμεινε ενθουσιασμένος από το παράστημα και το πολεμικό τους μένος.»’

    » Ο Ελληνας αντιστράτηγος Αλέξανδρος Παπάγος, αρχιστράτηγος του Ελληνικού Στρατού κατά τον πόλεμο 1940-41, σημειώνει: «Όλες οι ιταλικές μεραρχίες πεζικού ήταν ενισχυμένες σε πεζικό με τάγματα Αλβανών…».»’

    »’Ο Γερμανός συγγραφέας Βίλιμπαλντ Κόλεγκερ, σε βιβλίο του που κυκλοφόρησε το 1942, για τη στάση των Αλβανών κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο 1940-41 γράφει τα εξής: «…Οι Ελληνες αναγκάζονταν να πολεμούν εναντίον Αλβανών συμμοριτών, κατά τη στιγμή που Αλβανοί εθελοντές προσέρχονταν αθρόα στις ιταλικές φάλαγγες. Δεν αγνοούσαν οι από γόνοι του Σκεντέρμπεη ποίοι ήταν οι πραγματικοί φίλοι τους. »’

    Δηλαδή
    Γερμανοί ,Ιταλοί,Ελληνες και Αλβανοί στρατιωτικοι και ιστορικοί
    μαρτυρούν τον φιλοναζιστικό ρόλο
    σημαντικού μέρους των Αλβανων και των Αλβανοτσάμηδων κατα το διαστημα 1940-44.

    Με το τέλος του ελληνοϊταλικού πολέμου «αι Ιταλικαί στρατιωτικαί Αρχαί εδημοσίευσαν κατάλογον των εν Αλβανία ενταφιασθέντων εις στρατιωτικά νεκροταφεία (…)
    οι Αλβανοί νεκροί ανέρχονται κατά την περίοδον εκείνην εις 294»

    Βεβαια υπήρξανε και αξιοσημείωτες φιλελληνικές περιπτώσεις όπως η παρακάτω…
    »»Ο Σπίρο Μοϊσίου, στρατιωτικός του βασιλιά Ζόγου αρνήθηκε το 1940 να υπακούσει τους Ιταλούς και να επιτεθεί εναντίον της Ελλάδας. «Δεν έχω τίποτα εναντίον της Ελλάδας», δήλωσε. Με τους στρατιώτες του – κατ’ άλλους μία διμοιρία, κατ’ άλλους ένα τάγμα – «λιποτάκτησε» και βρήκε καταφύγιο στα βουνά.»’

  2. Ας δούμε την ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΡΒΑΝΙΤΩΝ
    που συνέβη τον Αύγουστο του 1943 στο Φανάρι Πρεβέζης,
    στο βόρειο τμημα του νομού δηλαδή
    από Αλβανούς και Γερμανούς της φονικής Μεραρχίας Εντελβαις.

    »»»Το 1943 είναι η χρονιά που η συγκρούσεις στην περιοχή της Τσαμουριάς γενικεύονται. Τμήματα ένοπλων Τσάμηδων πήραν μέρος στην εκκαθαριστική «επιχείρηση Αύγουστος» που διενήργησαν η γερμανική 1η Ορεινή Μεραρχία υπό τον Βάλτερ Στέτνερ και η ιταλική 2η Ομάδα Αλπινιστών Βάλλε υπό τιςοδικής σύνδεσης Παραμυθιάς – Πρέβεζας με την εκκαθάριση της περιοχής Μαργαρίτι – Πάργα – Αμμουδιά – Σκεπαστό – Γλυκή. Η διαταγή του Στέτνερ ήταν σαφής: «Βασικά όλοι οι ένοπλοι θα εκτελούνται επί τόπου. Χωριά από τα οποία θα πέφτουν πυροβολισμοί (…) θα καταστρέφονται και ο ανδρικός πληθυσμός τους θα εκτελείται. Κατά τ’ άλλα όλοι οι μάχιμοι άνδρες ηλικίας 16 έως 60 ετών θα συλλαμβάνονται και θα στέλνονται αιχμάλωτοι στα Ιωάννινα. Ως όμηροι θα συλλαμβάνονται όλοι οι προύχοντες (ιερείς, δάσκαλοι, πρόεδροι κοινοτήτων).
    Μάλιστα σε σήμα του ο Γερμανός διοικητής επαίνεσε τα ένοπλα τσάμικα τμήματα γιατί «με τις γνώσεις τους για την περιοχή» είχαν «αποδείξει πλήρως την αξία τους στις αναγνωριστικές επιχειρήσεις» της Βέρμαχτ.»»’
    O χαφιεδισμός στο μεγαλείο του με λίγα λόγια.

    Ότι η επιδρομή στη κοιλάδα του Φαναρίου ,τον Αύγουστο του 1943
    έγινε από Αλβανοτσαμηδες ενόπλους και από τους Γερμανούς , φαίνεται από τα παρακάτω γερμανικά αρχεία .

    »»’Σε έγγραφο του ο Ρέμολντ προς τον Στέτνερ διαβεβαιώνει πως ο Νουρί Ντίνο «θα πετύχει με γερμανική υποστήριξη το στόχο του και θα επιβάλει ησυχία και τάξη, όπως τη θέλουμε»».

    Δηλαδή η Γερμανοί »υποστήριζαν»’-είχαν υποστηρικτικό ρόλο
    στις επιχειρήσεις που οι ίδιοι σχεδίασαν
    και οι Αλβανοτσάμηδες του Νουρί Ντίνο τελικά εκτέλεσαν-αποτελόντας την αιχμή του δόρατος των εκκαθαριστίκων επιχειρήσεων ,
    ώστε να »’επιβάλουν την ησυχία και τη τάξη»
    κάνοντας τη χάρη στα αφεντικά τους που τους υποσχότανε
    τη »’Μεγάλη Αλβανία»’ για χάρη της οποίας τόσα εγκλήματα γίνανε.

    Ας δούμε όμως τώρα μερικές μαρτυρίες που αποδεικνύουν ότι στη περιοχή του Φαναρίου έγινε Εθνοκάθαρση.

    Μαρτυρίες
    Ελλήνων αριστερών
    Ελλήνων κατοχικών
    Ευρωπαίων του Ερυθρού Σταυρού
    και Γερμανών Ναζιστών,
    που αποδεικνύουν την εγκληματική συμπεριφορά της πλειοψηφείας των Αλβανοτσάμηδων στο πλευρό των ΝΑΖΙ το καλοκαίρι του 1943.

    A ] Πρώτη αναφορά…..
    Ο Ελβετός μηχανικός Χανς – Γιάκομπ Μπίκελ απεσταλμένος της Διεθνούς Επιτροπής του Ερυθρού Σταυρού περιέγραψε την κατασταση .
    »»Η κατάσταση των Eλλήνων …στο Φανάρι… ήταν πολύ σοβαρή.
    Είκοσι χιλιάδες Αλβανοί ….. ασκούσαν φοβερή τρομοκρατία στον υπόλοιπο πληθυσμό, αρχικά με την υποστήριξη των Ιταλών και τώρα πλέον των Γερμανών.
    Μόνο στο Φανάρι καταστράφηκαν 24 χωριά.
    Ολόκληρη η σοδειά έπεσε στα χέρια των Αλβανών….
    Στο ταξίδι μου διαπίστωσα πως οι Αλβανοί κρατούσαν τον ελληνικό αγροτικό πληθυσμό κλεισμένο μες στα σπίτια του. Νεαροί Αλβανοί που μόλις είχαν τελειώσει το σχολείο τριγύριζαν στα χωριά βαριά οπλισμένοι. »»

    Β ] Δεύτερη αναφορά….
    Μετά την Εθνοκάθαρση του Φαναρίου
    η ελληνική διοίκηση Ηπείρου έστειλε επιστολή διαμαρτυρίας στον στρατηγό Λαντς στην οποία αναφέρει μεταξύ άλλων για τη δράση των Αλβανών της Τσαμουριάς ….
    »»Επέδραμον προ τινών ημερών στα χωριά του Φαναρίου εις μεγάλας ομάδας και επεδόθησαν εις την τέλεια λεηλασία οικιών και περουσιών των κατοίκων ,….,
    ομαδικώς δε εβιάσθησαν παρθένοι και έγγαμες γυναίκες υπό των Μουσουλμάνων ……
    ο πλυθησμός εγκατέλειψε τας οικίας του και όσοι διεέφυγαν το θάνατο , κατέφυγαν στην ύπαιθρο»»

    ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ με λίγα λόγια η οποία θα φανεί πιο παραστατικά στην παρακάτω αναφορά..

    Γ ] Τρίτη αναφορά του τοπικού ΕΑΜ ΕΛΑΣ μάλιστα…

    Εκθεση δράσης 24 Συντάγματος Πεζικού (αρχηγεία ΣΟΥΛΙΟΥ & ΖΑΛΟΓΓΟΥ), Γεράσιμος Πρίφτης/20 Ιαν 1944…….»’

    Αναφέρει σε κάποιο σημείο η αναφορά του Γεράσιμου Πρίφτη
    για την συμμαχία Αλβανών της Θεσπρωτίας και Γερμανών φασιστών
    και για την επιδρομή τους στο Φανάρι….
    »»Κορυφωμα της συμμαχίας με τους φασίστες ήταν η επιδρομή τους
    στο ΦΑΝΑΡΙ την περίοδο των εκκαθαριστικών επιχειρήσεων του Αυγούστου κατά την οποίαν κάηκαν περίπου 30 χωριά, σκοτώθηκαν περίπου 500 Έλληνες και άλλοι τόσοι πιάστηκαν όμηροι, ενώ ο υπόλοιπος πληθυσμός αναγκάστηκε να προσφυγέψει στην ορεινή περιοχή»»

    Και εδώ αναφέρεται απο τον τοπικό ΕΑΜ ΕΛΑΣ μάλιστα
    το ΄΄κάψιμο 30 χωριών»
    ο ΘΑΝΑΤΟΣ 500 Ελλήνων,
    Οι αρπαγή ομήρων
    και τη φυγή του υπόλοιπου πλυθησμού στα ορεινά για να γλυτώσει.

    Η επιτομή του ορισμού της ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗΣ ,
    για την οποία ποτέ οι απόγονοι αυτών που σήμερα διεκδικούν »’Μεγάλες Αλβανίες»’ δεν ζητήσανε έστω μια συγνώμη.
    Αξιοσημείωτο και το παρακάτω, για την εποχή εκείνη \
    και για το ποιός είχε πάρει το μέρος των Γερμανών μαζικά είναι το παρακάτω.
    »»’Μεταξύ των αιχμαλώτων δεν υπήρχε ούτε ένας μουσουλμάνος»»
    [Μάγερ, 2009, Α΄, σ. 289 – 290, Β΄, σ. 10, Έκθεσις, σ. 133]

    Κάτι αξιοσημείωτο σε σχέση με το πολύπαθο Φανάρι.
    »»Εκθεση δράσης 24 Συντάγματος Πεζικού (αρχηγεία ΣΟΥΛΙΟΥ & ΖΑΛΟΓΓΟΥ), Γεράσιμος Πρίφτης/20 Ιαν 1944……»’
    »Η εύστοχη πολεμική μας ενάντια στην αντίδραση…..
    …., είχε σαν αποτέλεσμα την απόλυτη σχεδόν επικράτησή μας στο νομό Πρεβέζης , Φαναρι,Πραγα ….

    Εδώ βλέπουμε οτι το πολύπαθο Φανάρι στο οποίο το καλοκαίρι του 1943 πραγματοποιήθηκε ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ από Αλβανούς και Γερμανόυς , ήταν ουσιαστικά φιλοΕΑΜΙΚΗ περιοχή
    και όχι φιλοΕΔΕΣιτικη.

    Έχουμε επίσης και μαρτυρίες αυτοπτών και αυτήκοων μαρτύρων
    όπως του Παραμυθιώτη ερευνητη Κραψίτη .
    Λίγα στοιχεία απο το ημερολόγιο του τελευταίου….

    »’27 Ιουλίου 1943: Στο μισοσκόταδο του πρωινού ισχυρές Γερμανικές δυνάμεις της Παραμυθιάς με άριστα πολεμικά μέσα και με (800) οκτακόσιους και περισσότερους ένοπλους επίστρατους της «ΞΙΛΙΑ» μουσουλμάνους Τσάμηδες των πόλεων και Επαρχιών Παραμυθιάς και Μαργαριτιού, επέδραμαν εναντίον των χωριών του κάμπου της Παραμυθιάς και της περιφέρειας «Φαναρίου».

    14 Αυγούστου 1943: Τι καταστροφή είναι αυτή από την 27 Ιουλίου 1943 μέχρι σήμερα! Όλοι στην Παραμυθιά είμαστε κατατρομαγμένοι και όσο είναι δυνατόν κρυβόμαστε. Οι πληροφορίες μας είναι ότι στις 19 αυτές μέρες οι Χιτλερικοί Γερμανοί με τους μουσουλμάνους συμπατριώτες κατάστρεψαν ολοκληρωτικά τα 24 χωριά της περιφέρειας «Φαναρίου» και μερικά κοντινά της Παραμυθιάς χωριά της. Λεηλασίες, πυρπολήσεις, φόνοι νηπίων και γερόντων, βιασμοί γυναικών, αρπαγές παρθένων κοριτσιών, με τις οποίες οι επαίσχυντοι μουσουλμάνοι πλουτίζουν τα χαρέμια τους, σύλληψη ομήρων, κάψιμο ανθρώπων μέσα στα σπίτια τους κ.α. Γέμισαν οι σπηλιές από γυναικόπαιδα και γέροντες που κατόρθωσαν να διασωθούν εκεί στις κρίσιμες ώρες, ενώ μέρα τη μέρα προστίθενται στους νεκρούς λόγω της πείνας τους και των ασθενειών

    Αρα και αυτός αναφέρει την 20ήμερη »επιδρομή
    Γερμανών και πάμπολλων Αλβανοτσάμηδων
    που συνοδεύτηκαν με ,
    απαγές κοριτσιών,
    συλλήψεις ομήρων
    λεηλασίες περιουσιών,
    κάψιμο των χωριών της περιοχής ,
    βιασμούς,
    δολοφονίες εν ψυχρό,
    φυγή των κατοίκων στις σπηλιές ,
    πείνα που επακολούθησε λόγω της λεηλασίας.
    Με λίγα λόγια ΕΘΝΟΚΆΘΑΡΣΗ ,
    όμοια με αυτή που πάθανε οι Αλβανοτσάμηδες ένα χρόνο μετά απο τον ΕΔΕΣ.

    Άλλη μία μαρτυρία από τα γερμανικά αρχεία αυτή τη φορά.

    Από το βιβλίο του Γκοτοβού που ερεύνησε τα Γερμανικά αρχεία έχει βρεθεί μεταξύ άλλων η εξής μαρτυρία ..
    »»»Ο Γερμανός συνταγματάρχης Remold, γράφει τα εξής για την επιχείρηση «Augustus»:
    «Οι Αλβανοί στις παράκτιες περιοχές είναι εξαιρετικά γερμανόφιλοι.
    Είναι οργανωμένοι για την αυτοάμυνα.
    Έχουν συμβάλει στην εκκαθαριστική επιχείρηση [Augustus] ως οδοδείκτες κλπ» (BA – MA Freiburg, RH 28-1-99/98).»»
    Άρα εδώ φαίνεται ότι ,
    οι Αλβανοτσάμηδες της παραλιακής περιοχής ηταν γερμανόφιλοι και μάλιστα »εξαιρετικά»,
    ενώ όταν λέει ότι ήταν ΄΄οργανωμένοι για την αυτοάμυνα»’
    εννοεί απλά οτι είχανε το ελεύθερο οπλοφορίας πράγμα που για τους Έλληνες επεσυρε την ποινή θανάτου όπως φάνηκε στη παραπάνω γερμανική διαταγή
    για την επιδρομή στο Φανάρι όπου ανέφερε ότι
    »οι ένοπλοι θα εκτελούντε επί τόπου»,
    ενώ αναφέρει ότι συμμετείχαν και στην εκκαθαριστική επιχείρηση »Αugust»
    στην οποία και »»έχουν συμβάλει ως οδοδείκτες κλπ»’
    Με αυτό το κλπ τα γερμανικά αρχεία πάντα εννοούν τα εγκλήματα που οι ίδιοι και οι σύμμαχοί τους πραγματοποιούσαν ,εναντίον των αμάχων,
    και τα οποία καταγράφηκαν παραπάνω.

    Δηλάδη εκτός απο οδοδείκτες [ χαφιεδισμός με λίγα λόγια]
    συμμετείχανε ένοπλα στις επιχειρήσεις αυτές στις οποίες εγκληματήσανε εξίσου.
    Αξιοσημείωτο ότι η αναφορά αυτή δεν κάνει λόγο για »μερικούς Τσάμηδες» η για την ηγεσία των Αλβανών »»’ όπως λέει η αλβανική προπαγάνδα
    αλλά μιλάει ,και αυτή η αναφορά για αυτούς , ως ένα σύνολο ,
    πράγμα που δείχνει
    ότι η τεράστια πλειοψηφεία τους υπήρξε »’εξαιρετικά γερμανόφιλη» και όχι μία μειοψηφεία.

    Παραθέτει μάλιστα απόσπασμα της « Έκθεσις των γινομένων ζημιών εν γένει Ηπείρου» από το περιοδικό « Ηπειρωτική Εταιρεία Αθηνών» στο οποίο διαβάζουμε : «…Άνω των 200 εξ αυτών εδολοφονήθαν αγρίως και περί τους εξήντα απέθανον εκ των στερήσεων και κακουχειών, πλείστοι δε απήχθησαν εις Θεσσαλονίκην υπό των Γερμανών. Μεταξύ των απαχθέντων και νεάνιδες τας οποίας απήγαγον τουρκαλβανοί. ΟΙ κάτοικοι μετά φρίκης ενθυμούνται την επιδεικτικήν δήλωσιν των επιστραψάντων τουρκαλβανών : « Χορτάσαμε ελληνικό αίμα»

    Γιατί έγιναν όλα αυτά στο Φανάρι;;;;
    Πολλοί οι λόγοι.
    Ο κυριότερος είναι οτι αποτελεί μια απο τις πιό εύφορες περιοχές της Ηπείρου που κατοικούνταν σχεδον αποκλειστικά από Ελληνες
    και ότι τα κτήματα αλλα και ολόκληρα χωριά της περιοχής
    ήταν απο την εποχή της Τουρκοκρατίας και ως το 1912 τσιφλίκια των Αλβανοτσάμηδων.

    Αλλά ο κυριότερος λόγος είχε να κάνει με τη Μεγάλη Αλβανία αφού…

    »»Η πολυεπιπέδη καταπίεση εκ μέρους των Τσαμηδων (δολοφονίες, εκβιασμοί, αυθαίρετη φορολογία, αρπαγή αγροτικών αγαθών και εκτάσεων κλπ) σε συνδυασμό με την αδιαφορία της ιταλικής διοίκησης36 και την αδυναμία των ελληνικών κατοχικών αρχών να εγγυηθούν την ασφάλεια των Ελλήνων κατοίκων της περιοχής37, στη περιοχή της Θεσπρωτίας ,
    οδήγησε σταδιακά εκατοντάδες από τους αυτούς στην έξοδο από τις εστίες τους και στην εγκατάσταση, υπό αντίξοες συνθήκες, στις περιοχές της Πάργας και του Φαναρίου38.
    [36. Manta, σ. 7 – 8.]
    37. (βλ. Αποστόλου Β. Δασκαλάκη, Ιστορία της Ελληνικής Χωροφυλακής χρονικής περιόδου 1936-1950, 1973 σ. 287).]
    [38. Tsoutsoumpis, 2015, σ. 132. Μάλιστα, αυτές οι συνθήκες οδήγησαν αρκετούς από τους πρόσφυγες στο θάνατο.]

    Συνεπώς όταν λόγο της τρομοκρατίας του 1942 και των αρχών του 1943 είχε κατα μεγάλο μέρος »αδειάσει» η Τσαμουριά απο τους Ελληνες και είχε καταστεί μια σχεδόν απόλυτα αλβανική περιοχή ,
    και οι χριστιανοί της περιοχής είχαν οι περισσοτεροι καταφύγει νοτιότερα στο εύφορο Φανάρι
    είχε έρθει πλέον η ώρα , με τον ερχομο των Γερμανων στην Ελλαδα και της φονικης Μεραρχιας ΕΝΤΕΛΒΑΙΣ στην Ηπειρο ,
    να ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΙΣΤΕΙ πλεον με τον πιο αγριο τρόπο και αυτη η περιοχή
    ώστε μεταπολεμικά να έχει »αλβανική εικόνα΄΄ και να εννωθεί και αυτή
    μαζί με τη Τσαμουριά
    στη »Μεγαλη Αλβανία΄΄ που τους είχανε υποσχεθεί οι Αξονικοί .

    Γράφει μεταξυ αλλων ο διοικητης Ηπειρου Τσιμπρής στις 3 Σεπτεμβριου
    προς τους Γερμανους
    3 βδομαδες δηλαδη
    μετα απο την ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ του Αρβανιτικου Φαναριου
    απο τους Αλβανοτσαμηδες και κατοχικους …..

    «……Κανένας χριστιανός δεν μπορεί πλέον να
    πάει σε κέντρα όπως η Ηγουμενίτσα, η Παραμυθιά και οι Φιλιάτες, γιατί ξέρει
    ότι στο δρόμο τον περιμένει ο θάνατος»

    Στις 14 Σεπτεμβρίου, Τσάμηδες συμμετείχαν και στην καταστροφή του χωριού Πλησεβίστα
    όπου σκοτώθηκαν δύο κάτοικοι.
    Καταστροφές υπέστησαν επίσης το Ζερβοχώρι και ο Ξηρόλοφος στα νότια της Παραμυθιάς
    [45. Πέγκας, 2006, σ. 178 – 182.,
    [46. Tsoutsoumpis, 2015, σ. 133.]

    Γιοζεφ Ρεμολντ διοικητης του 99ου Συνταγματος Ορεινων Καταδρομων στις 16-9 43… υποβάλει έκθεση προς τη Μεραρχία υπ αριθμον 432/16.9.1943
    Ιδου μερικά αποσπάσματα….

    ””’Υφίστανται από μακρού ένα απέραντο μίσος των Αλβανών εναντίων των Ελλήνων το οποίο μετά το 1940 γνώρισε νέα κλιμάκωση….
    Σε όλες τις περιπτώσεις που έχουν εμφανιστει αντάρτες στην Τσαμουριά , με εξαίρεση ομάδες πέρα των αλβανικών συνόρων,
    προκειται για Ελληνες.
    Το σύνολο των ανταρτών σε Αγια Κυριακή και Σουλι ειναι Ελληνες…
    Οι μόνοι που μας υποστηρίζουν στον αγώνα μας εναντίων των Ανταρτων ειναι οι Αλβανοί….
    Κρυσφηγετα ανταρτων εντοπιστηκαν με την βοήθεια Αλβανών και εκκαθαριστηκαν….
    Το Συνταγμά μου και οι Αλβανοι ειχανε διαρκως απώλειες κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων…
    Κανεις Αλβανός δεν εχει πρόθεση να πειθαρχησει σε αντολη του Νομαρχη
    και ο τελευταιος εχει παραιτηθει από το να δίνει εντολές…..
    …Ελληνικη χωροφυλακη υπάρχει μόνο στη Παραμυθιά,
    συμπτυχθηκε δε εκει επειδη αλλού η περιοχη είναι πολύ επικίνδυνη….»»

    18 Σεπτεμβρίου 1943 ,
    Γερμανοί και Τσάμηδες ένοπλοι που επιχειρούσαν βόρεια της Παραμυθιάς συνέλαβαν 60 αγρότες (εκ των οποίων 42 γυναίκες)
    και εκτέλεσαν τους εννέα το πρωί της επομένης στην αυλή του Δημοτικού Σχολείου της Παραμυθιάς
    [47. Μάγερ, 2009, Β΄, σ. 15-16]…..
    Οι Πεσόντες :
    1. Μαρία Κουτούπαινα, χήρα του Βασ. Κουτούπη (Πόποβο)
    2. Σιαμάντης Ευάγγελος του Κωνσταντίνου (Ελαταριά)
    3 Ρίζος Κωνσταντίνος του Σταύρου (Ελαταριά)
    4. Θεοδώρου Γεώργιος του Ιωάννη (Πέντε Εκκλησιές
    5. Γεωργίου Ευάγγελος του Θεοδώρου (Πλακωτή)
    6. Γεωργίου Μάνθος του Θεοδώρου (Πλακωτή)
    7. Πέτσης Ευάγγελος του Χρήστου (Πλακωτή)
    8. Πέτσης Σταύρος του Θεοδώρου (Πλακωτή)
    9. Σταυρόπουλος Δημήτριος του Βασιλείου (Πλακωτή)

    Ας δούμε την συνέχεια.

    Λίγες μέρες μετά, την Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου, μια γερμανική περίπολος έπεσε σε ενέδρα ανταρτών στο πέρασμα της Σκάλας έξω από την Παραμυθιά.
    Ένας υπαξιωματικός και τέσσερις στρατιώτες έπεσαν νεκροί.
    Στις 27 Σεπτεμβρίου με διαταγή της 1ης Ορεινής Μεραρχίας της Βέρμαχτ
    άρχισε η γερμανική επιχείρηση αντιποίνων με στόχο τα μεγαλύτερα χωριά βόρεια της Παραμυθιάς…..
    Στην επιχείρηση αυτή δίπλα στους Γερμανούς , συμμετείχαν και τμήματα Τσάμηδων.
    Το ίδιο βράδυ ο 1ος λόχος του 54ουσυντάγματος μηχανικού ανέφερε:
    «24 νεκροί συμμορίτες, 8 τραυματίες, υπολογίζονται άλλες 15-20 απώλειες. Κανένα λάφυρο.
    Πυρπολήθηκαν τα ακόλουθα χωριά: Σέλλιανη, Σεμέλικα, Ελευθεροχώρι. Στην επιχείρηση έλαβαν μέρος (…) 150 Αλβανοί που τα πήγαν πολύ καλά».
    [Χέρμαν Φρανκ Μάγερ, «Αιματοβαμένο Εντελβάις – Η 1η Ορεινή Μεραρχία, το 22ο Σώμα Στρατού και η εγκληματική τους δράση στην Ελλάδα, 1943-1944»]

    Δηλαδη ειχαμε την επιθεση Γερμανων αλλα και των ντοπιων Αλβανοτσαμηδων εναντιων των Ελληνικων χωριων
    η οποια επιχειρηση επεφερε τον θανατο »’8 συμμοριτων»’ αρα ανταρτων
    αλλα και αλλες »’15-20»απωλειες» αρα θανατοι αοπλων χωρικων
    τη πυρποληση 3 χωριων
    και σε ολα αυτα 150 Αλβανοι »που τα πηγαν πολυ καλα»’-ο νοων νοειτω τι κρυβεται πισω απο αυτες τις επαινετικες εκφρασεις των Γερμανικων αναφορων .

    ΠΑΜΕ ΤΩΡΑ ΣΤΗ ΓΝΩΣΤΗ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΩΝ 49 ΠΑΡΑΜΥΘΙΩΤΩΝ
    Το ίδιο βράδυ και σύμφωνα με μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων,αλλα και με τον ερευνητή Μαγερ
    , τμήμα ένοπλων Τσάμηδων, υπό την ηγεσία Γερμανού υπαξιωματικού έκανε μπλόκο στην Παραμυθιά.
    Με κατάλογο που κρατούσε ο Μαζάρ Ντίνο, επικεφαλής της τοπικής «τσάμικης αστυνομίας», συνελήφθησαν 53 κάτοικοι της κωμόπολης και κλείστηκαν στο υπόγειο του δημοτικού σχολείου.
    Από τους 53 συλληφθέντες αφέθηκαν ελεύθεροι τέσσερις. Τα ξημερώματα της 29ης Σεπτεμβρίου οι 49 κρατούμενοι μεταφέρθηκαν στο χωράφι του Τσαμάτου στην συνοικία Άγιος Γεώργιος
    της Παραμυθιάς
    και εκτελέστηκαν από απόσπασμα που αποτελούσαν οκτώ Γερμανοί στρατιώτες και έξι ΑλβανοΤσάμηδες .
    Ενώ σύμφωνα και με τον Γερμανό επικεφαλης του αποσπάσματος
    ,σε αυτό συμμετείχαν οχι μόνο Γερμανοί αλλά και Αλβανοτσάμηδες
    [βλέπε ,https://books.google.gr/books?id=_Hpr-PK39UkC&printsec=frontcover&hl=el&source=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q=%20Helmut%20G%C3%B6tte&f=false%5D

    Οι Αλβανοτσάμηδες ξέρανε ότι η εκτέλεση Ελλήνων δεν θα μπορούσε να συμβεί
    »’στο ξεκάρφωτο» αλλά μόνο με την έγκριση και άδεια των Γερμανών
    οι οποίοι και εκτελούσανε Έλληνες
    »βαση αριθμων»-αντιποινων.

    Ξέροντας οι Αλβανοτσάμηδες που εδρεύουν ακριβώς οι ΕΔΕΣΙΤΕΣ αντάρτες
    [είχανε σημειωθεί αψιμαχίες στο συγκεκριμένο σημείο μεταξυ Αλβανών και Ελλήνων ήδη απο την άνοιξη ]
    καθόλου απίθανο να οδγήσανε εκεί τη γερμανική φρουρά με σκόπο τον αιφνιδιασμό της
    την επακόλουθη αψιμαχία η οποία πολυ πιθανό θα έφερνε τους νεκρούς Γερμανούς το όποιοι γεγονός θα έδινε το πράσινο φως για την εκτέλεση των Ελληνων ,όπως προσταζανε οι γερμανικοι νομοι και οπως και εγινε.

    Μαρτυρία του ντόπιου ερευνητή Παραμυθιώτη Βασίλη Κραψίτη :
    « Ιστορική αλήθεια για τους μουσουλμάνους Τσάμηδες »,
    Αθήνα 1992, σελ. 161 :
    γ) 24 Σεπτεμβρίου 1943. … Το απόγευμα της ίδιας μέρας, άλλοι
    τέσσερις Γερμανοί στρατιώτες, συνοδευόμενοι από μερικούς
    ένοπλους μουσουλμάνους Τσάμηδες, έκαναν το ίδιο δρομολόγιο.
    Οι έξι Γερμανοί σκοτώθηκαν, ενώ οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες, που
    τους συνόδευαν, γύρισαν όλοι στην Παραμυθιά »

    Είναι ήδη απορίας άξιον ότι σκοτώθηκαν μόνο Γερμανοί και ούτε ένας Αλβανοτσάμης.

    Ας δούμε τη μαρτυρία ενός αριστερού αυτή τη φορά του Ζιάγκου
    για τους Αλβανοτσάμηδες που στείλανε τους Γερμανούς στρατιώτες σε μια περιοχή που ήταν γνωστό στους Αλβανούς ότι φυλάγανε οι ΄΄προμαχοι΄΄ του ΕΔΕΣ
    Ας δούμμε τι εγραψε ο Ζιάγκος ..

    Ν. Ι. Ζιάγκου : « Αγγλικός Ιμπεριαλισμός και Εθνική Αντίσταση
    1940-1945, Αθήνα 1978, Τόμος πρώτος, σελ. 158 :

    « 26.09.1943. (σ.σ. 24.09.1943) Ομάδα Γερμανών και Τσάμηδων
    προχώρησαν ΒΑ της Παραμυθιάς με κατεύθυνση τη « Σκάλα ».
    Πριν φτάσουν στη «Σκάλα», χτυπήθηκαν από αντάρτες με αποτέλεσμα να
    σκοτωθούν 6 Γερμανοί. Οι Τσάμηδες χάρηκαν, οι Χριστιανοί πάγωσαν.
    Στην Παραμυθιά απλώθηκε τρομοκρατία…. Δεν ακούγονταν τίποτε
    στα σφαλισμένα σπίτια. Μόνο οι μπότες των καταχτητών με τα
    παπούτσια έκαναν το θόρυβο στους δρόμους »

    Ερμηνεύοντας τη φράση : « Οι Τσάμηδες χάρηκαν … », συμπεραίνεται ότι οι
    μουσουλμάνοι Τσάμηδες επεδίωκαν, όπως υποστηρίχτηκε και στις γραπτές
    πηγές α και β, το θάνατο των έξι (6) Γερμανών στρατιωτών, προκειμένου να
    εκδικηθούν οι Γερμανοί τους Χριστιανούς. Άλλωστε δεν δικαιολογείται οι
    μ.Τσάμηδες να χαίρονται με το θάνατο έξι (6) Γερμανών
    στρατιωτών, στενών συνεργατών τους. »’
    Πηγή
    [http://margariti-gr.de/index.php/el/2012-11-21-00-10-09/181-2015-03-19-02-11-53]

    Δηλαδή οχι απλα δεν παθανε τίποτα οι Αλβανοί αλλά γυρίσανε πίσω χαρουμενοι γιατί ξέρανε τι θα επακολουθήσει.

    Κάτι αξιοσημείοτο που συνεβη ένα μήνα πριν πάλι στη Παραμυθιά.
    Στις 15 Αυγούστου 1943 οι Γερμανοί μαζί με τους Τσάμηδες συνέλαβαν, βάση
    καταλόγου , 35 Παραμυθιώτες, τους οποίους και μετέφεραν στα Ιωάννινα,
    προκειμένου να τους εκτελέσουν ή να τους οδηγήσουν σε στρατόπεδα αιχμαλώτων
    της Γερμανίας. Στα Ιωάννινα, όμως, ο Ιταλός διοικητής, αφού διαφώνησε με το
    σχέδιο των Γερμανών, αφέθησαν ελεύθεροι.
    Πρώτος που ανακάλυψε στα γερμανικά στρατιωτικά Αρχεία τον ονομαστικό κατάλογο
    των τριάντα πέντε (35) συλληφθέντων Παραμυθιωτών και τον έφερε στο φως της
    δημοσιότητας είναι ο Αθανάσιος Γκότοβος, καθηγητής του Τμήματος Παιδαγωγικής …
    στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.
    Από τους 35 συλληφθέντες αυτούς Παραμυθιώτες δώδεκα (12) ξανασυνελήφθησαν
    την 27η Σεπτεμβρίου του 1943 και εκτελέστηκαν δυο μέρες αργότερα, συμπληρώνοντας,
    έτσι, τον αριθμό των Σαράντα Εννέα (49) όπως φανηκε παραπάνω
    [http://margariti-gr.de/index.php/el/2012-11-21-00-10-09/181-2015-03-19-02-11-53]

    Ενω πάλι ο Μάγερ αναφέρει στον τόμο Α σελιδα 320 του βιβλίου του
    ότι τον επόμενο μήνα
    δηλαδή τον Οκτώμβρη του 1943,
    105 άτομα εκτελέστηκαν συνολίκα στη ευρήτερη περιοχή ,
    και σύμφωνα με την ιστορικό Νάσση, στις εκτελεσείς συμμετείχαν όχι μόνο Γερμανοί αλλά πολλές φορές και οι Τσάμηδες ,
    όπως δηλαδή συνέβη και τους προηγούμενους δύο μήνες.

    Συνολικά πάνω από 600 νεκροι ΑΜΑΧΟΙ ,
    από Γερμανούς και Αλβανούς το εφιαλτικό εκείνο τρίμηνο Αυγούστου Οκτωβρίου 1943.

    Ενώ εκτός από την Παραμυθιά και το Αρβανίτικο Φανάρι,
    οι συνθήκες για τον ελληνικό πληθυσμό δεν ήταν καλύτερες
    ούτε στην περιοχή της Αρβανιτικης Ηγουμενίτσας.
    Εκεί, σύμφωνα με τον Ελβετό εκπρόσωπο του Ερυθρού Σταυρού Χανς Γιάκομπ Μπίκελ, οι Τσάμηδες ένοπλοι δρούσαν σε συνθήκες ασυδοσίας ενώ οι Έλληνες κάτοικοι είχαν εγκαταλείψει την παραλιακή κωμόπολη βρίσκοντας καταφύγιο στα γειτονικά βουνά52.
    [52. Μάγερ, 2009, Β’, σ. 59.]

    Λίγα λόγια και λίγες παρατηρήσεις από το καθηγητή Γκοτοβό ,ερευντή των Γερμανικών αρχείων , σε συνέντευξή του στη η HuffPost Greece .

    »’Ωστόσο στην επίμονη ερώτησή μας για μια από τις επικρατούσες απόψεις που θέλουν τους Τσάμηδες να συμμαχούν με τις δυνάμεις Κατοχής από ανάγκη εξαιτίας των επιθέσεων που εξαπέλυσε εναντίον τους ο ΕΔΕΣ, εν αντιθέσει με τον ρόλο που έπαιξε ο ΕΛΑΣ μας λέει:

    «Γνωρίζω τη θέση αυτή. Δεν μπορώ όμως να γνωρίζω αν η απολογητική του μειονοτικού εθνικοσοσιαλισμού στη Θεσπρωτία είναι προϊόν πλάνης ή θράσους. Ούτε το 1941, ούτε το 1942, αλλά ούτε μέχρι τα μέσα του 1943 κινδύνευαν οι Μουσουλμάνοι Τσάμηδες από τις ομάδες του Ζέρβα, διότι απλά αυτές είτε δεν υπήρχαν, είτε ήταν τόσο ολιγάριθμες που δεν συνιστούσαν πραγματική απειλή. Πέραν τούτου, αν ο Ζέρβας προκάλεσε τη συνεργασία αυτή, τότε πώς δικαιολογείται η σύμπραξη των Μουσουλμάνων Τσάμηδων με τις κατοχικές δυνάμεις σε περιοχές όπως τα Φιλιατοχώρια, όπου δρούσε αποκλειστικά το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ; Πώς εξηγούνται τα δεκάδες θύματα στα χωριά αυτά; Συμμάχησαν και εκεί οι Μουσουλμάνοι με τους κατακτητές φοβούμενοι την πίεση του ΕΛΑΣ; Πρόκειται για αστείο επιχείρημα».

    Επιμένω. Που που βρίσκεται ο μύθος και που η αλήθεια. Μιλάτε για βία, πρόκειται για «αντανακλαστική» ή «πρωτοβουλιακή» βία; Ποιος είναι ο πυρήνας αυτής της βίας;

    «Η βία που ασκείται από τα όργανα της αλβανικής διοίκησης στη Θεσπρωτία κατά τη διάρκεια της Κατοχής εμπεριέχει ασφαλώς εθνοτική, πολιτισμική και θρησκευτική διάσταση. Όμως δεν εκδηλώνεται εξ αιτίας αυτών των διαφορών. Ο κεντρικός της πυρήνας είναι πολιτικός και αφορά το σχέδιο προσάρτησης της περιοχής στη Μεγάλη Αλβανία, έτσι όπως την είχε υποσχεθεί στην Αλβανία πρώτα ο Μουσολίνι και αργότερα ο Χίτλερ. Το μίσος και ο φανατισμός υπάρχουν, τα οφέλη από τη λεηλασία περιουσιών των Χριστιανών κατοίκων υπάρχουν, αλλά η βία δεν εκδηλώνεται ούτε για να ικανοποιηθεί το μίσος, ούτε για να συσσωρευτούν περιουσιακά στοιχεία. Εκδηλώνεται για να αφανιστεί ή να απομακρυνθεί ο χριστιανικός πληθυσμός της περιοχής, ώστε να διευκολυνθεί η απόσπασή της από την Ελλάδα. Άλλωστε η φράση που έχει μείνει στις μνήμες των κατοίκων της Θεσπρωτίας εκείνης της περιόδου ως νομιμοποιητική βάση για την τσάμικη βία εκ μέρους των δραστών είναι η φράση «χάλασε το Ρωμαίικο»».

    »Χάλασαν το ρωμέικο» οι Αλβανοτσάμηδες ,
    ακριβώς για να αλβανοποιήσουν την περιοχή και να εννωθεί μεταπολεμικά με την »Μεγάλη Αλβανία» , όπως τους είχανε υποσχεθεί οι Αξονικοί.

    Αλλες μαρτυρίες…

    Η καταπίεση έλαβε εξαιρετικά άγρια μορφή, με εμπρησμούς χωριών, κλοπή κοπαδιών, ληστείες και εκτελέσεις Ελλήνων χωρικών –π.χ. εκτέλεσαν την Ελένη Λώλου, από το χωριό Πηγαδούλια Φιλιατών, για να της πάρουν το άλογο και κάρφωσαν το κεφάλι της σε γκορτσιά! Εξετέλεσαν ακόμα και τον μετριοπαθή συμπατριώτη τους, πρόεδρο της μουσουλμανικής κοινότητας Σολοπιάς, ο οποίος τους είχε συμβουλεύσει να μη διαρρήξουν τη σχέση τους με τους ντόπιους Έλληνες. Ανεκήρυξαν αυτόνομη τη Θεσπρωτία, κατέλυσαν τις αρχές και εδήωναν, λεηλατούσαν και εξόντωναν τον ντόπιο ελληνικό πληθυσμό…

    ο ΕΛΑΣίτης Π. Παπασταύρου, αυτόπτης μάρτυρας της συμπεριφοράς των Τσάμηδων στην περίοδο της κατοχής: «Γύρω στις δεκαπέντε χιλιάδες αριθμούσε εκείνη η μειονότητα των λεγομένων Τσάμηδων. Από τις πρώτες ημέρες του πολέμου είχαν ταχθεί στο πλευρό των Ιταλών. Το ίδιο έκαναν και με τους Γερμανούς αργότερα. Ντυμένοι με τις στολές των κατακτητών, λήστευαν, βασάνιζαν, ατίμαζαν, τρομοκρατούσαν την ύπαιθρο. Ο φόβος και ο τρόμος σκέπαζε όλη την Θεσπρωτία. Οι πράξεις βίας και τρομοκρατίας σε καθημερινή βάση… Όχι λίγες φορές δεν δίσταζαν, έτσι για πλάκα, να βάζουν στο σημάδι από απόσταση τσοπαναραίους και στρατοκόπους…» («Στο Στόμα του Λύκου» εκδ. Σύγχρονη Εποχή)

    Η τελευταία φορά που βρέθηκαν στο χωριό μου –Λειά Φιλιατών- οι Τσάμηδες ήταν και η πιο οδυνηρή. Ήταν στις 20-4-1944 και εσυνόδευαν το γερμανικό τάγμα που επέδραμε στη Μουργκάνα για να την εκκαθαρίσει από τις αντάρτικες ομάδες. Ενόψει της επιδρομής των Γερμανών και Τσάμηδων, οι χωριανοί εγκατέλειψαν το χωριό. Οι Τσάμηδες έκαψαν τα περισσότερα σπίτια του χωριού, το λιθόκτιστο δημοτικό σχολείο και την εκκλησία της Παναγίας, κτίσμα του 17ου αιώνα. Η μοναδική γυναίκα που παρέμεινε, η τυφλή γερόντισσα Αναστασία Χαϊδή, όταν διεπίστωσε ότι καίγεται το σπίτι της, έβαλε τις φωνές, οι Τσάμηδες την πέταξαν στο φλεγόμενο σπίτι και κάηκε ζωντανή… Σκότωσαν επίσης τρεις Λειώτες, τον Γρηγόρη Λώλη, ετών 25, τον Γιώργο Μπίλη, ετών 53 και τον Βασίλη Σδούγκα, ετών 23, τους οποίους συνέλαβαν τυχαία έξω από το χωριό

    Αν οι Αλβανοτσάμηδες απαιτούν μια ΄΄΄συγνώμη΄΄ για τον διωγμό τους το καλοκαίρι του 1944 από τον ΕΔΕΣ,
    καλό θα είναι να ζητήσουν πρώτα συγνώμη οι ίδιοι
    για οσα κάνανε απο τον Οκτώβριο του 1940 ως την άνοιξη του 1944 εναντίων των Ελλήνων της περιοχής .

    Ας δούμε όμως και την βαρύνουσα άποψη του ΚΚ Αλβανίας για αυτούς.

    »»Αφού αρνήθηκαν να πολεμήσουν από την πλευρά των κομμουνιστών στον εμφύλιο πόλεμο, χαρακτηρίστηκαν ως «εγκληματίες πολέμου», «δολοφόνοι των Ελλήνων», από το καθεστώς των Λαϊκής Δημοκρατίας της Αλβανίας και επίσης διώκονται σε κάποιο βαθμό. [32] [93] Θεωρείτω «εχθρικός πληθυσμός» και μαύρο πρόβατο στην «ηρωική αντίσταση του αλβανικού λαού» [6a]»
    [[6a]Mπαλτσιωτης,Οι μουσουλμανοι Τσαμηδες της βορειοδυτικης Ελλαδας 2011

    Ας δουμε τι εγινε ενα χρονο μετά το καλοκαιρι του 1944….
    Οι Ρωμιοι της Τσαμουριάς
    αλλά και οι Αρβανίτες όχι μόνο της Τσαμουριάς
    αλλά και της Λακκας Σουλίου
    συμμετείχανε στο διωγμό Γερμανών και Αλβανοτσάμηδων από τη Θεσπρωτια
    το καλοκαίρι του 1944
    όπως ομολογείται και από την »’αντιφασιστική επιτροπή των Αλβανών» της Θεσπρωτίας
    Ας δούμε τι γράψανε.
    »»Κατά τον πόλεμο ενάντια στο Φασισμό,…. αντιδραστικές μοναρχοφασιστικές δυνάμεις στη Λάκκα Σουλίου, οι οποίες δημιουργήθηκαν από την αντίδραση για να εξυπηρετήσουν τον κατακτητή, υπό τη διοίκηση του στρατηγού Ναπολέοντα Ζέρβα, στράφηκαν ενάντια και δόλια έσφαξαν τους μουσουλμάνους αλβανούς κατοίκους της Τσαμουριάς.»»»'[Υπόμνημα Αντιφασιστικής Επιτροπής Τσάμηδων Προσφύγων στην Αλβανία προς την Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ (1947)]

    Οι Λακοσουλιώτες
    τους οποίους αναφερουν ως διώκτες τους οι Αλβανοτάμηδες
    είναι και αυτοί Αρβανίτες-διγλωσσοι Ελληνες .
    Βέβαια η »’αντιφασιστική επιτροπή των Αλβανοτσάμηδων»»
    λέγοντας αληθειες ανακατεμένες με μισές αλήθειες και με ψεματα
    [όπως κάνουν σημερα με την προπαγάνδα τους οι οργανώσεις τους ] αναφέρει ότι
    »» δημιουργήθηκαν από την αντίδραση για να εξυπηρετήσουν τον κατακτητή»»’
    ενω η αλήθεια είναι ότι στη Λακκα Σούλι συνέβησαν μεγάλα ολοκαυτώματα χωριών από τους ΝΑΖΙ
    όπως παραδέχοντε ακόμα και οι εκθέσεις του ΕΑΜ ΕΛΑΣ .

    Αναφερει η έκθεση του Γερασίμου Πρίφτη του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.
    »»’’Από τις 20-7-1943 Γερμανικές εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στη ΛΑΚΚΑ – ΣΟΥΛΙ διαλύσανε τα τμήματα του ΕΔΕΣ ….. Πολλά χωριά κάηκαν και το ΕΔΕΣίτικο αρχηγείο έφυγε στην ΠΛΑΤΑΝΟΥΣΑ.»»’
    Εδω βλεπουμε οτι ενα σωρο χωρια φιλοΕΔΕΣΙΤΙΚΑ
    με γνωστοτερο το ολοκαυτωμα της Aρβαβιτικης Μουσιωτιτσας ,από τους Γερμανούς
    καηκανε οπως ακριβως καηκανε τα φιλοΕΑΜΙΚΑ χωρια του Αρβανιτικου Φαναριου από Γερμανούς και Αλβανοτσάμηδες.
    Κανένα χωριό Αλβανοτσάμηδων δεν κάηκε από τους Γερμανούς
    κατά την τριετή κατοχή.

    Πως γίνετε οι Γερμανοί να καίγανε τα χωριά των »’συμμαχων»» τους Λακκοσουλιωτών
    και όχι των »»αντιστασιακών»’ Αλβανοτσάμηδων της Τσαμουριάς
    μόνο η »αντιφασιστική επιτροπη» θα μπορούσε να μας το εξηγήσει….

    Γενικά η Μεγαλολαβανική προπαγανδα εχει ανακατεψει αληθειες με μισες αληθειες και ψευδη προκειμενουνα φτιαξει μια καινουρια »ιστορια»…..

Γράψτε απάντηση στο Αρβανίτες απαντησεις Ακύρωση απάντησης

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *