του Αθανάσιου Μαρκόπουλου,
Η χρονολόγηση του ιστορικού έργου του Γεωργίου Μονάχου δεν έχει γίνει ακόµη αντικείµενο διεξοδικής µελέτης. Έξαλλου, ή έλλειψη οποιασδήποτε πληροφορίας άπο τον συγγραφέα του χρονικού για την προσωπική του ζωή δεν επιτρέπει συσχετισµούς µε άλλα πρόσωπα ή γεγονότα, εκτός, βέβαια, άπο οσα ελάχιστα περιλαµβάνει ό ϊδιος στην αφήγηση του. Στον πρόλογο του έργου του ό Γεώργιος δηλώνει ρητά δτι προτίθεται να καλύψει το χρονικό διάστηµα άπο τον ‘Αδάµ εως «… τοΰ τελευταίου Μιχαήλ υιού Θεοφίλου, δστις µειράκιον βασιλεύσας την ορΟόδοξον αδ πάλιν δια συνόδου θείας άνεκήρυξε και κατώρθωσε πίστιν». “Αλλωστε και τα περισσότερα χειρόγραφα τοΰ χρο-νικού φθάνουν εως τήν αποκατάσταση των εικόνων άπο τον Μιχαήλ και την Θεοδώρα και τη λήξη της Εικονοµαχίας (843), ενώ οι πολυάριθµες ((συνέχειες» πού έ’χουν προστεθεί στον κορµό τοΰ έργου δεν έχουν καµιά σχέση µέ τον Γεώργιο άλλα ανήκουν στο χρονογραφικο «κύκλο» τοΰ Συµεών Λογοθέτη.
Σύµφωνα µέ τήν άποψη τοΰ Hirsch ό Γεώργιος συνέθεσε το χρονικό του µεταξύ 866 – 867 και οπωσδήποτε πριν άπο τή δολοφονία τοΰ Μιχαήλ άπο τον Βασίλειο Α’· ή εκδοχή αυτή, τήν οποία προσυπέγραψε ό Krumbacher, παραµένει ώς σήµερα ισχυρή. Ωστόσο ό Bury δεν παρέλειψε, αρκετά ενωρίς, να εκφράσει τον σκεπτικισµό του για τή χρονολόγηση αυτή, ενώ αργότερα ό Grégoire άλλα καί ό Lemerle διατύπωσαν ανάλογες αµφιβολίες πού απέρρεαν άπο τή µελέτη των σχετικών µέ τους Παυλικιανούς κειµένων. Τελευταία, µετά τή δηµοσίευση της νέας συνολικής έκδοσης των κειµένων αυτών καθώς καί τοΰ Βίου της αυτοκράτειρας Θεοδώρας (BHG 1731 ), ό όποιος, πιθανό-τατα, χρησιµοποιήθηκε άπο τον Γεώργιο κατά τή σύνταξη τοΰ έργου του, ή αναψηλάφηση της «παραδοσιακής» χρονολόγησης της χρονογραφίας τοΰ Γεωρ-γίου παρουσιάζει ‘ιδιαίτερο ενδιαφέρον, εφόσον τα τυχόν νέα συµπεράσµατα θα τοποθετήσουν ορθότερα τή συγγραφή τοΰ χρονικού στα πλαίσια της ιστο-ριογραφίας τοΰ Θ’ αιώνα.
