Ο Αύγουστος είναι ένας μήνας ορόσημο για την τύχη του ελληνισμού στην Μικρά Ασία,ένας μήνας με τις πιο φρικτές αναμνήσεις. Στις 26 Αυγούστου του 1071 έγινε η μάχη του Μαντζικέρτ, η ήττα των Ελλήνων από τους Σελτζούκους Τούρκους,η είσοδος των δεύτερων στα εδάφη της αυτοκρατορίας και η μόνιμη εγκατάσταση τους στην Μικρά Ασία ήταν ένα καίριο πλήγμα για τον Ελληνισμό.
Επίσης στις 27 Αυγούστου του 1922 οι Νεότουρκοι του Κεμάλ μπαίνουν στην Σμύρνη και ο ξεριζωμός των Ελλήνων από τα πατρογονικά τους εδάφη ήταν θέμα χρόνου.Η Μικρασία, σύνορο του ευρωπαϊκού (Χριστιανικού) και του Αραβικού(Μουσουλμανικού) κόσμου υπέστη τις πιο καταστροφικές και αιματηρές επιπτώσεις και το έδαφος της έγινε πεδίο μάχης.Απέκρουσε με πολλές επιτυχίες αλλά και θυσίες τους Άραβες εισβολείς δίνοντας πνοή ζωής στην Ρωμανία(¨Βυζαντινή¨ Αυτοκρατορία) και στους άλλους Ευρωπαίους ηγεμόνες.Οι πόλεις της,μεγάλα κέντρα του πολιτισμού και του Μεσαιωνικού Ελληνισμού όπως η Καισάρεια,το Ικόνιο,το Αμόριο,η Αττάλεια,η Πέργαμος,η Σμύρνη,η Νίκαια,η Προύσσα,η Νικομήδεια,η Τραπεζούντα,η Λάμψακος και άλλες πολλές με πλούσιες εκκλησίες,παλάτια,αγιογραφίες και ψηφιδωτά,γενέτειρες των μεγάλων Χριστιανών Πατέρων(Βασίλειος ο Μέγας,Γρηγόριος Θεολόγος,Γρηγόριος Νεοκεσαρείας,Αμφιλόχιος Ικονίου), μετά την είσοδο της Σελτζουκικής λαίλαπας θα πέσουν μία-μία σαν ¨ντόμινο¨ καμένες, κατεστραμμένες και βιασμένες.
Η αδυναμία και οι σπασμοδικές κινήσεις των αυτοκρατόρων θα οδηγήσουν την χερσόνησο στην ασφυκτική αγκαλιά των Τούρκων,όμως οι Μικρασιάτες δεν θα παραιτηθούν και έτσι μετά την άλωση της Πόλης από τους σταυροφόρους θα δημιουργηθούν 2 αυτοκρατορίες και 1 αυτόνομη πολιτεία στην Μικρά Ασία με σκοπό την απελευθέρωση της πρωτεύουσας και την αναχαίτιση των Τούρκων από τα εδάφη τους.Η Αυτοκρατορία της Νίκαιας(1204-1261), η Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας(1204-1461) και η αυτόνομη Πολιτεία της Φιλαδέλφειας(1305-1390).
Μετά την επανάκτηση της Κωνσταντινούπολης από την Αυτοκρατορία της Νίκαιας,ο σφετεριστής αυτοκράτορας Μιχαήλ Ή Παλαιολόγος αλλά και όλη η Δυναστεία του θα παραμελήσουν το ανατολικό κομμάτι της αυτοκρατορίας σώζοντας την ελληνική χερσόνησο από τους Φράγκους και Ιταλούς ηγεμόνες με αποτέλεσμα την τελική επικράτηση των Τούρκων στην Μικρά Ασία.Μετά την άλωση της Πόλης από τους Οθωμανούς Τούρκους το 1453 μέχρι την αποφράδα ημέρα της καταστροφής της Σμύρνης η Μικρά Ασία κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του κατακτητή θα μεγαλουργήσει ξανά,οι παράλιες πόλεις της θα ξαναγίνουν μεγάλα διεθνή λιμάνια,οι πόλεις της στα ορεινά θα φημισθούν για τα μεταξωτά που φτιάχνουν,θα δημιουργηθούν πολλές ελληνικές σχολές,σχολεία,πνευματικά κέντρα και βιοτεχνίες, οι Μικρασιάτες μπορούν να μιλούν τα ελληνικά και να κάνουν τις θρησκευτικές στους εκδηλώσεις διατηρώντας την εθνική και πολιτισμική ακεραιότητα τους σ’ένα εχθρικό περιβάλλον .Μετά τους Βαλκανικούς πολέμους, το πεδίο της μάχης από την Μακεδονία και την Θράκη θα περάσει πάλι στην πατρίδα τους αλλάζοντας τα πράγματα.
Ο Ελληνικός στρατός στην λεγόμενη Μικρασιατική Εκστρατεία (1919-1922) θα βρεθεί νικημένος μετά την προδοτική στάση των Συμμάχων(Αγγλία-Γαλλία),τον εφοδιασμό με πυρομαχικά και όπλα των Νεότουρκων από τους Ρώσους Μπολσεβίκους και την ανευθυνότητα της ελληνικής κυβέρνησης και της στρατιωτικής ηγεσίας.Οι Τούρκοι αντάρτες και στρατιώτες με τις γνώστες μεθόδους βαρβαρότητας που τους διακρίνει θα βιάσουν,θα σκοτώσουν και θα κάψουν ότι ελληνικό είχε χτιστεί με πολύ κόπο όλα αυτά τα χρόνια,οι Μικρασιάτες θα φθάσουν τους 600.000 νεκρούς και αγνοούμενους και οι Πόντιοι τους 353.000.Το πλήγμα για τον Μικρασιατικό Ελληνισμό ήταν μεγάλο αφού όλοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους μια για πάντα δίνοντας τέλος στην αιωνόβια ελληνική παρουσία στην Μικρά Ασία ,την συρρίκνωση και τον ακρωτηριασμό μέλους του οικουμενικού Ελληνισμού.
Οι διασωθέντες Μικρασιάτες πρόσφυγες μετά τον Γολγοθά τους και την εγκατάσταση τους στην Ελλάδα,θα συντηρήσουν ότι απέμεινε από τον πλούσιο πολιτισμό τους και θα μείνουν με την πικρή ανάμνηση του ξεριζωμού τους,όμως τα τελευταία χρόνια με την βοήθεια του Οικουμενικού Πατριαρχείου και τις ενέργειες του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ Βαρθολομαίου ανακαινίζονται και λειτουργούν πολλές εκκλησίες και μοναστήρια,η εκλογή νέου Μητροπολίτη Σμύρνης πρώτου μετά του Εθνομάρτυρα και Αγίου Χρυσοστόμου Σμύρνης,τα θεοφάνεια μπροστά στην πάλε ποτέ ματωμένη από το ελληνικό αίμα προκυμαία και την επιστροφή μικρού μέρους Ελλήνων στην Σμύρνη δημιουργώντας ελληνική κοινότητα μετά το 1922 μόνο ελπίδες μπορεί να φέρει για τον Μικρασιατικό Ελληνισμό.Μετά λοιπόν από σχεδόν 100 χρόνια η άσβεστη φλόγα των Μικρασιατών να γυρίσουν στην πατρίδα τους,σιγά-σιγά παίρνει ¨σάρκα και οστά¨.
