Γράφει ο Ηλίας Αναγνωστάκης
Αν και λίγο χοντροκομμένα, τα Ισπανικά γαλλιόνια ήταν εξαιρετικά αξιόπλοα και τα έβγαζαν περα με τις δύσκολες συνθήκες του Ατλαντικού. Ένα συνηθισμένο γαλλιόνι των 500-600 τονων (Toneladas) μπορούσε να μεταφέρει εξαιρετικά μεγάλο αριθμό ανδρών, μεχρι και 600 (200 ναύτες, 50 πυροβολητές, 250 στρατιώτες, καθως και 50-70 αποικους) ενώ υπηρχαν και μεγαλύτερα των 800-1000 τονων, που μπορούσαν να μεταφέρουν μεχρι και 800 άτομα, ενώ καποια αλλα ηταν ετσι διασκευασμένα, που μπορούσαν να μεταφέρουν 100 άλογα, 300 γουρούνια, η και 50 βοοειδή.
Περιττό δε να ειπωθεί, οτι οι συνθήκες διαβιωσης τοσων ανθρωπων η ζωων (η και τα δυο μαζι) ηταν το λιγότερο απαράδεκτες, με συνεπεια να υπάρχει ένα ποσοστό της ταξης του 15-20% σε απώλειες από επιδημίες, στο μακρινο, 7 εβδομάδων ταξιδι του Ατλαντικου. Συγκριτικά, οι απώλειες των αγγλικών και ολλανδικών πλοίων έφθαναν το 35-40%. Η διαφορα έγκειται στην πιο “Μεσογειακη’ διατροφή των Ισπανικών πληρωμάτων, που περιλαμβανε ρυζι, φασολια, μανεστρα και πολύ σκορδο, μαζι με μπακαλιαρο. Δεν ηταν τιποτα ιδιαιτερο, αλλα ηταν υγιεινο, και απεκλειε κατά πολύ το σκορβουτο, το οποιο αποκαλουσαν “Ολλανδικη αρρωστεια”. Αντίθετα, τα Ολλανδικα και Αγγλικα πλοια, καταναλωναν κατά βαση παστο χοιρινο, γαλετες και βουτυρο, αλλα η διατροφή αυτή ηταν πολύ φτωχη σε βιταμινη C, με τα γνωστα αποτελέσματα.
Παρολα αυτά, η αξία του Γαλλιονιου στην Κατάκτηση, αποικισμό της Αμερικής είναι ανεκτίμητη, ενώ ακομα πιο ανεκτιμητη είναι η μεταφορα κολοσσιαίων ποσοτήτων χρυσού, αργύρου και αλλων εξωτικων αγαθων, όπως κακάο, ζάχαρης, και καπνού στην Ευρωπη. Κατά τη διαρκεια της “Χρυσής Εποχής” της Ισπανιας, (1500-1650), τα θρυλικα Ισπανικα γαλλιονια μετεφεραν 181 τόνους Χρυσου, 18.000 τονους Αργύρου, ενώ πηγαν στον Νέο Κοσμο 150.000 Ισπανούς αποικους, 16.000 αλογα και χιλιαδες χοιρους και βοειδή, καθώς και τόνους εργαλείων και οικοδομικού υλικου.
Δεν είναι υπερβολή λοιπον να λεχθεί, ότι ο συμπαθεστατος τυπος πλοιου ηταν το “μουλάρι” της Ισπανικής προσπάθειας κατά τους 16/17ους αιωνες.
