Η λέξη “ιστορία” προέρχεται από το ουσιαστικό ίστωρ (με δασεία και οξεία στην πολυτονική περίοδο της ελληνικής γλώσσας). Ίστωρ ήταν εκείνος που κατείχε ένα θέμα καλά ή ήταν αυτόπτης μάρτυρας ενός γεγονότος, ο διαιτητής, ο κριτής.
Ίστορες θεοί είναι οι μάρτυρες θεοί παρόντες όπως στον όρκο των Αθηναίων εφήβων «Ίστορες θεοί τούτων Άγλαυρος …Ηγεμόνη».
Η λέξη “ίστωρ” με τη σειρά της είχε προέλθει από τη ρίζα Fιδ- του αρχαίου ρήματος οίδα και είδα (το συναντάμε στα αρχαία κείμενα και με τις δύο μορφές) και το οποίο σήμαινε “γνωρίζω”.
Στην αρχική λέξη “ίδτωρ”, το οδοντικό σύμφωνο το “δ” τράπηκε σε “σ” πριν από το επίσης οδοντικό “τ”.
Για μια πολύ ενδιαφέρουσα άποψη περί του πώς γράφεται η ιστορία μπορείτε να δείτε το παρακάτω ντοκιμαντέρ:
ΜΠΡΑΒΟ ΠΑΙΔΙΑ ,,, ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΜΑΚΡΟΒΟΥΤΙΑ (ΚΑΙ ΕΙΣ ΜΗΚΟΣ ΚΑΙ ΕΙΣ ΒΑΘΟΣ)