Γιάννης Ψυχάρης (1854-1929), γλωσσολόγος και κορυφαίος εκπρόσωπος του Δημοτικισμού.
Το κείμενο είναι πρόλογος στο βιβλίο «Το ταξίδι μου», Παρίσι, 1888.
«Η ζωή μου είναι της Γαλλίας. Ό,τι είμαι, στη Γαλλία το χρωστώ. Την αγαπώ σα μητέρα και σαν πατρίδα. Έγινα παιδί της στην ώρα της δυστυχίας και της θλίψης· πώς να μην τη λατρεύω;
Γεννήθηκα όμως Γραικός και δεν μπορώ να το ξεχάσω· έχω χρέη και στην Ελλάδα. Θέλησα να της το δείξω. Αφού δεν μπορεί να της είμαι χρήσιμος στον πόλεμο, τουλάχιστο πολεμώ για την εθνική μας γλώσσα. Ένα έθνος, για να γίνει έθνος, θέλει δυο πράματα· να μεγαλώσουν τα σύνορά του και να κάμει φιλολογία δική του.
Άμα δείξει που ξέρει τι αξίζει η δημοτική του γλώσσα κι άμα δεν ντραπεί γι’ αυτή τη γλώσσα, βλέπουμε που τόντις είναι έθνος. Πρέπει να μεγαλώσει όχι μόνο τα φυσικά, μα και τα νοερά του τα σύνορα. Γι’ αυτά τα σύνορα πολεμώ.»
Θεωρώ ότι κατέστρεψε την Ελληνική γλώσσα . Είχαμε Αρχαία και καθαρεύουσα και τώρα ομιούμε αυτήν την αθλιότητα την Δημοτική. Διαβάζω κείμενα λογίων του 1700-1800 και κλαίω. Μία Ελληνική γλώσσα λαμπερ’η σαν Γαλαξίας. Η σημερινή σκουπίδι. Δοτική απαρέμφατο και τόσα άλλα δια νόμου εξαφανίστηκαν