Ο Φώτης Κόντογλου (Αϊβαλί, Οθωμανική Αυτοκρατορία, 8 Νοεμβρίου 1895 – Αθήνα, 13 Ιουλίου 1965), γεννημένος με το επώνυμο Αποστολέλης, ήταν Έλληνας λογοτέχνης και ζωγράφος. Αναζήτησε την «ελληνικότητα», δηλαδή μία αυθεντική έκφραση, επιστρέφοντας στην ελληνική παράδοση, τόσο στο λογοτεχνικό όσο και στο ζωγραφικό του έργο. Είχε ακόμη σημαντικότατη συμβολή στον χώρο της βυζαντινής εικονογραφίας. Σήμερα θεωρείται ως ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους της «Γενιάς του ’30». Μαθητές του ήταν ο Γιάννης Τσαρούχης, ο Νίκος Εγγονόπουλος, κ.ά.
Περιεχόμενα: 00:00 Ἰορδάνη ποταμέ, τὶ ἐθαμβήθης θεωρῶν (Κάθισμα τού Όρθρου) Φώτης Κόντογλου. 01:25 Βυθοῦ ἀνεκάλυψε πυθμένα (Ειρμός Α΄ Ωδής Πεζού Κανόνος) Φώτης Κόντογλου. 02:25 Στείβει θαλάσσης, κυματούμενον σάλον (Ειρμός Α΄ Ωδής Ιαμβικού Κανόνος) ? . 03:09 Ἡ φωνὴ τοῦ Λόγου (Ειρμός Στ΄ Ωδής Πεζού Κανόνος) Φώτης Κόντογλου. 03:55 Ἐν Ἰορδάνῃ βαπτιζομένου σου Κύριε (Απολυτίκιο εορτής) Φώτης Κόντογλου.
Πηγή ηχητικών και επιπλέον πληροφορίες της ηχογράφησης: https://analogion.com/forum/index.php… Α) Μετὰ τὴν β᾽ Στιχολογίαν, Κάθισμα, Ἦχος δ’, Κατεπλάγη Ἰωσὴφ Ἰορδάνη ποταμέ, τὶ ἐθαμβήθης θεωρῶν; Τὸν ἀθεώρητον γυμνόν, εἶδον καὶ ἔφριξα φησί• καὶ πῶς γὰρ τοῦτον οὐκ ἔμελλον φρῖξαι καὶ δῦναι; οἱ Ἄγγελοι αὐτόν, ὁρῶντες ἔφριξαν• ἐξέστη οὐρανός, καὶ γῆ ἐτρόμαξε• καὶ συνεστάλη θάλασσα καὶ πάντα, τὰ ὁρατὰ καὶ ἀόρατα. Χριστὸς ἐφάνη, ἐν Ἰορδάνῃ, ἁγιάσαι τὰ ὕδατα. Β) ᾨδὴ α’, Ἦχος β’, Ὁ Εἱρμὸς «Βυθοῦ ἀνεκάλυψε πυθμένα, καὶ διὰ ξηρᾶς οἰκείους ἕλκει, ἐν αὐτῷ κατακαλύψας ἀντιπάλους, ὁ κραταιός, ἐν πολέμοις Κύριος, ὅτι δεδόξασται.». Γ) Ἰαμβικὸς Ὁ Εἱρμὸς «Στείβει θαλάσσης, κυματούμενον σάλον, Ἤπειρον αὖθις, Ἰσραὴλ δεδειγμένον. Μέλας δὲ πόντος, τριστάτας Αἰγυπτίων, Ἔκρυψεν ἄρδην, ὑδατόστρωτος τάφος, Ῥώμῃ κραταιᾷ, δεξιᾶς τοῦ Δεσπότου.» Δ) ᾨδὴ ς’, Κανών τῆς Ἐορτῆς, Ἦχος β’, Ὁ Εἱρμὸς «Ἡ φωνὴ τοῦ Λόγου, ὁ λύχνος τοῦ Φωτός, ὁ Ἑωσφόρος, ὁ τοῦ Ἡλίου Πρόδρομος, ἐν τῇ ἐρήμῳ. Μετανοεῖτε, πᾶσι βοᾷ τοῖς λαοῖς, καὶ προκαθαίρεσθε· ἰδοὺ γὰρ πάρεστι Χριστός, ἐκ φθορᾶς τὸν κόσμον λυτρούμενος». Ε) Ἀπολυτίκιον, Ἦχος α’ Ἐν Ἰορδάνῃ βαπτιζομένου σου Κύριε, ἡ τῆς Τριάδος ἐφανερώθη προσκύνησις· τοῦ γὰρ Γεννήτορος ἡ φωνὴ προσεμαρτύρει σοι, ἀγαπητόν σε Υἱὸν ὀνομάζουσα· καὶ τὸ Πνεῦμα ἐν εἴδει περιστερᾶς, ἐβεβαίου τοῦ λόγου τὸ ἀσφαλές. Ὁ ἐπιφανεὶς Χριστὲ ὁ Θεός, καὶ τὸν κόσμον φωτίσας δόξα σοι.
