«Βρισκόμασταν πάντα στη σωστή πλευρά της Ιστορίας» είπε ο πρωθυπουργός στην χθεσινή του ομιλία στη βουλή για να υποστηρίξει την αποστολή πολεμικού υλικού στους Ουκρανούς. Ποια όμως είναι αυτή η «σωστή πλευρά» και με ποια κριτήρια ορίζεται ;
Η Ιστορία δεν έχει (αντικειμενικά ορισμένες) σωστές και λάθος πλευρές, ούτε η μανιχαϊστική ανάγνωσή της που επιστρατεύθηκε εσχάτως με ψυχροπολεμική γλώσσα («ελεύθερος κόσμος» vs «δυνάμεις του κακού») μπορεί να καταστεί αξιόπιστη. Αυτό που ισχύει, πέρα από τους εκάστοτε υποκειμενισμούς, είναι ότι η Ελλάδα βρίσκεται εξ ιδρύσεώς της, ιδιαίτερα μετά τον Κριμαϊκό Πόλεμο (1853-56), για λόγους γεωγραφικούς και γεωπολιτικούς, υπό συγκεκριμένη -αγγλοσαξονική- σφαίρα επιρροής. Το αφήγημα της «σωστής πλευράς», πέρα απο το ιδεολογικό και ηθικολογικό του φορτίο, βασίζεται στην παγκόσμια κυριαρχία αυτής της σφαίρας.
Ωστόσο, το ότι στις παγκόσμιες συγκρούσεις των δυο προηγούμενων αιώνων επικράτησαν αγγλοσαξονικές δυνάμεις (Μ.Βρετανία – ΗΠΑ) δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι αυτό θα γίνεται εσαεί. Η Ιστορία είναι ένα δυναμικό φαινόμενο, ούτε διδάσκει ούτε επαναλαμβάνεται.
Όπως και να έχει, η εργαλειοποίηση της νέας μυθολογίας της «σωστής πλευράς» προκειμένου να δικαιολογηθεί μια αχρείαστη και κατά των εθνικών συμφερόντων εμπλοκή με πολεμικά μέσα (και όχι απλώς ανθρωπιστικά, που θα ήταν το σωστό και δεν θα απαιτούσε κανείς κάτι παραπάνω) θα πρέπει να μας ανησυχεί.
Μ.Ρ.
