Πριν την στάση του διαβόητου Νορμανδού Ursel de Bailleul (Ουρσελίου) και την δημιουργία του κράτους του στο Πόντο(1073-1076) υπήρξαν άλλοι δύο Νορμανδοί στασιαστές στην Μικρά Ασία,ο Ερβέβιος Φραγγόπωλος (Robert Herve) και ο Ροβέρτος Κρισπίνος(Robert Crispin).
του Χρήστου Χατζηλία,
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Α.ΛΕΒΕΝΙΩΤΗ ‘Το στασιαστικό κίνημα του Νορμανδού Ουρσελίου (Ursel de Bailleul) στην Μικρά Ασία(1073-1076)’ ΣΕΛ.40
Ο Ερβέβιος υπήρξε συμπολεμιστής του Γεώργιου Μανιάκη στην Σικελία(βλ.Ιω.Σκυλίτζης.εκδ.I.Thurn σ.484.41-43).Διοικώντας τους ομοεθνείς του πολέμησε επίσης του Πετσενέγκους στα Βαλκάνια(βλ.Ιω.Σκυλίτζης σ.467-468).Το 1057,δυσαρεστημένος επειδή δεν έλαβε τον τίτλο του πατρικίου,αποσύρθηκε στο Αρμενιακό Θέμα και αποσκίρτησε στον Τούρκο εμίρη Σαμούχ,που πραγματοποιούσε τότε επιδρομές στο ανατολικό σύνορο.Κατόπιν ήρθε σε ρήξη μαζί του και τον νίκησε στην περιοχή της Θεοδοσιούπολης,αλλά αιχμαλωτίσθηκε στο Χλιάτ.Επανήλθε ωστόσο στην αυτοκρατορική υπηρεσία και πρόδωσε το 1063 τον βυζαντινό διοικητή της Έδεσσας.Τελικά συνελήφθη,μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη και εκτελέσθηκε για παραδειγματισμό με πνιγμό στον Βόσπορο.Ο Ροβέρτος Κρισπίνος ήταν ένας από τους τρείς υιούς του Gilbert Crispin(1045),πυργοδεσπότη της Tillieres.Συμμετείχε ενεργά ως ένας από τους διοικητές του χριστιανικού στρατεύματος στην πολιορκία της αραβο-ισπανικής πόλης Βarbasto(1064-1065).Kατόπιν πέρασε στην Ιταλία(βλ.κατωτ.σ.85).Υπηρέτησε στον βυζαντινό στρατό επί Ρωμανού Δ΄Διογένη.Επειδή ωστόσο δεν ήταν ικανοποιημένος με τις απολαβές του,υποκίνησε στην Μικρά Ασία τους ομοεθνείς του σε στάση.Ακολούθησαν λεηλασίες της υπαίθρου και διαπραγές των χρημάτων που κόμιζαν οι φοροσυλλέκτες.Κατόπιν νίκησε σε μάχη τον Μιχαήλ Αλουσιάνο,στρατηγό των πέντε δυτικών ταγμάτων που στρατοπέδευαν στην ευρύτερη περιοχή προξενώντας στις δυνάμεις του μεγάλες απώλειες.όλα αυτά έλαβαν χώρα κατά την δεύτερη μικρασιατική εκστρατεία του Διογένη(1069).Ο Κρισπίνος παραδόθηκε τελικά μόνο μετά από αυτοκρατορική παρέμβαση.Επειδή όμως φυλακίσθηκε,οι <Φράγκοι> στρατιώτες λεηλάτησαν την βυζαντινή Μεσοποταμία ως πράξη αντεκδίκησης(βλ.Μιχ.Ατταλειάτης,εκδ. I.Bekker.s.122.21-125.18).O Mιχαήλ Ζ’ Δούκας ωστόσο χρησιμοποίησε αργότερα τον Κρισπίνο για την καταπολέμηση του Ρωμανού Διογένη στην Μικρά Ασία.
