Αύγουστος 1949: Συγκρούσεις στη μεθόριο Ελλάδας-Αλβανίας και δυτικά σχέδια για ανατροπή του Χότζα

ΠΕΤΣΗΣ ΟΡΦΕΑΣ

Παρουσιάζουν ενδιαφέρον από ιστορικής άποψης γεγονότα που έλαβαν χώρα πριν από 75 ακριβώς χρόνια και που αφορούν την πλοκή και εξέλιξη των σχέσεων της Ελλάδας με την Αλβανία. Ο γεωπολιτικός παρατηρητής, μάλιστα, μπορεί να διακρίνει αναλογίες με σημερινά φαινόμενα και τεκταινόμενα στο εγγύς περιβάλλον.

Τον Αύγουστο του 1949 στις μεθόριες περιοχές της Κορυτσάς και Ερσέκα (Γράμμος) εκτυλίσσονταν οι τελευταίες συγκρούσεις του Εθνικού Στρατού με τους αντιστεκόμενους αντάρτες του Δημοκρατικού Στρατού. Οι ένοπλες δυνάμεις της Αλβανίας αναμείχθηκαν επίσης. Ενώ όλο το προηγούμενο διάστημα παρείχαν υποστήριξη στους αντάρτες είχε έρθει η στιγμή της διακοπής αυτής της υποστήριξης και του ξεκαθαρίσματος των λογαριασμών. Από το 1946 οι αμερικανικές υπηρεσίες είχαν καταλήξει σε ένα σχέδιο παρεμβάσεων στο εσωτερικό της Αλβανίας με στόχο την ανατροπή του καθεστώτος του Ενβέρ Χότζα και την αντικατάστασή του από πολιτικές δυνάμεις φίλα προσκείμενες στη Δύση, δηλαδή από Αλβανούς πολιτικούς που είχαν απομακρυνθεί από την χώρα τους και ζούσαν ως πολιτικοί πρόσφυγες σε διάφορα δυτικά κράτη.

Με τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου είχε συγκροτηθεί ο σχηματισμός Εθνικό Μέτωπο ως δυνάμει διάδοχη κατάσταση στην περίπτωση που ανατρεπόταν η κυβέρνηση Χότζα. Η Αλβανία είχε επιλεγεί, επειδή θεωρείτο ο αδύναμος κρίκος του Ανατολικού Συνασπισμού, στο πλαίσιο του γενικότερου σχεδίου ανάσχεσης (Rollback) που είχαν επεξεργαστεί και εγκρίνει προς υλοποίηση οι αμερικανικές και βρετανικές υπηρεσίες για ενέργειες πίεσης της Σοβιετικής Ένωσης.

Ταυτόχρονα, η Ελλάδα, ενώ ταλαιπωρούνταν από τον εμφύλιο πόλεμο δεν παραιτούνταν από τις εδαφικές διεκδικήσεις της για τη Βόρεια Ήπειρο. Εξ άλλου στην Διάσκεψη Ειρήνης είχε θέσει το θέμα στα πλαίσια των αποζημιώσεων ως σύμμαχος των νικητριών δυνάμεων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Υφυπουργός Εξωτερικών Δραγούμης επεσήμανε στον Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ (Απρίλιος 1946) ότι οι ελληνικές εδαφικές διεκδικήσεις εγείρονταν για λόγους εθνικής ασφαλείας και ότι καμιά ελληνική κυβέρνηση δεν θα υπαναχωρούσε σ’ αυτό το αίτημα κατά τη σύναψη συνθηκών ειρήνης αν πρώτα δεν της δίνονταν εγγυήσεις για την ασφάλεια της.

Διαβάστε τη συνέχεια στο slpress.gr

, , , ,

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *