γράφει ο Ηλίας Κοτρίδης, Αντισυνταγματάρχης ε.α.
Ο Ιωάννης Βελισσαρίου γεννήθηκε στο Πλοϊέστι της επαρχίας πραχοβα στη Ρουμανία, από γονείς καταγόμενους από την Κάρυστο Ευβοίας, στις 26 Νοεμβρίου 1861. Κατετάγη στο πεζικό το 1881 και αποφοίτησε από την Στρατιωτική Σχολή Υπαξιωματικών στις 7 Οκτωβρίου του 1887 ως ανθυπολοχαγός . Πήρε μέρος στον ατυχή πόλεμο του 1897 όπου διακρίθηκε δια την ανδρεία του.
Ο Βελισσαρίου ήταν φιλομαθέστατος μετέφρασε από τα Γαλλικά το βιβλίο του Στρατάρχη Φος – Περί των Αρχών του Πολέμου. Ήταν υπέρμαχος του δόγματος – Περί Άκρατου Επιθέσεως -. Ήταν πρωτεργάτης στην επανάσταση στο Γουδί το 1909. Ήταν ευγενικός, απλός, και ήρεμος. Γελαστός και καλοσυνάτος απέφευγε τις προστριβές . Σπανίως τιμωρούσε κάποιο στρατιώτη αφού του υποσχόταν ότι θα διόρθωνε το λάθος του.
Με τις αρχές του στήριζε την πειθαρχία και τον σεβασμό όλων. Στον πρώτο Βαλκανικό Πόλεμο έλαβε μέρος με την Στρατιά Θεσσαλίας. Διακρίθηκε για το θάρρος του στις μάχες Ελασσόνας και Σαρανταπόρου, ως διοικητής τάγματος στο 4 ον Σύνταγμα Πεζικού. Στην μάχη των Γιαννιτσών το 9ον τάγμα Ευζώνων με διοικητή τον Βελισσαρίου προΐστατο στην μάχη δια της εφόπλου λόγχης εφόδους του. Μετά την νίκη στα Γιαννιτσά την 19 η – 20 η Οκτωβρίου 1912 ο Ελληνικός στρατός εισήλθε στην Θεσσαλονίκη όπου παρέλασε με τον Βελισσαρίου έφιππο δίπλα στον διάδοχο Κωνσταντίνο. Χάρη στον Βελισσαρίου και του 9ου Τάγματος Ευζώνων δια της εφόπλου λόγχης έγινε η κατάληψη και παράδοση της πόλις των Ιωαννίνων στις 20 Φεβρουαρίου του 1913 μετά την μάχη του Μπιζανίου. Λόγω των παράτολμων ενεργειών του Βελισσαρίου κατά την μάχη ο διάδοχος Κωνσταντίνος δίνοντας του συγχαρητήρια του είπε » Είσαι άξιος ραπίσματος άλλα και φιλήματος «.
Με το Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο Ελλάδας Σερβίας εναντίον της Βουλγαρίας στις 16 Ιουνίου 1913 οι Ελληνικές δυνάμεις προωθήθηκαν στην τοποθεσία Κιλκίς – Λαχανιά. Το πρωινό τη 19 η Ιουνίου 1913 το 1 ον Σύνταγμα Ευζώνων άρχισε την επίθεση στα γύρω υψώματα με εμπροσθοφυλακή το 9ον Τάγμα Ευζώνων του Βελισσαρίου και με το Τάγμα Κρητών. Στις 20 Ιουνίου καταλαμβάνονται η Νιγρίτα και η Γενγελη όπου συνεχίσθει η επίθεση στην τοποθεσία Λαχανά.
Το 1ον Ευζωνικό Σύνταγμα διασπά τις Βουλγαρικες γραμμές και ο Βελισσαρίου με το 9ον Τάγμα του καταδιώκει τους Βούλγαρους μέχρι την Ξυλόπολη όπου την καταλαμβάνει. Στις 21 Ιουνίου μετά από συνεχείς επιθέσεις και σκληρό αγώνα δια της λόγχης οι Βούλγαροι εγκαταλείπουν το Κιλκίς και έτσι έληξαν οι επιχειρήσεις Κιλκίς – Λαχανά με νίκη των Ελληνικών δυνάμεων. Οι Βούλγαροι παρά τις ήττες τους ανασυγκροτήθηκαν στα στενά της Κρέσνας σε ισχυρές ορεινές τοποθεσίες. Στο Ουρανοβο στο ύψωμα 1378 νοτιανατολικά της Τζουμαγιάς εκεί ξέσπασε αιματηρή μάχη μεταξύ Βουλγάρων και του 1ου Συντάγματος με εμπροσθοφυλακή πάντα το 8ον και 9 ον Τάγματα του Βελισσαρίου.
Το ξημέρωμα τις 13 ης Ιουλίου οι Βούλγαροι άρχισαν σφοδρή επίθεση κατά του Συντάγματος. Ο Βελισσαρίου με το θάρρος που τον διακρίνει αποκρούει όλες τις επιθέσεις των Βουλγαρων οι οποίοι συνέχιζαν τις αντεπιθέσεις, ο αγώνας έλαβε επικές διαστάσεις οι απώλειες εκατέρωθεν ήταν τρομακτικές. Εκεί ο Ταγματάρχης ΒΕΛΙΣΣΑΡΙΟΥ μαχόμενος όρθιος στην πρώτη γραμμή παροτρύνοντας συνεχώς τους άνδρες του τραυματίζετε βαριά από εχθρική οβίδα, όπου μετά από λίγη ώρα εξέπνευσε.
Ο θρυλικός Μαύρος Καβαλάρης όπως τον αποκαλούσαν πέρασε στην Ιστορία. Παρά την θλίψη του το 9ον Τάγμα Ευζώνων συνέχισε τις επιθέσεις του όπου οι Βούλγαροι υποχώρησαν προς Τζουμαγιά. Έπειτα από λίγες ημέρες σταμάτησαν οι εχθροπραξίες με την συνθήκη του Βουκουρεστίου στις 10 Αυγούστου 1913 . Εκεί στην αφιλόξενη πλαγιά του Ογνιαρ Μαχαλα βρίσκονται οι τάφοι του Βελισσαρίου και του Κολοκοτρώνη διοικητή του Συντάγματος Ευζώνων.
Ο Βελισσαρίου ήταν ένας πραγματικός ήρωας ένας σπάνιος αξιωματικός με απαράμιλλη ανδρεία, με ηγετικά προσόντα και βαθιά γνώστης της τακτικής . Αγαπήθηκε από τούς άνδρες του όσο κανένας άλλος αξιωματικός. Ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος τηλεγράφησε στην οικογένεια του Βελισσαρίου αντί συλλυπητήριων με τις εξής λέξεις » Χαιρετίζω Τον Ήρωα των Ηρώων «.