Αν η γλώσσα είναι εξ ορισμού το σύμβολο του ανθρώπου, τότε είναι αυτονόητη η προνομιακή αξία της ελληνικής γλώσσας ως συμβόλου των επιτευγμάτων και των αξιών του ελληνισμού. Με τη διαπίστωση αυτήν, αλλά και την παραδοχή ότι «για να μην καταντήσει το επίθετο “συμβολικός” λέξη κενή νοήματος, χρέος μας είναι να σχεδιάζουμε και να εκτελούμε δράσεις ουσίας και βάθους», ο πρόεδρος του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας (ΚΕΓ) καθηγητής Ιωάννης Καζάζης εξηγεί το συμβολισμό αλλά και την αξία των εκδηλώσεων που πραγματοποιήθηκαν και φέτος την 9η Φεβρουαρίου, ημέρα μνήμης του εθνικού ποιητή Διονύσιου Σολωμού, η οποία έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας.
«Η φυσιογνωμία της ελληνικής γλώσσας και γραμματείας θα παραμένει πάντα πολύτιμη κληρονομιά για τις γενιές που αισθάνονται την ανάγκη να ακονίζουν τη σκέψη και την ευαισθησία τους με τα μέτρα και τα σταθμά μια άλλης εποχής».
Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο Ι. Καζάζης εκτιμά πως στην Ελλάδα «υπάρχει ο πυρήνας της κρίσιμης μάζας για τη διάδοση της ελληνομάθειας και τον συναποτελούν οι άνθρωποι του εκπαιδευτικού συστήματος, πέριξ των οποίων κινείται η κοινότητα των γονέων των μαθητών, και σε έναν εξωτερικό δακτύλιο η ακόμη ευρύτερη κοινότητα πολιτών που δεν εφησυχάζουν», διευκρινίζοντας ότι η σχετική παρέμβαση του ΚΕΓ αποσκοπεί στην τόνωση της σχολικής γλώσσας και του σχολικού λόγου.
Σε ό,τι αφορά το «στοίχημα» της ψηφιακότητας στη γλωσσική εκπαίδευση, όπως αυτό επιχειρείται να κερδηθεί μέσα από τα ηλεκτρονικά εργαλεία και υποστηρικτικό υλικό για τη μελέτη και τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας, που διατίθενται δωρεάν από το Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, ο Ι. Καζάζης σημειώνει ότι «στην Πύλη για την Ελληνική Γλώσσα, με πάνω από 2,5 εκατομμύρια επισκέψεις το μήνα, υπάρχουν υλικά άφθονα και απόλυτης αξιοπιστίας: σώματα κειμένων, ψηφιακά λεξικά, μελέτες εργαλεία επεξεργασίας της ελληνικής γλώσσας και γραμματείας σε όλη τη διαχρονία της».
Αναφορικά με την οικουμενικότητα της ελληνικής γλώσσας, όπως αυτή αναγνωριζόταν στο παρελθόν και σε σχέση με το ζητούμενο για το παρόν και μέλλον, παρατηρεί ότι «το σύνθημα “γράμματα ελληνικά, παιδεία οικουμενική” στην πραγματικότητα πάντα περιοριζόταν μόνον στη Δύση –ως το σύνολο της οικουμένης για τον παλαιό κόσμο ως τον 15ο αιώνα–, για ιστορικούς όμως λόγους η ισχύς του, από την Αρχαιότητα και την Αναγέννηση ως την εποχή της παγκοσμιοποίησης, υπήρξε καθολική και καθοριστική». Σήμερα ωστόσο «έφτασε η ώρα το ευρωποκεντρικό μοντέλο με τις ελληνικές ρίζες να “αντιμετρηθεί” με τα ιδεολογικά συστήματα της Κίνας, της Ινδίας και του Ισλάμ».
Στο τοπίο αυτό πιστεύει ότι «η φυσιογνωμία της ελληνικής γλώσσας και γραμματείας θα παραμένει πάντα πολύτιμη κληρονομιά για τις γενιές που αισθάνονται την ανάγκη να ακονίζουν τη σκέψη και την ευαισθησία τους με τα μέτρα και τα σταθμά μια άλλης εποχής».
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ / Σμαρώ Αβραμίδου.
PONTOS-NEWS
