Τα πιο γενναία, όμορφα και έξυπνα αγόρια από το παιδομάζωμα κάθε 5 χρόνια, το devşirme, έμεναν στο Παλάτι του Σουλτάνου. Ξεχώριζαν στα πρώτα χρόνια εκπαίδευσης των Γενίτσαρων και ήταν από 300 ως 400. Πάντα από χριστιανικές οικογένειες κυρίως της Βαλκανικής.
Λάμβαναν εξαιρετική εκπαίδευση και άσκηση και έμεναν σε τέσσσερις αίθουσες με επικεφαλής έναν ευνούχο, Odaoğlanlar. Τη νύχτα στο Παλάτι έμεναν μόνο αυτά, τα iç oğlan (τσογλάνια, εσωτερικοί). Τέσσερα καλύτερα υπό την εποπτεία του ευνούχου φυλούσαν τον Σουλτάνο σε αίθουσες πλησίον και είχαν και άλλες τελετουργικές αρμοδιότητες. Ήταν εν τω συνόλω οι μέλλοντες αξιωματούχοι και στρατιωτικοί του κράτους· βεζύρηδες, πασσάδες, γραμματικοί.
Οι γυναίκες του Σουλτάνου έμεναν σε άλλο Παλάτι και ήταν επίσης από 300 ως 400 με εκατό ευνούχους να τις φυλούν (1 άνα τέσσερις). Δεν επιτρεπόταν να μιλούν σε κανέναν άνδρα, ούτε στον πατέρα τους και άμα τεκνοποιούσαν άρρενα, τίθονταν υπο την προστασία του Χαρεμιού και του θησαυροφύλακα της Καζάνας, Hazinedarbaşı.
Η Καζάνα ήταν το προσωπικό θησαυροφυλάκιο του Σουλτάνου. Ο θησαυροφύλακας ευνούχος έπρεπε να βάζει κάθε ημέρα 100.000 άσπρα στο κυλινδρικό κτήριο αλλιώς έχανε το κεφάλι του. 4 άσπρα (akçe) ήταν ένα δράμμι (δραχμή) και 54 δραχμές ένα χρυσό Βενετικό δουκάτο ή το αντίστοιχο Κωνσταντινοπολίτικο sultani.
Ο Hazinedarbaşı με τους τοπικούς Πασσάδες οργάνωναν τους φόρους στους οποίους οι Χριστιανοί πλήρωναν την Ispençe, φόρος γης 30 άσπρα ετησίως, ενώ οι Μουσουλμάνοι 25. Εκτός από αυτό ήταν και το χαράτσι για τους Χριστιανούς. 50 άσπρα ετησίως για κάθε φτωχό άρρενα από 14 ετών και μέχρι 120 για τους πλουσίους.
«Οι άθλιοι χριστιανοί συχνά παντρεύουν τους γιούς από παιδιά, για να αποφύγουν το μάζεμα κάθε 5 χρόνια από τους Γενίτσαρους, αφού ἐξαιρούνται λόγω γάμου· αν και ο Σελήμ συχνά δεν τηρούσε τον κανόνα. Όλοι τους πληρώνουν συνεχώς περισσότερους φόρους και τέλη σε τρόφιμα, κρασί, οικόσιτα κλπ· και είναι θαύμα πώς κατορθώνουν να επιβιώσουν.»
γράφει ο Θεόδωρος Σπανδούνης στο «Περί προελεύσεως τῶν Ὀθωμανῶν Βασιλὲων».
Όταν οι Βενετοί κατέλαβαν ολόκληρη τη Πελοπόννησο το 1699 από τους Οθωμανούς, θα πουν για τους νέους Γραικούς υπηκόους τους:
«Είναι καχύποπτοι, φοβούνται το κάθε τι. Αμαθείς και πεισματάρηδες δεν αποβλέπουν σ’ εκείνο που τους ωφελεί, αλλά εμμένουν στη γνώμη της παλιάς εμπειρίας ή σε εκείνο που πιστεύουν. Η φυσική τους γλώσσα είναι η ψευτιά, μηχανορραφούν αμοιβαία και φοβούνται πάντοτε την απάτη.
Φοράν κουρέλια και ζουν σε καλύβες. Δεν ενδιαφέρονται να προκόψουν αλλά να βγάλουν όσα για να περνούν.»
Και γιατί άλλωστε; Για τη Καζάνα;
