Ξενοφών Στρατηγός: ο Κερκυραίος στρατιωτικός, πολιτικός και το συγγραφικό του έργο

Ο μεγάλος πεζόδρομος που διασχίζει το Μαντούκι (στην Κέρκυρα) φέρει το ονοματεπώνυμο ενός στρατιωτικού και πολιτικού που έχει συνδεθεί με την νεότερη πολιτική ιστορία της Ελλάδας. Ο λόγος για τον στρατιωτικό και πολιτικό  Ξενοφώντα Στρατηγό.

Ο Ξενοφών Στρατηγός γεννήθηκε στις 19 Ιουλίου 1869 στην Κέρκυρα. Σπούδασε στην σχολή Ευελπίδων και αποφοίτησε απ’ αυτήν το 1890 με το βαθμό του Ανθυπολοχαγού του Μηχανικού.  Στα χρόνια που φοιτούσε στην σχολή Ευελπίδων είχε συμμαθητή και φίλο του τον Ιωάννη Μεταξά. 

Σε νεαρή ηλικία κατατάχθηκε στον ελληνικό στρατό και συμμετείχε στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897. Αργότερα, συνέχισε τις σπουδές του στη Στρατιωτική Ακαδημία της Πρωσίας στο Βερολίνο.  Στη συνέχεια, έλαβε μέρος στους Βαλκανικούς πολέμους υπηρετώντας ως αξιωματικός στο επιτελείο του βασιλιά Κωνσταντίνου. Μετά το τέλος των Βαλκανικών πολέμων έγινε αντισυνταγματάρχης και υπαρχηγός της Επιτελικής Υπηρεσίας Στρατού.  Κατά το χρονικό διάστημα 1917 -1920, μένει εκτός στρατεύματος για πολιτικούς λόγους, καταδικάζεται και φυλακίζεται. 

Στις εκλογές της 20ης Νοεμβρίου 1920 εκλέγεται βουλευτής της Κέρκυρας με την αντιβενιζελική  παράταξη της «Ηνωμένης Αντιπολιτεύσεως». Σύντομα, όμως, θα παραιτηθεί από το βουλευτικό αξίωμα για να επανέλθει στο Στράτευμα. Πλέον με το βαθμό του υποστράτηγου υπηρετεί ως σύνδεσμος της Κυβέρνησης με τη Στρατιά Μικράς Ασίας. 

Σε μια κρίσιμη ιστορική στιγμή τον Ιούλιο του 1921 συμμετέχει και ο ίδιος στο μεγάλο πολεμικό συμβούλιο στην Κιουτάχεια της Μικράς Ασίας. Μέσα από τα ιστορικά συγγράμματα του περιγράφει με λεπτομέρειες τα γεγονότα εκείνης της περιόδου. 

Ξενοφών Στρατηγός: ο Κερκυραίος στρατιωτικός, πολιτικός και το συγγραφικό του έργο

Τον Σεπτέμβριο του 1921 αποστρατεύεται με το βαθμό του αντιστράτηγου και το επόμενο έτος αναλαμβάνει το χαρτοφυλάκιο του Υπουργείου Συγκοινωνιών στην κυβέρνηση του Δημήτριου Γούναρη αλλά και στην κυβέρνηση του Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη. 

Τη νύχτα της 14ης Σεπτεμβρίου 1922 συνελήφθη ως ένας από τους υπεύθυνους της Μικρασιατικής καταστροφής, κρίθηκε ένοχος για εσχάτη προδοσία και μετά από δίκη καταδικάστηκε σε ισόβια δεσμά.  “Σύμφωνα με το κατηγορητήριο «εκουσίως και εκ προθέσεως υπεστήριξαν την εισβολήν ξένων στρατευμάτων, ήτοι του τουρκικού εθνικιστικού στρατού, εις την επικράτειαν του Βασιλείου… παραδώσαντες άμα εις τον εχθρόν πόλεις, φρούρια, μέγα μέρος του στρατού και μεγίστης αξίας υλικόν πολέμου».

Λίγο καιρό μετά την καταδίκη του, αμνηστεύεται λόγω ασθενείας και μεταβαίνει στην Ελβετία. Εκεί θα αφοσιωθεί στο συγγραφικό του έργο. Αποφασίζει να συντάξει μια μελέτη για την Μικρασιατική εκστρατεία. Τίτλος της «Η Ελλάδα στη Μικρά Ασία. Ιστορική επισκόπησις: Επί τη βάσει επισήμων εγγράφων και πηγών».

Αν και η μελέτη αυτή αποτελεί μια απολογία της αντιβενιζελικής συμμετοχής στην εκστρατεία της Μικράς Ασίας, είναι μια πολύτιμη πηγή πληροφοριών με ιστορικό ενδιαφέρον. Βασίζεται σε επίσημες πηγές και ανέκδοτα ελληνικά διπλωματικά έγγραφά. 

Στις 11 Μαρτίου 1927, έφυγε από τη ζωή αντιμετωπίζοντας βαριάς μορφής φυματίωση στο Νταβός της Ελβετίας. 

corfuland.gr

, , ,

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *