Στις 4 Μαρτίου 1957 οι Άγγλοι περικύκλωσαν το κρησφύγετο του Αυξεντίου και όντας βέβαιοι για τη σύλληψη και τον επακόλουθο διασυρμό του κάλεσαν δημοσιογράφους από όλο τον κόσμο για να καλύψουν το γεγονός. Περίμεναν ότι θα «έβγαινε παραδίδοντας τα κλειδιά του, μπουσουλώντας (κάθε έξοδος είναι στενή[…])». [1] Δεν περίμεναν πως τα ιδανικά του θα ζύγιζαν πάνω και πέρα απ’ τη δική του ζωή, και πως εκείνος θα γινόταν το σύμβολο όλων εκείνων των ανθρώπων που κατορθώνουν να δουν πέρα από τα προσωπικά τους συμφέροντα και τις ατομικές τους επιθυμίες, προσφέροντας τον εαυτό τους σε μια ιδέα, σ’ έναν αγώνα. Πίσω από την πράξη αυτοθυσίας του Αυξεντίου κρύβεται μια σκοτεινή πτυχή του Αγώνα, η οποία αποκαλύπτεται στο σημερινό Χρονικό μέσα από την επίμοχθη μελέτη του ερευνητή Λεωνίδα Λεωνίδου, πως τον δρόμο προς τον Μαχαιρά χάραξαν όχι μία, μα δώδεκα προδοσίες.
Βαλάντω Κωνσταντίνου
1 Παράφραση του «Αποχαιρετισμού» του Γιάννη
Ρίτσου
Λεωνίδας Λεωνίδου – Χρονικό, έκδοση Δ’, τεύχος 106, Αύγουστος 2020
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΜΕΛΕΤΗ (24 σελίδες)
ΕΠΙΣΗΣ
Στις αρχές του 1990 ο Σπύρος Κέττηρος, δημοσιογράφος, μετέβη στο Λονδίνο όπου συνάντησε ένα εκ των σημαντικότερων προδοτών του Αυξεντίου, Γιώργο Λοϊζίδη, αλλιώς Απόστρατο ή Φώκο.
