Γράφει ο Ηλίας Αναγνωστάκης
Κατά τήν διάρκεια της Ελληνικής υποχώρησης του Αυγούστου 1922 στη Μικρά Ασία ( που εξελίχτηκε κατα τόπους σε άτακτη φυγή) αιχμαλωτίστηκαν συντεταγμένα, ασύντακτα η και μεμονωμένα περίπου 56.750(!)Έλληνες στρατιώτες ( 54.000 οπλίτες και 2.750 αξιωματικοί). Μέχρι τον Οκτώβριο, η Αθήνα σωστά είχε διαγνώσει οτι πέραν των απωλειών μάχης, της έλειπαν τόσοι.
Η Τουρκική πλευρά δεν εδωσε καμια απάντηση μεχρι τα Χριστούγεννα του 1922, οταν απάντησε ( μεσω Ερυθράς Ημισελήνου) οτι είχε 32.000. Αυτο σημαίνει οτι στο διάστημα Αύγουστος -Δεκέμβριος 1922, είχαν βρεί το θάνατο με διαφόρους τρόπους ( Τυφεκισμό, κρεμάλα, αποκεφαλισμό, λυντσάρισμα, πριονισμό(!) θάψιμο εν ζωή(!), κατακρημνισμό, συνθλιβή κρανίου μετα πέτρας, ψήσιμο, σούβλισμα, ανασκολοπισμό, μεχρι και κανιβαλλισμό( Μαγνησία) περί τους 24.700 Έλληνες στρατιώτες. Μέχρι να έρθουν οι Διεθνείς επιτροπές, σούρτα-φέρτα μεταξύ αντιπροσώπων, και τα συναφή, είχαν πεθάνει κατά εκατοντάδες πλέον και άλλοι Έλληνες στρατιώτες απο ασιτία, ψύχος, αρρώστιες και ξυλοδαρμούς. Έπρεπε να φτάσει Απρίλης για να επαναπατριστούν περί τούς 7.000, ενώ τον Ιούλιο άλλοι 6.600, καθώς και περίπου 3.500 τον Δεκέμβριο του 1923. Πολλοί όμως απο αυτούς ήταν σε τόσο άθλια κατάσταση, που πέθαιναν εν πλώ(!) η μόλις έφταναν στόν Πειραιά.
Όσο και αν ήθελε όμως το τρισάθλιο Ελληνικό κράτος να “κλείσει” το θέμα, οι καημένοι συμπατριώτες μας συνέχιζαν να έρχονται, μεμονωμένα η κατά μικρές ομάδες, μέχρι το 1928(!) κάνοντας “τρελές” αποδράσεις απο αγροκτήματα η στρατόπεδα συγκέντρωσης της Μικράς Ασίας ( Σεβάστεια, Ικόνιο) μέσω…Σοβιετικής Ένωσης η ..Λιβάνου(!) και φτάνοντας τον αριθμό των επαναπατρισθέντων σε 18.850 περίπου. Βέβαια, οι “ενοχλητικές” αυτές αποδράσεις δεν εμπόδιζαν την εκάστοτε Ελληνική Κυβέρνηση να προτείνει για Νόμπελ Ειρήνης τον…Κεμάλ Ατατούρκ(!) ( Βενιζέλος) η να του χαρίζει σπίτια σαν…τόπο υποτιθέμενης γέννησης (Θεσσαλονίκη- Ιωάννης Μεταξάς(!)).
Μιλάμε για μια τραγωδία, μια απίστευτη κατάσταση ( Σύμφωνα με μαρτυρίες υπήρχαν ακόμα αιχμάλωτοι εν ζωή στις φυλακές της Σμύρνης το…1941 και πιθανότατα μέχρι και το…1950) αφού 37.750 Ελληνες στρατιώτες (36.000 οπλιτες και 1.750 αξιωματικοι βρήκαν φρικτό θάνατο στην Μικρά Ασία. Θα σας θυμόμαστε πάντα, αδέρφια.
Παιδια συγχαρητηρια για το εργο σας! Και για τα αρθρα σας αλλα πρωτιστως για τα video που εχετε στο youtube. Παιδια εαν μπορειτε δημιουργηστε παρακαλω και video για την Ανεξαρτητη Μεραρχια στην Μικρα Ασια, την νεωτερη Καθοδο των Μυριων, οπως εχει ονομαστει.
Σας ευχαριστω,
Ενας Αναγνωστης σας.
Συγχαρητήρια για τη δουλειά σας που αποτελεί και πολύτιμη πηγή εκπαιδευτικού υλικού. Το άρθρο σας επιβεβαιώνει και η αυτοβιογραφική μαρτυρία ενός αιχμάλωτου των Τούρκων: http://www.mediafire.com/file/04b1yzcf4r0i1mf/Αιχμάλωτος+των+Τούρκων+(1922+-+1923).pdf
Ο ΔΡΑΠΕΤΗΣ ΤΟΥ ΧΑΡΟΥ ΤΟΥ ΗΡΩΑ Γ. ΤΣΑΚΑΛΟΥ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙ ΟΛΑ! ΠΙΝΔΟΥ 75 ΠΑΠΑΓΟΥ
ΕΠΙΣΗΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΣ ΣΤΗΝ ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΜΕΡΟΥ ΜΟΣΧΟΒΙΤΗ ΔΩΡΕΑΝ ΑΠΟ ΤΑ ΝΕΑ
Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΑΝΕΚΑΘΕΝ ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΚΡΑΤΟΣ ΑΠΟ ΑΡΠΑΓΕΣ ΣΦΕΤΕΡΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΚΤΗΝΗ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΕΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ ΕΧΕΙ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΠΟΛΙΤΙΣΤΗ ΚΑΙ ΑΡΠΑΓΑΣ
καπου εκει ψαχνει το βλεμα μου μηπως δω τον παππου μου που εφηγε το 17 και επεσρεψε το 24…… εφυγε απ την ζωη το 90 και τα βραδυα δεν κοιμοταν απ τους εφιαλτες…… ολη την πορεια του την εχουμε ηχογραφισει Περασαν πολλα…..
Ωραίο το άθρο, αν κατέληγε στην αλήθεια με αυτό !!:
Οι «ενοχλητικές» αυτές αποδράσεις δεν εμπόδιζοταν από τον Νόμο 2870 του 1922 (για να μην έρθουν οι ξεριζωμένοι μικρασιάτες) του πανηλίθιου Κωνσταντίνου με την Κυβέρνηση Γούναρη, που αφού κέρδισαν τις εκλογές του 1920 με το σύνθημα ότι θα επιστρέψουν τον στρατό, αυτοί επανέφεραν τον Γερμανόφιλο (και γαμπρο του Κάΐζερ) Κωνσταντίνο κι αυτός γνωρίζοντας ότι δεν έχει πλέον συμμάχους την Ανταντ των ΑγγλοΓάλλων, ξεκίνησε για την Aγκυρα χωρίς διεθνή πολιτική υποστήριξη, εξοπλισμό και χρήματα και χωρίς κοινή λογική ότι ακόμη κι αν έφτανε στην Αγκυρα, δεν είχαμε τους πληθυσμούς να κρατήσουμε τόσα εδάφη και ταυτόχρονα ποτέ δεν θα έπαυε ένας συνεχής ανταρτοπόλεμος από τον Κεμάλ σε όλη την Ανατολία !! Ετσι αφού διέταξαν υποχώρηση, αυτό έγινε άτακτα και βιαστικά, αλλά δεν έφτιαξν ούτε γραμμή άμυνας έξω απο την Σμύρνη ούτε έδωσαν όπλα στοςυ Σμυρνιούς, αλλά ανέβασαν τον στρατό, χωρ΄ςο να τον περιμένουν όλον, επάνω στα πλοία !! …και τον έδιωξαν στην Μυτιλίνη-Χίο-Σάμο κλπ. Δηλαδή άφησαν εν γνώσιν τους τον λαό της Μικρασίας και τους αιχμαλώτους ελληνες ανυπεράσπιστους και δεν τους έξόπλισαν με τίποτε !! … αλλά και με τον Νόμο 2870 του 1922, απαγόρευσαν στα πλοία να φορτώνουν ελληνες για να τςυς πάνε στην Ελλάδα να γλυτώσουν, διότι φοβόταν τι θα γινόταν όταν έφτανα αυτοί να διηγηθούν τι έγινε !!
Και όμως αυτοί ενώ έκανα όλα αυτά, υπάρχουν ηλίθιοι απολογητές τους που αντί να ασχοληθούν με όλα όσα έκανα και περιγράφω παραπάνω…. λένε (χωρίς αποδείξεις) ότι ο Βενιζέλος πρότεινε για νόμπελ τον Κεμάλ !! ισως και να έξιζε τελικά να τον προτείνει διώτι δεν έσφαξε όλους τους Ελληνες της Μικρασίας και τοςυ κράτησε για αντλλαγή πληθυσμών !!
Οι ευθύνες των βασιλικών που εξόντωσνα τον στρατό μας και ξερίζωσαν τον ελληνισμό της μικρασίας, είναι τεράστιες !! Διαβάσετ ιστορί για το τι έκαναν τότε. Να μέμε κι ευχαριστώ στον βενιζέλο διότι, μετά την καταστροφή το ’22 ιι επαναστάτες τον έφεραν να σώσει ότι μπορεί να σωθεί κι έτσι έχουμε τα σημερινά σύνορα !!! Δόξα και τιμή στον Βενιζέλο που έφτιαξε την ελλάδα των 2 ηπείρων και των 7 θαλασσών και σκατά στους ανεγκέφαλους Βασιλικούς που διακινούν ψέμματα, αντί να ρίχουν σκατά στον τάφο του πανηλίθιου Κωνσταντίνου που με την στενοκεφαλιά του, έθαξε τον Ελληνιασμό.
Ποιος μας “έμπλεξε” σε αυτή την καταστροφή όμως?
O Πάρης για την ωραία Ελένη
https://lygeros.org/30316-gr/
“Αθήνα, 12 Ιανουαρίου 1934
Κύριε Πρόεδρε,
Για περίπου επτά αιώνες ολόκληρη η Μέση Ανατολή και μεγάλο τμήμα της Κεντρικής Ευρώπης αποτέλεσαν θέατρο αιματηρών πολέμων. Κύρια αιτία γι αυτούς ήταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία και το απολυταρχικό καθεστώς των Σουλτάνων. Η υποδούλωση χριστιανικών λαών, οι θρησκευτικοί πόλεμοι του Σταυρού εναντίον της Ημισελήνου που μοιραία επακολούθησαν και οι διαδοχικές εξεγέρσεις όλων αυτών των λαών που προσέβλεπαν στην απελευθέρωσή τους δημιουργούσαν μια κατάσταση πραγμάτων που θα παρέμενε μόνιμη πηγή κινδύνων όσο η Οθωμανική Αυτοκρατορία διατηρούσε τα ίχνη που της είχαν αφήσει οι Σουλτάνοι.Η εγκαθίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας το 1922, όταν το εθνικό κίνημα του Μουσταφά Κεμάλ Πασά θριάμβευσε επί των αντιπάλων του (των Ελλήνων δηλαδή), έθεσε οριστικά τέλος σ’ αυτή την κατάσταση αστάθειας και μισαλλοδοξίας.
Πράγματι, σπάνια στη ζωή ενός έθνους πραγματοποιήθηκε σε τόσο λίγο χρόνο μια αλλαγή τόσο ριζική. Μια παρακμάζουσα αυτοκρατορία που ζούσε υπό θεοκρατικό καθεστώς στο οποίο οι έννοιες του δικαίου και της θρησκείας συγχέονταν μετατράπηκε σ`ένα εθνικό και σύγχρονο κράτος, γεμάτο ενέργεια και ζωή. Με την ώθηση του μεγάλου μεταρρυθμιστή Μουσταφά Κεμάλ το απολυταρχικό καθεστώς των Σουλτάνων καταλύθηκε και το κράτος κατέστη αληθινά κοσμικό. Το έθνος ολόκληρο στράφηκε προς την πρόοδο, με την θεμιτή φιλοδοξία να ενταχθεί στην πρωτοπορία των πολιτισμένων λαών.
Όμως το κίνημα για την εδραίωση της ειρήνης προχώρησε από κοινού με όλες εκείνες τις εσωτερικές μεταρρυθμίσεις που προσέδωσαν στο νέο κυρίως εθνικό κράτος της Τουρκίας τη σημερινή του μορφή. Πράγματι η Τουρκία δεν δίστασε να αποδεχθεί ειλικρινά την απώλεια επαρχιών όπου κατοικούσαν άλλες εθνότητες και, ικανοποιημένη πραγματικά με τα εθνικά και πολιτικά της σύνορα όπως καθορίστηκαν από τις Συνθήκες, έγινε αληθινός στυλοβάτης της ειρήνης στην Εγγύς Ανατολή.
Είμαστε εμείς οι Έλληνες που αιματηροί αγώνες αιώνων μας είχαν φέρει σε κατάσταση διαρκούς ανταγωνισμού με την Τουρκία οι πρώτοι που είχαμε την ευκαιρία να αισθανθούμε τις συνέπειες αυτής της βαθιάς αλλαγής στη χώρα αυτή, διάδοχο της παλιάς Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Από την επόμενη μέρα της Μικρασιατικής καταστροφής, διαβλέποντας την δυνατότητα συνεννόησης με την αναγεννημένη Τουρκία, που προέκυψε από τον πόλεμο ως εθνικό κράτος, της απλώσαμε το χέρι και το δέχτηκε με ειλικρίνεια. Από αυτήν την προσέγγιση, που μπορεί να χρησιμεύσει ως παράδειγμα για τη δυνατότητα συνεννόησης ακόμη και μεταξύ λαών που τους χώρισαν οι πιο σοβαρές διαφορές, όταν αυτοί διαποτιστούν με την ειλικρινή επιθυμία για ειρήνη, προέκυψαν μόνο καλά, τόσο για τις δύο ενδιαφερόμενες χώρες όσο και για τη διατήρηση της ειρήνης στην Εγγύς Ανατολή.
Ο άνθρωπος στον οποίο οφείλεται αυτή η πολύτιμη συμβολή στην ειρήνη δεν είναι άλλος από τον Πρόεδρο της Τουρκικής Δημοκρατίας Μουσταφά Κεμάλ Πασά. Έχω λοιπόν την τιμή ως αρχηγός της Ελληνικής Κυβέρνησης το 1930, όταν η υπογραφή του Ελληνοτουρκικού συμφώνου σηματοδότησε μια νέα εποχή στην πορεία της Εγγύς Ανατολής προς την ειρήνη, να υποβάλλω την υποψηφιότητα του Μουσταφά Κεμάλ Πασά για την διακεκριμένη τιμή του βραβείου Νόμπελ για την Ειρήνη.
Με βαθύτατη εκτίμηση
Ε. Κ. Βενιζέλος”.
https://www.history-point.gr/nompel-eirinis-ston-sfagea-kemal-i-tragiki-kinisi-toy-el-venizeloy
Ψυχικα φορτισμενο το κειμενο αλλα θιγει την ουσια της ιστορικης περιοδου. Υ.Σ.: Η διχοτομηση της ελληνικης κοινωνιας ειναι διαχρονικη, ανεξαρτητα απο το προσωπειο των πρωταγωνιστων.
Ο Βενιζέλος υπογράφει την Συνθήκη των Σεβρών αλλά και την Συνθήκη της Λωζάνης μετά την ήτα.Στην Ελλάδα δυστυχώς για πολλούς -υπήρχε μόνο Βενιζέλος.Μόνο αν σκεφτεί κανείς ότι δόθηκε σε προηγούμενη φάση η Κύπρος στον Πρωθυπουργό Γούναρη 1915 νομίζω και αρνήθηκε γιατί ήταν φιλογερμανός τα λέει όλα.Η εκτέλεση των 6 στο Γουδί με προσωπική ευθύνη του Πλαστήρα [μαύρου καβαλάρη της Μ.Ασίας] είναι ένα μάθημα σε αυτούς νομίζουν ότι ο Έλληνας δεν έχει ψυχή.Άλλωστε δεν ήταν μόνο ο Ελ.Βενιζέλος ήταν όλοι οι Έλληνες που πίστεψαν στο βλέμμα του στο κοφτερό μυαλό του,αυτόν που ο Μεταξάς δεν ήθελε στην Αθήνα ούτε νεκρό να τον περάσουν.
Ο Μεταξάς υμνεί τον Βενιζέλο του οποίου τόσα χρόνια σύμβουλος ήταν Τι παραποίηση είναι αυτη.?
Ένας ταγματάρχης, ο Γεώργιος Τσολάκογλου κατάφερε κι έσωσε τήν μονάδα του από βέβαιη αιχμαλωσία… Οι Τούρκοι πιστεύοντας ότι οι κατάκοποι κι εξαντλημένοι Έλληνες στρατιώτες ήταν έτοιμοι νά παραδοθούν, ο ταγματάρχης Τσολάκογλου κατάφερε μέ πονηριά καί μαεστρία νά τούς απαγκιστρώσει, κι έτσι νά διασωθούν από τήν αιχμαλωσία…
Ο ίδιος αξιωματικός, σχεδόν είκοσι χρόνια αργότερα, ώς στρατηγός κατά τήν εισβολή τών Γερμανοναζήδων στήν Ελλάδα, κι αφού τό μέτωπο είχε ήδη καταρρεύσει, αγνοώντας τήν εντολή τής κυβερνήσεως γιά άμυνα μέχρις εσχάτων, πήρε τήν πρωτοβουλία νά έλθει σέ διαπραγματεύσεις μέ τούς Γερμανούς γιά παράδοση ζητώντας πρώτον νά μήν παραδοθεί ο στρατός στούς Ιταλούς, καί δεύτερον, νά μήν αιχμαλωτιστεί ο στρατός καί νά αφεθούν οι στρατιώτες ελεύθεροι νά επιστρέψουν στά σπίτια τους… Οι όροι έγιναν δεκτοί από τούς Γερμανούς πρός μεγάλη οργή του Μουσολίνι… Έτσι τουλάχιστον 300.000 Έλληνες σώθηκαν από την αιχμαλωσία διότι θά μεταφέρονταν στό εξωτερικό μέ απρόβλεπτη έτσι κατάληξη…
Ο ίδιος ο Τσολάκογλου ανέλαβε τήν πρώτη κατοχική κυβέρνηση σέ μιά συνεχή προσπάθεια νά διασώσει ό,τι ήταν δυνατόν… Αδυνατώντας πλέον νά έλθει σέ συμφωνία μέ τίς δυνάμεις κατοχής ιδίως γιά τό επισιτιστικό πρόβλημα καί τόν λιμό πού ξέσπασε, παραιτήθηκε έναν περίπου χρόνο αργότερα…
ΣΥΓΧΑΡΗΤΉΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΑΣ ! ΑΠΑΝΤΑΤΕ ΣΤΟΥΣ ΑΜΠΑΡΟΥΤΙΑΣΤΟΥΣ ΑΔΙΑΒΑΔΤΟΥΣ ΛΑΙΚΟΥΣ ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΤΑΣΟΥΝ ΑΠΑΙΔΕΥΤΑ ΤΟΝ ΤΣΟΛΑΚΟΓΛΟΥ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΤΩΝ ΠΡΟΔΟΤΏΝ ΤΗΣ ΝΕΟΤΕΡΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΠΑΡΑΓΚΟΝΙΖΟΝΤΑΣ ΑΛΛΟΥΣ ΕΘΝΟΣΩΤΗΡΕΣ ΠΟΥ ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟΣΑ ΔΕΙΝΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ!
ΜΙΑ ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΠΟΥ ΜΟΛΙΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ.
https://www.politeianet.gr/books/9789607056696-triantafullou-theodoros-risos-autos-pou-emeine-piso-304178
ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ ΠΑΙΔΙΑ
πηγες??
https://www.facebook.com/groups/419631295767226/permalink/460910421639313
Ο πατέρας μου ήταν ένας απ’ αυτούς τούς αιχμαλώτους. Έχω κι ένα βιβλιαράκι μαρτυρία για τα γεγονότα πριν και μετά την αιχμαλωσία με τίτλο: “Ο ουλαμός τού Αφιόν Καραχισάρ” πού έγραψε ένας συμπολεμιστής του σαν ημερολόγιο για να το προσφέρει στούς υπόλοιπους. Ο πατέρας μου γύρισε από την αιχμαλωσία με πρόβλημα στην καρδιά παρόλο ότι είχε στρατευτεί παιδί σχεδόν και αν άκουγε κάποιον θόρυβο τη νύχτα πεταγόταν αλαφιασμένος κι έκανε μιά κίνηση σα να αρπάξει το πιστόλι του. Και όταν πέθαινε είχε όραμα και φώναξε λέξεις όπως :φωτιά, το Αφιον Καραχισάρ, οι Τούρκοι, έρχονται οι Τούρκοι. Εκείνος γύρισε το 1928 αλλά δεν ήταν απόδραση. Όπως μάς έλεγε τούς βάλαν σε ένα καμιόνι σκεπασμένους με τσουβάλια και τούς άδειασαν κάπου στη Βόρεια Ελλάδα χωρίς δεκάρα όπου φωνάζαν στούς περαστικούς ότι ήταν αιχμάλωτοι και να τούς βοηθήσουν να πάνε στα σπίτια τους. παρόλο ότι πολέμησε και σε άλλους πολέμους και έκανε οικογενεια πολύ αργότερα, πιστεύω ότι από εκείνη την αιχμαλωσία δεν είχε γυρίσει εντελώς ζωντανός
Ο προπάππους μου ήταν αιχμάλωτος στη Μ Ασία. Ήταν από τους τυχερούς και γύρισε. Όταν έφτασε στο χωριό τού, τον είδε η προ΄γιαγιά μου για πρώτη φορά και από την τρομάρα της πήγε και κρύφτηκε..
Κτηνη διαχρονικα , καμια διπλωματικη σχεση με δαυτους δεν θα επρεπε το οφειλουμε στο αιμα 500 ετων πλεον , αλλα πολιτικαντηδες βλεπεις ……… ΥΓ. Μας αποκαλουν και ακραιους οι ηλιθιοι , οσοι μιλαμε και γραφουμε αυτα , για το αυτονοητο !
Θείος του πατέρα μου αξιωματικός (λοχαγός), δραπέτευσε από Τουρκικό στρατόπεδο συγκέντρωσης και αφού πέρασε…πεζος την μισή Μικρά Ασία έφτασε κολυμπώντας σ’ ένα μικρό νησάκι κοντά στη Σάμο. Εκεί τον είδαν Έλληνες ψαράδες και τον έσωσαν. Όταν έφτασε πίσω στο πατρικό του σπίτι, εργάτες που δούλευαν για τον μακαρίτη πλέον πατέρα του τον πέρασαν για ζητιάνο…και δεν τον άφηναν να μπει. Μόνο η μάνα του τον αναγνώρισε. Τόσο τον είχαν αλλάξει οι κακουχίες…
Επανεντάχθηκε ξανά στο στράτευμα και χάθηκε σε μια συμπλοκή με μια συμμορία κομητατζήδων στην Μακεδονία λίγα χρόνια αργότερα…
Ο πρώτος ξάδερφός του (αδερφός το παππού μου αυτός), σκοτώθηκε ηρωικά πολεμώντας στο Κάλε Γκρότο έξω από την Άγκυρα τον Αύγουστο του 1921. Ήταν υπολοχαγός και παρ’οτι τραυματισμένος αρνήθηκε να φύγει. Τελικά οι θαυμάσιοι εκείνοι ΕΛΛΗΝΕΣ , πάτησαν τις τρομερές τουρκικές οχυρώσεις επιτιθέμενοι με τις ξιφολόγχες καθ’ότι δεν είχε γίνει καν προετοιμασία με το πυροβολικό…
Στο τελευταίο του γράμμα προς την οικογένεια του από τη Κιουτάχεια (αρχαίο Κοτυαίο) έγραφε: “Το επόμενο μου γράμμα θα είναι από την Άγκυρα…”
Υ.Γ. Το γράμμα αυτό μου το είχε διαβάσει ολόκληρο ο καυμένος ο πατέρας μου ένα μουντό χειμωνιάτικο βράδυ της δεκαετίας του 70…Χάθηκε σε κάποια μετακόμιση και όσο και αν το έψαξα δεν το ξαναβρήκα ποτέ..
Υ.Γ2 Του θείου του Βάγγου που σκοτώθηκε στο Κάλε Γκρότο σώζεται μια φωτογραφία, που ο παππούς μου την μεγάλωσε και την έκανε πορτραίτο. Αυτό που πράγματι σε εντυπωσιάζει είναι το ήρεμο και αποφασισμένο βλέμμα. Μακάρι να τους μοιάσουμε…