Ο μέγας Πριμικήριος Ιωάννης, όπως απεικονίζεται στην εικόνα του Παντοκράτορος της οποίας ήταν δωρητής, Hermitage, St. Petersburg. Πριμικήριος σημαίνει «πρῶτος τῇ τάξει» και είναι εξελληνισμένος όρος του «primus in cera», όπως και πολλοί τίτλοι αξιωματούχων της μακραίωνης Βασιλείας των Ρωμαίων.
Πραγματικά, ο Ιωάννης στα μέσα του 14ου αιώνος ήταν πρώτος τη τάξει μετά τον Αυτοκράτορα στις τελετές. Τη σημαντικότητα της θέσεώς του υποδεικνύουν τα άμφιά του. Οι δικέφαλοι αετοί, που επετρέπετο να φέρουν μόνο μέλη σχετιζόμενα με την οικογένεια των Παλαιολόγων. Το καπέλο του, το σκαράνικον, έφερε παραστάσεις σχετιζόμενες με τη δυναστεία επιδεικνύοντας την σχέση με τον Αυτοκράτορα. Το πορφυρό χρώμα, άλλοτε ίδιον μόνον του Αυτοκράτορος, υποδεικνύει την υψηλότατη θέση στη ιεραρχία της εναπομείνασας Αυτοκρατορίας – αν όχι και φιλοδοξίες.
Η απεικόνιση του Ιωάννη βρίσκεται στη δεξιά γωνεία της εικόνας, ενώ στην αριστερή βρίσκεται η απεικόνιση του αδελφού του Αλέξιου, μεγάλου Στρατοπεδάρχη με κόκκινα και χρυσά:
«Μέγας Στρατοπεδάρχης τε, ὧν ἐρυθρά τά πίλα
Διάχρυσον ἐμφέροντα τό μέρος ἄνω μόνον.»
όπως γράφει τον 14ο ο ψευδο-Κωδινός.
Τα αδέλφια Αλέξιος και Ιωάννης ανέλαβαν από τον Αυτοκράτορα Ιωάννη Καντακουζηνό την υπεράσπιση των όρων, των ορίων της Αυτοκρατορίας στη Μακεδονία. Με δικούς τους πόρους. Εξ ου και είχαν την απόλυτη διαχείριση της περιοχής δυτικά του Νέστου και την ανηψιά του Αυτοκράτορα για νύφη του Ιωάννη Πριμικήριου.
Η περιοχή και ο πληθυσμός είχαν υποστεί σημαντικές καταστροφές από τον εμφύλιο Κατακουζηνού και Αποκαύκου και την πανώλη. Ενώ οι Αυτοκρατορικές πρόσοδοι πλέον δεν μπορούσαν να ανταπεξέλθουν. Πρωταρχικό μέλημα των αδελφών ήταν η δημιουργία οχυρώσεων και λιμένων στο Αιγαίο προστατεύοντας τις θαλάσσιες οδούς προς και από τη Θεσσαλονίκη, όπως και τις ακτές από επιδρομές.
Τα κάστρα της Ανακτορούπολης και Χρυσούπολης, στην περιοχή της Καβάλας, έπαιξαν σημαντικό ρόλο και κυριαρχούσαν στην περιοχή. Οχυρώσεις σε όλο το Στρυμόνα και ειδικά στο Δέλτα, επέτρεπαν τη απόσβεση της Σερβικής επέκτασης. Ακόμα και με μικρό στόλο – κάτι που η ίδια η Αυτοκρατοριά δεν είχε – ήλεγχαν το βόρειο Αιγαίο και τη Θάσο.
Εκτός από το δίκτυο οχυρώσεων και λιμένων, η επιτυχής διαχείριση επέτρεψε κοινωφελή έργα και άλλα που ηύξαναν τη δημοτικότητα και υστεροφημία. Ίδρυσαν τη Μονή Παντοκράτορος στο Άγιον Όρος· όπου ο Ιωάννης άφησε κληροδότημα τα κάστρα και τις οχυρώσεις. Σαφώς πίστευε ότι ήταν περισσότερο ικανή να διαχειριστεί την προστασία των Ρωμαίων ελληνόφωνων πολιτών, ελεύθερων ακόμα, από την ίδια την Αυτοκρατορία.
