Γράφει ο Ηλίας Αναγνωστάκης
Δυτικά του ποταμού Mισσισσιπη, ζούσαν περίπου 270.000 Ινδιάνοι, στην συντριπτική τους πλειοψηφία νομάδες. Ξεχώριζαν για την μαχητικότητα τους οι Sioux ( 14.000 Lacota, 8.000 Oglala, 6.000 Dakota, 5.000 Teton, και μικρότεροι αριθμοί από Sans Arc, Brule, Two Kettle and Blackfoot) οι πάντα επικίνδυνοι και αιώνιοι εχθροί των Sioux, Crow (7.000), Arikara (Ree- 5-6.000) καθώς και αξιόλογοι αριθμοί από Arapaho (3.000) και Nothern Cheyenne ( 7-8.000).
Όλοι αυτοί, παρότι εξαίρετοι πολεμιστές, έφεραν ποικιλία οπλισμού που κυμαινόταν από πρωτόγονα Tomahawk και ρόπαλα, τόξα, μαχαίρια, μακρές λόγχες, μέχρι και πυροβόλα όπλα που κυμαινόταν από αρχαία μουσκετα Brown Bess μέχρι σύγχρονες επαναληπτικές Winchester, με πολλά προβλήματα πυρομαχικών και ανταλλακτικών.
Σε κάθε περίπτωση, αποτέλεσαν έναν άξιο αντιπαλο για την Αμερικανική κυβέρνηση, αλλά οι Ινδιάνοι χωλαιναν πολύ στον τομέα της ενιαίας διοίκησης, η λογιστική υποστήριξη τους ήταν της πλάκας, ενώ οι Ινδιάνικοι πόλεμοι παραταθηκαν τόσο πολύ χρονικά γιατί το Αμερικανικό Κογκρέσο για λόγους οικονομίας παρέταξε μόλις 15.417(!) άνδρες στα 3.000.000 τχμ των Μεγάλων Πεδιάδων, με τα ανάλογα αποτελέσματα.
Μόνο μετά τα μέσα της δεκαετίας του 1870 άρχισε η Αμερικανική μηχανή να ρολαρει, για να τα δώσει όλα μέχρι το 1891.
