Στη μάχη του Ασάλ Ουτάρ σημειώθηκε μια από τις μεγαλύτερες σύγκρουση αρμάτων στον Β’ Ινδό-Πακιστανικό Πόλεμο του 1965. Τον Σεπτέμβριο του 1965 οι Πακιστανοί είχαν εισβάλει με ισχυρές δυνάμεις στην Ινδία, φτάνοντας σε βάθος 5 χλμ. πέραν των συνόρων και καταλαμβάνοντας την μικρή πόλη Κεμ Καράν στο Παντζάμπ.
Οι Πακιστανοί εισέβαλαν στο ινδικό έδαφος με την 1η Τεθωρακισμένη Μεραρχία (ΤΘΜ) και την 11η Μεραρχία Πεζικού (ΜΠ). Απέναντί τους βρισκόταν η ινδική 4η Ορεινή Μεραρχία (ΟΜ) η οποία πιεζόμενη υποχώρηση χωρίς όμως να διασπαστεί και οργάνωσε μια νέα αμυντική τοποθεσία σε σχήμα ημικυκλίου.
Οι Πακιστανοί είχαν καταφέρει να δημιουργήσουν έναν θύλακα στο ινδικό έδαφος αλλά η θέση τους ήταν επισφαλής. Για να υπάρξει αποτέλεσμα έπρεπε να διασπάσουν την ινδική άμυνα και να προελάσουν με τον όγκο των αρμάτων τους.
Αντίπαλες δυνάμεις
Η ινδική 4η ΟΜ διέθετε έξι τάγματα, μια μοίρα πυροβολικού με βρετανικά πεδινά πυροβόλα των 25pdr, μια με πυροβόλα των 3,7 in, μια βαριά με πυροβόλα των 5,5 in και μια μοίρα όλμων των 120 mm. Επίσης διέθετε και δύο ίλες με άρματα Μ4 Sherman του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου προς άμεση υποστήριξη. Διοικητής της ήταν ο υποστράτηγος Γκουρμπάς Σινγκ.
Η 4η ΟΜ ενισχύθηκε με την 2η Ανεξάρτητη ΤΘΤ (ΑΤΘΤ) του ταξιάρχου Τεογκάι η οποία διέθετε μια επιλαρχία αρμάτων Centurion, μια επιλαρχία ελαφρών αρμάτων AMX-13 και μια μοίρα πυροβολικού.
Η πακιστανική 1η ΤΘΜ υπό τον υποστράτηγο Νασίρ Αχμέτ Χαν διέθετε μια επιλαρχία αναγνώρισης με παλαιά ελαφρά άρματα Μ24 Chaffee, την 3η Τεθωρακισμένη Ταξιαρχία (ΤΘΤ) με μια επιλαρχία (άρματα Μ47 Patton) και ένα μηχανοκίνητο τάγμα πεζικού, την 4η ΤΘΤ με δύο επιλαρχίες με άρματα Μ47 και ένα μηχανοκίνητο τάγμα, την 5η ΤΘΤ ίδιας σύνθεσης με την 4η, τέσσερις μοίρες πυροβολικού, αντιαεροπορική μοίρα και τάγμα μηχανικού. Το μηχανοκίνητο πεζικό διέθετε Τεθωρακισμένα Οχήματα Μεταφοράς Προσωπικού Μ113.
Η 11η ΜΠ διέθετε μια επιλαρχίας αρμάτων Sherman προς άμεση υποστήριξη, μια επιλαρχία αναγνώρισης, πέντε μοίρες πυροβολικού, τάγμα διαβιβάσεων, τάγμα μηχανικού και επτά τάγματα πεζικού.
Πακιστανική επίθεση
Στις 8 Σεπτεμβρίου οι Πακιστανοί επιτέθηκαν. Με προπομπό τέσσερις ίλες αρμάτων (δύο με μ24, δύο με Μ47) και υπό την κάλυψη του πυροβολικού τους οι Πακιστανοί έφτασαν σε απόσταση 900μ. από τις ινδικές θέσεις. Οι Ινδοί όμως είχαν αναπτύξει σε κάλυψη κορμού τις ίλες των Μ4 της 4ης ΟΜ τα οποία άνοιξαν πυρ κατά των αντιπάλων. Τα παλαιά Sherman κατέστρεψαν 11 εχθρικά άρματα με απώλειες τεσσάρων. Κατόπιν αυτού οι Πακιστανοί υποχώρησαν.
Οι Πακιστανοί επιχείρησαν νέα επίθεση με εμπροσθοφυλακή και επιλαρχία με Μ47. Εκεί όμως βρέθηκαν αντιμέτωποι με τα ινδικά Centurion τα οποία έφεραν ακόμα τότε το πυροβόλο των 20pdr. (84mm). Τα ινδικά άρματα κατέστρεψαν πέντε Μ47 και ένα Μ24 χωρίς απώλειες.
Την ίδια τύχη είχαν και οι επιθέσεις των Πακιστανών σε άλλα σημεία. Οι Πακιστανοί επιτέθηκαν και πάλι τις πρώτες ώρες της 9ης Σεπτεμβρίου χωρίς όμως αξιοσημείωτα αποτελέσματα καθώς οι Ινδοί είχαν πλημμυρήσει τα ζαχαροχώραφα. Με το πρώτο φως το πακιστανικό πυροβολικό και η αεροπορία άρχισαν να πλήττουν τις ινδικές θέσεις. Ωστόσο καθώς οι Ινδοί είχαν αναπτυχθεί σε οργανωμένες θέσεις τα αποτελέσματα ήταν και πάλι μέτρια.
Παγίδα
Παρόλα αυτά οι Πακιστανοί επέμειναν αλλά και πάλι αποκρούστηκαν ενώ αρκετά άρματα χάθηκαν από τα ινδικά Πυροβόλα Άνευ Οπισθοδρομήσεως (ΠΑΟ) καθώς είχαν κολλήσει στα λασπωμένα χωράφια. Ο διοικητής της ινδικής 2ης ΑΤΘΤ ανέμενε μαζική έφοδο των Πακιστάνων και έλαβε τα μέτρα του, αναπτύσσοντας άρματα ΑΜΧ-13 στις πτέρυγες της ινδικής αμυντικής διάταξης ώστε να μπορούν να βάλλουν σε όλο το εύρος της τοποθεσίας. Παράλληλα ανέπτυξε τα Centurion σε δύο σχηματισμούς ημικυκλίου ώστε να μπορούν να βάλλουν συγκεντρωτικά κατά των πακιστανικών αρμάτων.
Οι Πακιστανοί αγνοώντας την παγίδα επιτέθηκαν στις 10 Σεπτεμβρίου αλλά σύντομα τα άρματά τους άρχισαν να φλέγονται. Σε ελάχιστα λεπτά 13 πακιστανικά Μ47 καίγονταν. Ο διοικητής της πακιστανικής 1η ΤΘΜ κινήθηκε προς την πρώτη γραμμή για να εμψυχώσει τους άνδρες του αλλά το όχημά του επλήγη και ο ίδιος τραυματίσθηκε. Κατόπιν αυτού η πακιστανική επίθεση έχασε κάθε διεύθυνση και συνοχή.
Την επομένη οι Ινδοί αντεπιτέθηκαν με αιχμή του δόρατος τα Centurion. Οι Πακιστανοί πανικόβλητοι τράπηκαν σε φυγή εγκαταλείποντας άρματα και τεθωρακισμένα. Πέραν των αρμάτων οι Ινδοί αιχμαλώτισαν τον διοικητή και μεγάλο μέρος του προσωπικού μιας πακιστανικής επιλαρχίας.
Συνολικά οι Πακιστανοί έχασαν 97 άρματα τα 75 εκ ων οποίων Μ47, θεωρητικά ανώτερα από οτιδήποτε είχαν να αντιπαρατάξουν οι Ινδοί. Από τα ινδικά άρματα μόνο 10 υπέστησαν ζημιές. Η ήττα των Πακιστανών φαντάζει απίθανη αλλά ήταν μάλλον λογική. Οι Πακιστανοί χρησιμοποίησαν τα άρματά τους χωρίς σοβαρή υποστήριξη πεζικού σε δύσβατο έδαφος κατά των Ινδών που τους περίμεναν.
