Παναγία η Αθηνιώτισσα – Η Παναγία του Παρθενώνα της Ακροπόλεως

Ένα πανελλήνιο προσκύνημα ήταν η Παναγία η Αθηνιώτισσα, η εκκλησία που στεγαζόταν μέσα στον Παρθενώνα της Ακροπόλεως των Αθηνών.

Κατά το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας του, ο Παρθενώνας υπήρξε χριστιανικός ναός. Από το 500 ως το 1450, για κάτι λιγότερο από μία χιλιετία, ο ναός της παρθένου Παλλάδας λειτούργησε ως ναός της Θεοτόκου Παρθένου και υπήρξε θρησκευτικό προσκυνηματικό κέντρο μεγάλης σημασίας καθ’ όλη την ιστορία του Βυζαντίου. Προσκυνητές από όλη την Ελλάδα και γενικότερα από όλον τον Ορθόδοξο κόσμο συνέρρεαν στον Ιερό Βράχο ως προσκυνητές στην Θεοτόκο.Το κύρος του ναού ήταν πολύ μεγάλο, αφού ακόμη και ο Βασίλειος Β’ Βουλγαροκτόνος γιόρτασε τη νίκη του κατά των Βουλγάρων στην Παναγία Αθηνιώτισσα. Μάλιστα προσέφερε στην Παναγία ένα χρυσό αγριοπερίστερο.

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σημεία της μετατροπής του αρχαίου ναού σε χριστιανικό, είναι πως δεν επήλθαν ριζικές αλλαγές στο εξωτερικό μέρος του.Τα αετώματα δεν σκεπάστηκαν – αφέθηκαν ως είχαν. Ο περίφημος φόβος των “δαιμονικών” αρχαίων θεών, απ ότι φαίνεται δεν περιελάμβανε την Ακρόπολη.Οι Χριστιανοί έδειξαν έμπρακτα τον απαιτούμενο σεβασμό τους απέναντι στο ιστορικό αυτό μνημείο της Ελλάδος.    

Κατά τη διάρκεια των ελληνιστικών χρόνων και για πολλούς αιώνες εφεξής, ο Παρθενών διατηρήθηκε σχεδόν ανέπαφος και η μορφή του παρέμεινε βασικά αναλλοίωτη. Το 334 π.Χ., ο Μέγας Αλέξανδρος ανέθεσε στο ανατολικό επιστύλιο ασπίδες από τα λάφυρα της νίκης του επί των Περσών στο Γρανικό ποταμό (το μαρτυρούν οι ορθογώνιες οπές που σώζονται στο επιστύλιο). Στα χρόνια της Ρωμαιοκρατίας (61 μ.Χ.), οι Αθηναίοι ανέθεσαν στο ίδιο σημείο ψήφισμα προς τιμήν του Νέρωνος, σώζονται οι οπές για τη στερέωση των χάλκινων γραμμάτων), για να κερδίσουν την εύνοια του αυτοκράτορα. Κατά την ύστερη αρχαιότητα, μετά την επικράτηση του Χριστιανισμού, σε μια δυσπροσδιόριστη για μας εποχή, το εσωτερικό του σηκού και τμήματα των κιόνων της περίστασης υπέστησαν σοβαρές ζημιές από πυρκαγιά (ίσως εξαιτίας της επιδρομής των Ερούλων στην Αθήνα το 267 μ.Χ.) είτε από σεισμό.

Τον 5ο αι. ο Παρθενών μετατράπηκε σε τρίκλιτη χριστιανική βασιλική αφιερωμένη αρχικά στην Αγία Σοφία και εν συνεχεία (στα μεσοβυζαντινά χρόνια) στην Παναγία την Αθηνιώτισσα.

Επί Ιουστινιανού πάντως καθαγιάστηκε και ορίστηκε να λέγεται «καθολική εκκλησία Αθηνών». Σε ανώνυμη χειρόγραφη περιήγηση του 15ου αιώνα που βρίσκεται στη Βιβλιοθήκη της Βιέννης αναφέρεται ότι «ο ναός της Θεομήτορος που βρίσκεται στην Ακρόπολη οικοδομήθηκε από τον Απολλώντα και τον Ευλύγιο», οι οποίοι όπως ξέρουμε ήταν σύγχρονοι του Ιουστινιανού και Τιβερίου Β΄ αντίστοιχα.

Από τα τέλη του 6ου αιώνα και μετά άρχισαν να κηδεύονται γύρω από το ναό οι νεκροί των κληρικών, επισκόπων και άλλων. Σε ανασκαφές που έγιναν το 1836 βρέθηκαν πολλά μνήματα χριστιανικού κοιμητηρίου και μια μαρμάρινη επιγραφή «της αγιωτάτης εκκλησίας των Αθηνών», καθώς και χάλκινα νομίσματα των βασιλέων Ιουστινιανού και Ιουστίνου Β΄, και μερικά χρυσά του Τιβερίου Β΄του Θρακός.

Πλέον εκτός από μάρμαρο στολίστηκε με είκονες και ψηφιδωτά, βυζαντινές τοιχογραφίες και εικόνες. Η ανατολική είσοδος του αρχαίου ιερού κλείστηκε, και ο πρόναος που έγινε το άγιο βήμα υψώθηκε κατά ένα σκαλοπάτι πάνω από το παλαιό έδαφος. Η αγία τράπεζα ήταν σκεπασμένη με πεντελικό μάρμαρο και στηρίζονταν επάνω σε τέσσερις μικρούς κίονες από πορφυρίτη με μαρμάρινα και επίχρυσα κιονόκρανα κορινθιακού ρυθμού.Υπέρθεν αυτής αιωρείτο χρυσή περιστερά που παρίστανε το άγιο πνεύμακαι πίσω από της κατασκευάστηκε μαρμάρινη αψίδα βυζαντινού ρυθμού.Στις δυο πλευρές της μεγάλης κόγχης του ιερού κτίστηκαν άλλες δύο μικρότερες, προς βορά για την προσκομιδή των τιμίων δώρων, ενώ προς νότο για τα σκευοφυλάκια στα οποία εναποτίθονταν τα ιερά σκεύη, άμφια και λειτουργικά βιβλία.

Στο βάθος της αψίδας και στο μέσο της ημικύκλιας εξέδρας υψώνονταν ο επισκοπικός μαρμάρινος θρόνος.Ο αρχαίος οπισθόδομος μετασχηματίστηκε σε νάρθηκα της εκκλησίας, που συνδέθηκε με τον σηκό με τρίφυλλη θύρα και ο ναός γέμισε με τοιχογραφίες. Η παλαιά και ευρεία είσοδος διατηρήθηκε ως μεγάλη πύλη.Αλλού έστεκαν κολόνες από ίασπη. Διέθετε άμβωνα και κωδωνοστάσιο, το οποίο μάλιστα εξείχε από την ξύλινη στέγη της βασιλικής, η οποία στηριζόταν στον σηκό του κλασσικού ναού της Παρθένου Αθηνάς.

Η χρυσή εικόνα της Παναγίας έστεκε σε μια κόγχη επάνω από το ιερό, στολισμένη με χιλιάδες ψυφίδες, τις λεγόμενες χρυσόπετρες. Στους τοίχους του οπισθόδομου σώζονται ακόμα και σήμερα αμυδρά λείψανα βυζαντινών εικόνων. Στην εκκλησία αυτή έκαιγε λυχνία άσβεστη, η οποία υπήρχε στο ναό από την αρχαία εποχή, για την οποία ο Παυσανίας αναφέρει ότι έκαιγε μπροστά στο άγαλμα της Αθηνάς.Το έτος 946 ο Όσιος Λουκάς, σε παιδική ηλικία προσκύνησε στο ιερό της Θεοτόκου στην Ακρόπολη, και παρέμεινε στην Αθήνα ενδυθείς το μοναχικό σχήμα. Αναφέρεται επίσης ότι ο όσιος Νίκων το έτος 980 στην περιοδεία του από την Αθήνα ανέβηκε στην Ακρόπολη και έκανε κήρυγμα από το ναό.

Υπάρχουν και γραπτές πηγές για τη μετατροπή του Παρθενώνα σε ναό. Σε δύο κείμενα γνωστών μητροπολιτών αναφέρονται εργασίες που έγιναν κατά τον 12ο αιώνα. Στον επικήδειο για τον Νικόλαο Αγιοθεοδωρίτη (1166-75) ο ανιψιός του αναφέρει ότι «…εμεγάλυνε την μητρόπολιν των Αθηνών … ανεγείρας οίκους κάλλος και μέγεθος έχοντες…» «και πολλώχρυσίω έδειξε μαρμαίροντα…» τον Παρθενώνα.
Το δεύτερο κείμενο είναι ένα ποίημα του Μιχαήλ Χωνιάτη στο οποίο, απευθυνόμενος στη Θεοτόκο, λέει «..εκάλλυνά σου τον ναόν … έπιπλα τιμήεντα και σκεύη φέρω».
Ο Χωνιάτης πρόσφερε έπιπλα και λειτουργικά σκεύη. Του αποδίδουν επίσης την τοιχογράφηση του ναού, τα λείψανα της οποίας μπορεί να χρονολογηθούν στον προχωρημένο 12ο αι. Οσο για το ψηφιδωτό της Παναγίας, που πιστεύεται ότι κοσμούσε την κόγχη του ιερού, ασφαλώς ανήκε στην ίδια περίοδο. Αν πράγματι ήταν αυτό που είδαν στον θόλο του ιερού οι περιηγητές του 17ου αιώνα Spon και Wheler πριν από την έκκρηξη του ναού από τα στρατεύματα του Μοροζίνι (1687).
Στα 1018 ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Βασίλειος Β΄ ο Βουλγαροκτόνος μετά τις νίκες του εναντίον των Βουλγάρων επισκέπτηκε την Αθήνα και προσκύνησε την Παναγία, εκόσμησε δε την εκκλησία με λαμπρά και πολυτελή αναθήματα, της οποίας η ακτινοβολία εξακολουθούσε να είναι μεγάλη.

Με την κατάκτηση του Βυζαντίου από τους Σταυροφόρους κατά την διάρκεια της Δ΄ Σταυροφορίας (1204) η εκκλησία συλήθηκε και έπειτα μετατράπηκε σε καθολική εκκλησία, υπό την ονομασία «Σάντα Μαρία ντι Ατένε».Αργότερα υπο την ανάληψη της διακυβέρνησης της Αθήνας από τη δουκική οικογένεια των De la Roche, ο ναός αφιερώθηκε στη Notre Dame και στη νοτιοδυτική του γωνία χτίστηκε ψηλό κωδωνοστάσιο. Έπειτα από την κατάληψη της Αθήνας από τους Τούρκους του Μωάμεθ Β΄ του Πορθητού το 1458, ο Παρθενών μετατράπηκε σε τζαμί, το δέ φραγκικό κωδωνοστάσιο σε μιναρέ.

Παρά τις κατά καιρούς αλλαγές και τις καταστροφές που υπέστη, το κτίριο διατηρούσε ως τον 17ο αι. την αρχιτεκτονική του συνοχή και το μεγαλύτερο μέρος του πλαστικού του διακόσμου. Μόλις το 1687, μεσούντος του Β΄ Ενετο-τουρκικού πολέμου, οβίδα του πυροβολικού του Morosini έπεσε στον Παρθενώνα, όπου οι Τούρκοι είχαν εγκαταστήσει πυριτιδαποθήκη, προξενώντας την ανατίναξη του ναού και εκτεταμένες καταστροφές στο γλυπτό του διάκοσμο.

Στρατηγός των στρατηγών, Η Παναγία , Η Κυρία Θεοτόκος, προστατεύει τους πιστούς της – όπως και η θεά Αθηνά τους Αθηναίους – σε κάθε δύσκολη στιγμή της ζωής τους. Βρίσκεται εκεί πάντοτε κοντά τους. Το 626, στην πολιορκία της Κωνσταντινούπολης από Άβαρους και Πέρσες, οι πιστοί που έχουν συγκεντρωθεί στη Μεγάλη Εκκλησία θα δουν ξαφνικά μπροστά τους την Παναγία να έχει απλώσει προστατευτικά το πέπλο της πάνω από την πόλη (θυμηθείτε τον πέπλο της Αθηνάς στα Παναθήναια). Και η μεγαλύτερη απόδειξη: «Τη υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια» ψάλλουν οι πολιορκημένοι χριστιανοί στην τελευταία λειτουργία της Αγίας Σοφίας, το 1453.

ΡΩΜΝΙΟΣ ΑΘΗΝΩΝ

ΠΗΓΕΣ :

  • blogspot.com
  • Μ. Θερμού, Εφημερίδα “Το Βήμα”
  • Σπυρίδων Λάμπρος, Μικταί Σελίδες, Εν Αθήναις, Τύποις Π. Δ. Σακελλαρίου, 1905
  • Τάσος Νερούτσος: Χριστιανικαί Αθήναι. Αθήνα, 1889, σσ. 19, 21-23, 51-52, 72
  • Βιβλιογραφία: Ορλάνδος Α. – Βρανούσης Λ., , Τα Χαράγματα του Παρθενώνος, Αθήναι 1973, Ορλάνδος Α., Μεσαιωνικά Μνημεία Αθηνών, Ευρετήριον Μεσαιωνικών Μνημείων της Ελλάδος, Αθήναι1926, σ. 36-42, Πανσελήνου Ν., Βυζαντινή Αθήνα, Αθήνα 2004, σ. 33-36, Panselinou N., ByzantineAthens, Athens 2004, p. 33-36.
  • http://www.eie.gr/byzantineattica/view.asp?cgpk=490&xsl=detail&obpk=438&lg=el
  • ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
  • Οι φωτογραφίες προέρχονται από μακέτα, η οποία βρίσκεται στην είσοδο του Μουσείου της Ακροπόλεως των Αθηνών, το οποίο ευρίσκεται στον πεζόδρομο της Διονυσίου Αεροπαγίτου, στους πρόποδες της ακροπόλεως, ακριβώς στην στάση του μετρό «Ακρόπολη».

enromiosini.gr

, , , , , ,

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *