Ρουμάνοι στο Στάλινγκραντ, επιχείρηση «Ουρανός» στο μέτωπο ΒΔ του Στάλινγκραντ . Η ήττα και η υποχώρηση που οδήγησε στην κύκλωση της 6ης Γερμανικής Στρατιάς.
Στις 19 Νοεμβρίου στις 7.30, στον τομέα της 3ης Ρουμανικής Στρατιάς κατά μήκος του ποταμού Ντον, η οποία κάλυπτε το αριστερό πλευρό της 6ης Γερμανικής Στρατιάς που βρισκόταν στο Στάλινγκραντ, ξεκίνησε ένα σφοδρό μπαράζ πυροβολικού από 3.500 πυροβόλα, ολμους και πολλαπλούς εκτοξευτες ρουκετων που διήρκησε 90 περίπου λεπτά . Οι Σοβιετικοι επιτέθηκαν στις θέσεις της 14ης Μεραρχίας Πεζικού (ΜΠ), με την 5η Τεθωρακισμενη Στρατιά (ΤΘΣ) και στο συνδετικό σημείο μεταξύ της 13ης ΜΠ και 1ης Μεραρχίας Ιππικού (ΜΙ) με την 21η Στρατιά. Συνολικά 338.631 άνδρες εφορμησαν στις θέσεις των Ρουμάνων οι οποίοι ήταν λιγότεροι (155.000 Ρουμανοι μαζί με 11.000 Γερμανούς) και διέθεταν υποδεέστερο εξοπλισμό. Τα αντιαρματικά των 37 και 47 χλστ είχαν πολύ μικρές πιθανότητες επιτυχίας εναντίον των σοβιετικών αρμάτων, έτσι τα ρουμανικά στρατεύματα αναγκάστηκαν να προβούν σε χρήση χειροβομβίδων, ναρκών κατά αρμάτων και βομβών Μολότωφ.
Οι Ρουμανοι αντιστάθηκαν πεισματικά και κατάφεραν να προκαλέσουν αρκετές απώλειες στους Σοβιετικούς, ιδίως στις μονάδες τεθωρακισμενων, που περίμεναν να μην προβάλλουν οι αντίπαλοί τους αντίσταση. Οι Σοβιετικοί επιτέθηκαν και δυτικά της κοιλάδας της Τσαρίτσας και στη Ρασποπίνσκαγια, αλλά απωθήθηκαν με επιτυχία. Επίμονοι, στο μέτωπο των περίπου 85 χλμ δημιούργησαν νέο ρήγμα στο χωριό Γκρομίνκι, νοτίως του Κλέτσκαγια, αναγκάζοντας το 48ο Τεθωρακισμένο Σώμα να υποστηρίξει την εκεί άμυνα ενώ η 22η Γερμανική Μεραρχία Πάντσερ ανακατευθύνθηκε στα βορειοδυτικά και στο Πελτσχανύ συνάντησε τα σοβιετικά άρματα και από την ισχυρή επίθεση υποχώρησε βορειότερα. Αντεπίθεση της 15ης Μεραρχίας των Ρουμάνων απέτυχε αλλά η κατάληψη μερικών λόφων βοήθησε να προκληθουν μεγάλες απώλειες στους Σοβιετικους. Μέχρι το βράδυ, οι σοβιετικές δυνάμεις κατάφεραν να κάνουν να δημιουργήσουν δύο ρήγματα στην αμυντική διάταξη των Ρουμάνων: μία στο κέντρο, πλάτους 16-18 χλμ και βάθος 15 χλμ και μία στη δεξιά πτέρυγα όπου υπήρχε πριν σύνδεση με την 6η Γερμανική Στρατιά, πλάτους 10 χλμ και βάθους 35.
Στις 20 Νοεμβρίου, οι σοβιετικές τεθωρακισμένες και μηχανοκίνητες δυνάμεις προχώρησαν προς τον αντικειμενικο σκοπό τους που ήταν το Καλάχ, με σκοπό να ολοκληρώσουν την περικυκλωση της 6ης Στρατιάς των Γερμανών. Κοντά στο Σεραφίμοβιτς, η 1η ΤΘΣ των Ρουμάνων, με μόλις 121 ελαφρά άρματα R-2 με πυροβόλο των 35 χλστ και 19 Panzer III και IV, αντιστάθηκε πεισματικά εναντίον της 19ης Ταξιαρχίας αρμάτων των Σοβιετικων. Μέχρι το τέλος της ημέρας, οι Ρουμάνοι κατέστρεψαν 62 σοβιετικά άρματα μάχης με απώλειες 25 δικών τους. Την επόμενη ημέρα, 21 Νοεμβρίου, οι προσπάθειες των Σοβιετικων απέτυχαν ξανά και 65 ακόμη σοβιετικά άρματα μάχης τυλιχθηκαν στις φλόγες μαζί με 10 των Ρουμάνων. Οι Γερμανοί εξεπλάγησαν με την «αυτοκτονικη αποφασιστικοτητα» όπως ανέφεραν, των Ρουμάνων οδηγών αρμάτων. Όμως στα 740, αρχικά, σοβιετικά άρματα εκ των οποίων τα 470 βαρέα και μεσαία, δεν υπήρχε ελπίδα.
Χωρίς καμία διαθέσιμη επικοινωνία, η 1η ΤΦΣ προελασε προς το Πελτσχανύ για να ενωθεί με τη γερμανική 22η ΜΤΘ, αλλά αναγκάστηκε να σταματήσει μερικά χιλιόμετρα δυτικά του Κοροτόβσκι μετά από ισχυρή σοβιετική αντίσταση. Στον τομέα του 4ου Σώματος, 40 σοβιετικά άρματα μάχης επιτέθηκαν στη 15η ΜΠ αλλά απωθήθηκαν το βράδυ με μεγάλες απώλειες. Αντεπιθέσεις της ρουμανικής 7ης ΜΙ δεν σημείωσαν καμία πρόοδο. Στο τέλος της ημέρας, η διείσδυση των Σοβιετικων είχε πλάτος 70 χιλιόμετρα στο κέντρο.
Στον αποκομμενο πλέον θύλακα βρισκόταν 4 Μεραρχίες (1 ΤΘ, 5η,6η,15η ΠΖ) και τα υπολείμματα της 13ης και 14ης ΠΖ. Στρατηγός. Ο υποστράτηγος Μιχαήλ Λάσκαρ , ανέλαβε τη διοίκηση αυτών των στρατευμάτων και δημιούργησε την Ομάδα «Στρατηγός Λάσκαρ» (ένα σύνολο από 40.000 άντρες).
Στις 22 Νοεμβρίου, η ομάδα «Στρατηγός Λασκάρ», είχε διαταχθεί να αντισταθεί με οποιοδήποτε κόστος και διαβίβασε το τελευταίο της μήνυμα. «Θα συνεχίσουμε να πολεμάμε χωρίς καμία σκέψη για παράδοση». Είχαν τελειώσει όλες οι προμήθειες φαγητού και κάθε πυροβόλο είχε μόνο 40 βλήματα. Παρόλα αυτά, αρνήθηκαν τη σοβιετική πρόταση παράδοσης για να δεχτούν τη σφοδρή επίθεση και να καταστραφούν εντελώς μετά από τρομερές συγκρούσεις έως τις 26 Νοεμβρίου . Μόνο ένα τάγμα υπό τον Ταγματάρχη Γκεόργκιε Ρασκονέσκου κατάφερε να φτάσει στον ποταμό Κχιρ με όλους τους στρατιώτες και τον εξοπλισμό του. Μόλις το 10% της αρχικής δύναμης των Ρουμάνων ήταν πλέον αξιόμαχο.
Στις 23 Νοεμβρίου, τα σοβιετικά στρατεύματα του Νοτιοδυτικού Μετώπου και του Μετώπου του Στάλινγκραντ συναντήθηκαν στο Καλαχ να Ντονού , ολοκληρώνοντας την περικύκλωση της 6ης Στρατιάς, τμήματα της 4ης ρουμανικής και έξι ακόμα ΜΠ. Οι Σοβιετικοι πάρα τις επίσης μεγάλες απώλειες είχαν δημιουργήσει τη θανάσιμη λαβίδα.
