Η μάχη του Καλλόντεν (1746) – Ιακωβίτες Σκώτοι εναντίον Βρετανών

του Μανώλη Χατζημανώλη,

Στην προσπάθεια να ανακτήσει το θρόνο του πατέρα του Ιακώβου Φραγκίσκου Εδουάρδου Στιούαρτ, που μετά την Ένδοξη Επανάσταση του 1688 κατείχε πλέον ο γερμανικός Οίκος του Αννόβερου, ο Κάρολος Εδουάρδος Στιούαρτ εγκατέστησε το κέντρο της εξέγερσής του τον Αύγουστο του 1745 στα σκωτσέζικα Χάιλαντς κερδίζοντας την συμμαχία των τοπικών -και εν πολλοίς ακόμη φεουδαρχικής δομής- φατριών. Έχοντας τις διπλωματικές και οικονομικές “πλάτες” της Γαλλίας των Βουρβώνων και την υποστήριξη κυρίως των Πρεσβυτεριανών της Σκωτίας, των Καθολικών και των συντηρητικών Τόρυς σε Ιρλανδία και Αγγλία, οι Ιακωβίτες κατέλαβαν την πρωτεύουσα της Σκωτίας Εδιμβούργο τον Οκτώβριο και εισέβαλαν στην Αγγλία φτάνοντας τον Δεκέμβριο -και πριν αναδιπλωθούν τελικά- μέχρι το Ντέρμπυ.

Παρά τις αρχικές αυτές επιτυχίες όμως, οι Βρετανοί κυβερνητικοί διέθεταν σχεδόν πλήρη υπεροχή στην θάλασσα, προκαλώντας προβλήματα στον ανεφοδιασμό των Ιακωβιτών με πολεμικό υλικό από την Γαλλία (όπως πχ πυροβόλα), ενώ κατείχαν ακόμα σημαντικά ερείσματα στην ίδια την Σκωτία, όπως το στρατηγικής σημασίας κάστρο του Στέρλινγκ.

Η σύγκρουση έφτασε τελικά στην κρίσιμη καμπή της όταν ένας κυβερνητικός στρατός υπό τον δούκα του Κάμπερλαντ συνάντησε τον ιακωβιτικό στρατό στις 16 Απριλίου του 1746 στο Καλλόντεν. Εκεί η υπεροχή των κυβερνητικών στο πυροβολικό μάχης είχε ως αποτέλεσμα τον κατακερματισμό του στρατού των Στιούαρτ, ενώ μια θυελλώδης έφοδος των Χάιλαντερς στο κυβερνητικό αριστερό με επικεφαλής τους άντρες της φατρίας των Μάκιντος, παρά το ρήγμα που κατάφερε να δημιουργήσει αρχικά στην κυβερνητική παράταξη, εκφυλίστηκε δεχόμενη καταιγιστικά πυρά μουσκέτων και πυροβολικού για να καταλήξει εν τέλει σε πανωλεθρία με την αντεπίθεση των δραγώνων του κυβερνητικού 10ου Βασιλικού Συντάγματος.

Η μάχη, που κράτησε λιγότερο από μία ώρα με μόλις 300 απώλειες για τους κυβερνητικούς και σχεδόν εξαπλάσιες για τους εξεγερμένους, έθεσε ουσιαστικά τέρμα στην εξέγερση των Ιακωβιτών, ενώ αποτέλεσε και το κύκνειο άσμα των θρυλικών Χαιλάντερς που πλέον θα έβλεπαν ξανά μάχη αποκλειστικά υπό τα βασιλικά λάβαρα. Ο δε Κάρολος θα πέθαινε τελικά από φυσικά αίτια στην εξορία το 1788, εγκαταλελειμένος από όλους, πικραμένος και αλκοολικός…

*Εικόνα: Ιακωβίτες Σκώτοι Χάιλαντερς εφορμούν με τις σπάθες τους και τα χαρακτηριστικά μικρά τους ασπίδια εναντίον των βρετανικών κυβερνητικών στρατευμάτων

Πηγή: Ελληνική και Παγκόσμια Στρατιωτική Ιστορία

, , , ,

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *