Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Σὲ κάποιον νέο ποὺ τὸν ἐπισκέφθηκε τὴν πρωτοχρονιὰ τοῦ 1843 (Βλ. Τσερτσέτη Ἅπαντα, ἔκδ. Γ. Βαλέτα, Ἀθῆναι 1953, τόμ. Γ´ σ. 25).
Βλέπετε τοῦτο τὸν ὀντᾶ; Εἶναι ἀστόλιστος. Καθίσματα δὲν ἔχει, οἱ τοῖχοι ξεροί· τούτη εἶναι ἡ Ἑλλάδα καθὼς ἐμεῖς σᾶς τὴν παραδώσαμε, ἐμεῖς οἱ γέροι εἰς τοὺς νέους.
Ἐμεῖς εἰς τὰ 1821 ἐκαθαρίσαμε τὸν τόπο, ἐκουβαλήσαμε τὰ λιθάρια, ἐκτίσαμε τὴν οἰκοδομή, ἐσεῖς θὰ ἐντύσετε τὰ γυμνὰ τείχη, θὰ φέρετε τὶς πολύτιμες ζωγραφιές, θὰ στήσετε τὰ εὔμορφα τραπέζια καὶ τοὺς καθρέφτες.
Τοῦτο θὰ κάμῃ ἡ προκοπή σας καὶ τὰ γράμματα.
