Ενα απο τα πιο τρανα παραδειγματα της Ρωμαικης ανδρειας (Virtus) ειναι η περιπτωση του Gnaeus Petreius που ελαβε χωρα τον Δεκεμβρη του 102 πΧ.
Γράφει ο Ηλίας Αναγνωστάκης
Πραγματι, ο Υπατος Lutatius Catulus με 8 Λεγεωνες (40.000 ανδρες) προσπαθουσε με αλλεπαλληλους ελιγμους να καθυστερησει τις Γερμανικες ορδες των Κιμβρων (160.000 ανδρες) να μπουν στην Ιταλια απο τις Αλπεις, δινοντας χρονο στον αλλο Υπατο, Gnaius Marius, να οργανωθει. Ο Catulus ομως δεν ειχε το ειδικο βαρος του Marius, και συντομα η στρατια του, επηρεασμενη κιολας απο τις ειδησεις για τις φρικαλεοτητες των Κιμβρων στη Γαλατια, ειχε χασει παντελως το ηθικο της και λιγο ηθελε στο να μετατραπει σε ενα συρφετο φυγαδων. Ο Catulus επελεξε την υποχωρηση, αν οχι φυγη, προς την Ιταλια και αφησε μολις μια Λεγεωνα (5.000 ανδρες) υπο εναν αγνωστο Χιλιαρχο (Tribunus) σε μια ερημη φαρμα με εναν υποτυπωδη φρακτη με σαφες εντολες να καθυστερησει τους Γερμανους που εφταναν “ταχεως” ( Πλουταρχος, Μαριος- 33.6). Το αγροκτημα βρισκοταν κοντα στη χαραδρα Pizione, κοντα στο σημερινο Trento, στις Ιταλικες Αλπεις. Συντομα, η εμπροσθοφυλακη των Κιμβρων (30.000 ανδρες) κυκλωσε απο παντου το αγροκτημα, κατω απο σφοδρη χιονοπτωση. Την κρισιμη αυτη στιγμη, οι εκατονταρχοι της Λεγεωνος ( Centuriones) με επικεφαλης τον Αρχαιοτερο Εκατονταρχο ( Primus Pilus) Gnaeus Petreius, αποφασισαν οτι η μοναδικη επιλογη ηταν να πραγματοποιησουν εξοδο, αλλιως θα σφαζοντουσαν ολοι: Ο Διοικητης ομως δειλιασε, και εν μεσω κρισης πανικου αρνηθηκε κατι τετοιο. Εν μεσω απιστευτης χιονοθυελλας, οι Εκατονταρχοι σχηματισαν ενα κυκλο γυρω του, και ο Petreius τραβηξε το Gladius του και τον εσφαξε επιτοπου. Ο Διοικητης ειχε παραβιασει τον Στρατιωτικο Ορκο (Sacramentum) και επρεπε οπωσδηποτε να εκτελεστει. Πραγματι, αφου πετσοκοψε τον Διοικητη της μοναδος, ο εκπληκτικος Petreius διεταξε τους Λεγεωναριους σε αμεση επιθεση, πραγματοποιωντας εξοδο προς τα Νοτια. Μετα απο “θηριωδη” συγκρουση η Λεγεωνα διεσπασε τον θυλακα και διεφυγε, προξενωντας τρομερες απωλειες στους Γερμανους. Μετα απο μια εβδομαδα συντονη πορεια, ενωθηκε με τους 50.000 ανδρες του Μαριου στην Βονωνια (Bologna).
Προβλεπομενα, ο Gnaius Petreius τιμηθηκε με την ανωτερη Ρωμαικη διακριση σε καιρο πολεμου, την “Corona Graminea” ( Πλουταρχος, Μαριος-33.8). Ηταν το στεφανι απο χορτα, το οποιο δινοταν μονο σε καποιον που ειχε γλυτωσει εναν στρατο απο την καταστροφη. Μετα απο αιωνες μαχων, η πολεμικη κοινωνια της Ρωμης ηταν αναμενομενο οτι θα εβγαζε τετοιους ανδρες.