Οι κίνδυνοι για την Ελλάδα μετά την υπογραφή της Συνθήκης Φιλίας μεταξύ Σκοπίων και Βουλγαρίας

σχόλιο του Ανδρέα Σταλίδη,

Οι όροι της Βουλγαρίας που έγιναν δεκτοί από το Κοινοβούλιο των Σκοπίων ήταν τρεις:

1. Να αλλάξει το Σύνταγμα των Σκοπίων και να αναφέρει και την “βουλγαρική εθνότητα” εντός του κράτους.

2. Να αναγνωρίσει ότι (τουλάχιστον για την Βουλγαρία) η γλώσσα τους είναι διάλεκτος της βουλγαρικής. Το λιγότερο που σημαίνει αυτό είναι ότι σε όποιο έγγραφο της ΕΕ μεταγράφεται στα “μακεδονικά” θα υπάρχει μια υποσημείωση (είτε παντού, είτε γενικής εφαρμογής) ότι κατά την Βουλγαρία, αυτή η γλώσσα δεν υφίσταται ως ανεξάρτητη, αλλά μόνο ως διάλεκτος της βουλγαρικής γλώσσας.

3. Να γίνουν αποδεκτά τα συμπεράσματα από την κοινή επιτροπή Σκοπιανών και Βουλγάρων σχετικά με την εθνική καταγωγή ορισμένων ιστορικών προσώπων, που εξ αρχής η κάθε πλευρά θεωρεί δικούς της (“Μακεδόνες” οι μεν, Βούλγαροι οι δε). Τα πρόσωπα αυτά είναι, πχ ο Τσάρος Σαμουήλ (ο οποίος βέβαια ήταν Βούλγαρος) και οι αδελφοί Κύριλλος και Μεθόδιος, τους οποίους εμείς θεωρούμε Έλληνες!

Η Ελλάδα παντελώς απούσα από όλα αυτά.

Έχει ήδη αποδεχθεί την “μακεδονική εθνική ταυτότητα”, (σκέτο “μακεδονική” κληρονομιά, Ιστορία κλπ), την ανεξαρτησία της “μακεδονικής γλώσσας”, και ασφαλώς ούτε λόγος για αναφορά ελληνικής εθνότητας εκεί.

Η Βουλγαρία, σε άκρα αντίθεση από την Ελλάδα, είχε σταθερή θέση από το 1991 μέχρι σήμερα. Δέχεται το όνομα Μακεδονία, αλλά ούτε εθνότητα, ούτε γλώσσα. Κανένας δεν την πίεσε, στο όνομα “140 χωρών” ή οτιδήποτε άλλου. Ίσα ίσα, η Ευρώπη είδε τη σταθερή της θέση, και για πρώτη φορά πίεσαν τα Σκόπια να δεχθούν τα Βουλγαρικά αιτήματα.