Από το πρώτο βιβλίο του Αρριανού του έργου «Αλεξάνδρου ανάβασις»:
«Εδώ έφθασαν πρέσβεις στον Αλέξανδρο και από τα άλλα έθνη όσα ανεξάρτητα έθνη κατοικούν κοντά στον Ίστρο και εκ μέρους του Σύρμου, βασιλιά των Τριβαλλών και εκ μέρους των Κελτών, που είναι εγκατεστημένοι στον Ιόνιο κόλπο.
Οι Κέλτες είναι μεγαλόσωμοι και υπερηφανεύονται πολύ για τον εαυτό τους. Όλοι αυτοί οι πρέσβεις είπαν ότι ήρθαν γιατί επιθυμούσαν τη φιλία του Αλεξάνδρου. Και μ’ όλους έκανε ο Αλέξανδρος συνθήκες αμοιβαίας φιλίας. Τους Κέλτες τους ρώτησε, τι προπάντων τους φοβίζει από τα ανθρώπινα πράγματα, γιατί ήλπιζε ότι έφτανε μεγάλο το όνομά του και στους Κέλτες και ακόμα μακρύτερα και ότι θα πουν ότι αυτόν περισσότερο απ’ όλα έχουν φοβηθεί. Γι’ αυτόν όμως έγινε ανέλπιστη η απάντηση των Κελτών, γιατί καθώς ήταν εγκατεστημένοι μακριά από τον Αλέξανδρο και κατοικούσαν μέρη δυσκολοδιάβατα και γιατί έβλεπαν την τάση του Αλεξάνδρου για ορμή, είπαν ότι φοβούνται μήπως κάποτε πέσει ο ουρανός επάνω τους. Και από το μεγάλο θαυμασμό προς τον Αλέξανδρο και όχι από φόβο ούτε από προσδοκία ωφέλειας, ήρθαν ως πρέσβεις προς αυτόν.
Κι αυτούς τους έστειλε πίσω και τους έκανε συμμάχους, αφού τόσο μόνο τους απάντησε ότι οι Κέλτες είναι υπερβολικά υπερήφανοι.»
