Η περιπολία του Σανγκάνι ή «περιπολία του Ουίλσον». Η τιτάνια αντίσταση 37 ανδρών της Βρετανικής Νοτιοαφρικανικής Εταιρείας απέναντι σε έναν 100πλάσιο εχθρό από το βασίλειο Ματαμπέλε στη σημερινή Ζιμπάμπουε. Περίπου 500 Ματαμπέλε έπεσαν από την ηρωϊκή αντίσταση των ανδρών της Εταιρείας.
Με επικεφαλής τον Ταγματάρχη Άλαν Ουίλσον η περίπολός του δέχθηκε επίθεση στον ποταμό Σανγκάνι. Αποτελούνταν από άνδρες της Συνοριακής Αστυνομίας Μπεχουαναλάνδης και τμήματος της έφιππης Αστυνομίας Μασοναλάνδης οι οποίοι διέσχισαν τον ποταμό στις 3 Δεκεμβρίου 1893 όταν και δέχτηκαν την επίθεση.
Ο Ουίλσον συζήτησε με τους αξιωματικούς του, κανένας από τους οποίους δεν ήταν ιδιαίτερα αισιόδοξος για τις πιθανότητες επιβίωσής τους: «Αυτό είναι το τέλος» είπε ένας εξ αυτών. Στη νότια πλευρά του ποταμού, 300 πολεμιστές των Ματαμπέλε προχώρησαν σε μια καλά καλυμμένη θέση κοντά στην όχθη του ποταμού, περίπου στα 300 μέτρα. Κρυμμένοι από μια συστάδα από θάμνους, παρέμειναν απαρατήρητοι από τα στρατεύματα της Εταιρείας.
Ένας μαχητής Ματαμπέλε βγήκε από πίσω από ένα δέντρο και ανακοίνωσε ότι η τοποθεσία περιβάλλεται από χιλιάδες Ματαμπέλε που ήθελαν να «δουν αν οι λευκοί φοβούνταν να πεθάνουν». Έπειτα πυροβόλησε για να σηματοδοτήσει την έναρξη της επίθεσης . Ακολούθησε μια ομοβροντία, αλλά τα περισσότερα βλήματα πήγαν πάρα πολύ ψηλά και κανένας στρατιώτης της Εταιρείας δεν χτυπήθηκε.
Εν τω μεταξύ, ο Ουίλσον προσπάθησε μαζί με τους αξιωματικούς και τους άνδρες του να προχωρήσει πίσω προς τον ποταμό, ελπίζοντας να επανενωθεί με το τμήμα ενισχύσεων υπό τον Φορμπές. Προχώρησαν περίπου 1 μίλι (1,6 χλμ.), προκαλώντας τεράστιες απώλειες στους εχθρούς αλλά σύντομα παρατήρησαν ότι μια πυκνή γραμμή Ματαμπέλε πολεμιστών μπλόκαρε το δρόμο προς τον ποταμό. Ο Ουίλσον αρνήθηκε να θυσιάσει τους τραυματίες του επιχειρώντας να ξεφύγει.
Αυτό που συνέβη στη συνέχεια μετά από αυτό το σημείο είναι γνωστό μόνο από τις πηγές των Ματαμπέλε. Σύμφωνα με αυτούς, οι πολεμιστές υποσχέθηκαν να χαρίσουν στους λευκούς τη ζωή αν παραδοθούν, αλλά οι άνδρες του Ουίλσον αρνήθηκαν.
Χρησιμοποίησαν τα νεκρά τους άλογα για κάλυψη και με εύστοχα πυρά κομμάτιασαν κυριολεκτικά τους επιτεθέμενους. Έμπειροι και δεινοί πολεμιστές, σκότωσαν δέκα φορές τον δικό τους αριθμό σε εκείνο το σημείο(περίπου 300, εκτιμάται από μια πηγή), αλλά έπεφταν σταθερά καθώς η συντριπτική δύναμη Ματαμπέλε έκλεινε από όλες τις πλευρές. Οι στρατιώτες της Εταιρείας συνέχιζαν να αγωνίζονται ακόμη και όταν τραυματίστηκαν σοβαρά, προκαλώντας τρομερή έκπληξη στον βασιλιά των Ματαμπέλε, ο οποίος πίστευε ότι οι λευκοί «δεν είναι άνθρωποι αλλά μάγοι».
Αργά το απόγευμα, μετά από πολλές ώρες μάχης, οι άντρες του Ουίλσον δεν είχαν πλέον πυρομαχικά και μάχονταν όπως μπορούσαν τραγουδώντας ένα τραγούδι, ίσως το ” ο Θεός σώσει τη βασίλισσα ” σύμφωνα με κάποιες μαρτυρίες. Οι Ματαμπέλε πραγματοποίησαν την τελευταία τους επίθεση με τα δόρατά τους. Κάποιοι άνδρες της Εταιρείας εικάζεται ότι χρησιμοποίησαν τις τελευταίες σφαίρες τους για αυτοκτονία. Σύμφωνα με έναν αυτόπτη μάρτυρα, «ο λευκός Δούντα » (Ουίλσον) ήταν ο τελευταίος που πέθανε και στέκονταν ακίνητος με το αίμα να τρέχει από πληγές σε όλο το σώμα του. Οι Ματαμπέλε συνήθως αλλοίωναν τα σώματα των εχθρών τους μετά από μια νίκη, αλλά εδώ δεν το έκαναν: «Οι λευκοί άνθρωποι πέθαναν τόσο γενναία και δεν θα τους συμπεριφερόμασταν όπως κάνουμε στους δειλούς Μασόνας και σε άλλους».
Οι άνδρες του Φορμπές αποχώρησαν με εξαιρετικά χαμηλό ηθικό λόγω της καταστροφής του περιπόλου παρενοχλούμενοι από δυνάμεις των Ματαμπέλε.
1 thought on “Περιπολία του Σανγκάνι: 37 Βρετανοί εναντίον 100πλάσιων ιθαγενών”