Η δημιουργία του Μουσταφά Κεμάλ

Ο Τζωρτζ Χόρτον (George Horton, 11 Οκτωβρίου 1859 – 1942) ήταν Αμερικανός διπλωμάτης, ποιητής και φιλέλληνας· εργάστηκε στο διπλωματικό σώμα των ΗΠΑ και υπηρέτησε σε διάφορες θέσεις ως πρόξενος, αρχικά στην Ελλάδα, στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ού. Διορίστηκε στο προξενείο της Σμύρνης, από το 1911 μέχρι το 1917, και στην περίοδο 1919-1922, κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής Εκστρατείας. Το επόμενο απόσπασμα είναι από το βιβλίο του «Η Μάστιγα της Ασίας» (The Blight of Asia).

Κείμενο: Τζωρτζ Χόρτον

Η δημιουργία του Μουσταφά Κεμάλ από μερικές Χριστιανικές χώρες υπήρξε μια απ’ τις πιο ασύνετες, πιο ολέθριες και πιο επικίνδυνες πράξεις πού διέπραξε ποτέ η δυτική διπλωματία, δολοπλοκία και αντιζηλία. Υπάρχει ανάμεσα στους Μωαμεθανούς μια παράδοση ότι ο Τούρκος είναι η «Σπάθη του Αλλάχ», ο «υπερασπιστής του Ισλάμ» και η «μάστιξ εναντίον των απίστων». Επειδή όμως ο Τούρκος είναι διανοητικά ο πιο κατώτερος απ’ τους Μωαμεθανούς, με κανένα ή το πολύ με πολύ λίγα απ’ τα χαρίσματα και επιτεύγματα του πολιτισμού και χωρίς πολιτισμένη ιστορία, οι άλλοι μαθητές του Προφήτη δεν τον θεωρούν σαν ίσο τους διανοητικά η ηθικά.

Διωγμός των Χριστιανών στο Νομό Σμύρνης.
Διωγμός των Χριστιανών στο Νομό Σμύρνης.

Μόνο σε ένα ιδιαίτερο σημείο προχώρησε ο Τούρκος πάντοτε ανάλογα με την εποχή κι αυτό είναι ο τρόπος με τον όποιο πολεμά. Ίσως είναι το μόνο παράδειγμα ενός μεγάλου και επιστημονικά πολεμικού λάου, ο όποιος δεν είναι μεγάλος σε τίποτε άλλο. Ο Τούρκος καταστρέφει, αλλά δεν οικοδομεί. Ακόμα και οι άλλοι Μωαμεθανοί που είχαν υποταχθεί στην βάναυση και εξοντωτική εξουσία του πάντοτε αγωνίζονταν ν’ απαλλαγούν απ’ αυτή και συνεργάσθηκαν μαζί του μόνο στην κοινή δράση εναντίον των Χριστιανών.

Ο ιστορικός Butler λέγει γι’ αυτόν:

«Οι Γότθοι μπορεί να λεηλάτησαν την Ιταλία, βγήκαν όμως εξαγνισμένοι απ’ τις φλόγες πού οι ίδιοι είχαν ανάψει. Οι Σάξωνες σάρωσαν την Αγγλία, αλλ’ η μουσική της Κελτικής καρδιάς τους μαλάκωσε την τραχεία τους φύση. Οι Βισιγότθοι και οι Φράγκοι, οι Χερούλοι και οι Βάνδαλοι απαλλάχθηκαν απ’ την θηριωδία τους μέσα στο ίδιο εκείνο φως του πολιτισμού πού είχαν αγωνισθεί να εξαφανίσουν. Ακόμα και οι αγριώτατοι Τάταροι της Σκυθικής ερήμου επηρεάσθηκαν και μαλάκωσαν μέσα στις κατασκηνώσεις τους από πλεγμένη λυγαριά, αλλά ο Τούρκος, οπουδήποτε έφτασε το γιαταγάνι του εξευτέλισε, εμόλυνε και δυσφήμησε καταστρέφοντας με αιώνια φθορά τον Ρωμαϊκό και Λατινικό πολιτισμό, ωσότου, όταν όλα είχαν αφανισθεί, κάθησε κάτω ικανοποιημένος απ’ την αγριότητα του μέσα σ’ έναν λήθαργο, βαίνοντας προς ένα απελπισμένο γήρας».

Οι Μωαμεθανοί όμως δεν ξεχνούν ότι ο Τούρκος ήταν που κυρίευσε τη μεγάλη και ένδοξη πόλη, την Κων/πολη, το τελευταίο προπύργιο της Ευρώπης εναντίον των Ασιατικών ορδών που ερήμωναν και υποδούλωναν· ότι οι Τούρκοι ήταν πού εγκαταστάθηκαν γερά στην Ευρώπη υστέρα απ’ την μάχη στην πεδιάδα του Κοσσόβοιτ· ότι οι Τούρκοι ήταν πού εξόντωσαν το ανθός του Ουγγρικού ιππικού – είκοσι χιλιάδες μαζί με τον βασιλιά τους — επάνω στη θλιβερή πεδιάδα του Mohacz στα 1526 και πού υστέρα από τρία χρόνια έφτασαν μπροστά στις πύλες της Βιέννης, την οποία πολιόρκησαν ότι υστέρα από έναν περίπου αιώνα μια Τουρκική ορδή χτύπησε και πάλι σαν καταιγίδα την Αυστριακή πρωτεύουσα, πού σώθηκε μόνο χάρη στην έγκαιρη άφιξη μιας πολωνικής στρατιάς.

Κατά το τέλος του (Πρώτου) Παγκοσμίου Πολέμου ο Τούρκος είχε ηττηθεί κατά κράτος και το γόητρο του είχε καταστραφεί. Η «Σπάθη του Ισλάμ» είχε συντριβεί. Η νίκη εναντίον των ‘Ελλήνων, αν και είχε κερδηθεί με τη βοήθεια Ευρωπαίων Αξιωματικών και υλικού και η θεαματική καταστροφή της Σμύρνης μαζί με την σφαγή των κατοίκων της, ξαναζωντάνεψε τον μύθο για τον κατακτητή και εκδικητή Τούρκο. Η Σπάθη του Ισλάμ ξανασυγκολλήθηκε για να κατακτά και να καταστρέφει. Η φήμη για το συμβάν αυτό διαδόθηκε και η ηχώ της διατρέχει ακόμα τον Μουσουλμανικό κόσμο στην Αίγυπτο, στην Ινδία, στη Βόρεια Αφρική και στη Συρία.

Κι εκτός απ’ όλα αυτά η επιτυχία του Μουσταφά Κεμάλ, πού ήταν δημιούργημα της διαιρέσεως των Χριστιανών και της γεμάτης αντιζηλίες και αμοιβαία μίση Δύσεως, έδωσε καινούργιο θάρρος σε όλους τους κίτρινους, μαύρους και μελαψούς λαούς, τους οποίους ο Kipling χαρακτηρίζει σαν «βαρύ φορτίο για τον λευκόν άνθρωπο», και οι όποιοι μπορεί να σφάζωνται μεταξύ τους για το ζήτημα του Μωαμεθανισμού, του Κομφουκισμού η του Βουδισμού, είναι όμως ενωμένοι σχετικά με το μίσος τους εναντίον των λευκών.

Το ξεσήκωμα στην Ανατολή είναι το ξέσπασμα ενός συναισθήματος πολύ βαθύτερου απ’ ό,τι νομίζει ένας απρόσεκτος η επιπόλαιος στοχαστής: Είναι η εκδήλωση μιας βαθιάς και ριζικής αντιπάθειας. Οι κάτοικοι της Ανατολής κουράσθηκαν να εκπολιτίζωνται από ανώτερους λαούς• να εκπαιδεύωνται και να προσηλυτίζονται• να τους δείχνουν τα πεζοδρόμια• να τους αποκαλούν «Ευρασιάτες» και να βλέπουν τις κόρες τους να «εξοστρακίζονται» όταν πανδρεύονται λευκούς• να βλέπουν τα παιδιά τους ν’ αποκλείονται απ’ τα σχολεία των λευκών και να διαχωρίζονται δυσμενώς με τους νόμους για τη μετανάστευση.

Δεν μπορούμε να πούμε ότι η Δύση έχει ολωσδιόλου άδικο όταν προσπαθεί να διατηρήσει το γόητρο της και τον Δυτικό της πολιτισμό, μπορούμε όμως ασφαλώς να διαπιστώσουμε ότι το μίσος πού αυξάνει σταθερά στην Ανατολή, είναι βαθύ και αμείλικτο και ότι το αποτέλεσμα θα είναι δολοφονίες, επαναστάσεις, μικροί πόλεμοι, μεγάλοι πόλεμοι. Ο διατυπώνων τη γνώμη αυτή μπορεί να κατηγορηθεί σαν ένας υπερβολικός «μάντης κακών». Σαν τον άνθρωπο πού υψώνει το σήμα στις διασταυρώσεις της σιδηροδρομικής γραμμής με τις λέξεις: «Σταματήστε! Προσέξτε! Ακούστε!» Η διχόνοια μέσα στον Δυτικό Κόσμο που έδωσε στους Τούρκους τη δυνατότητα να σαρώσουν κυριολεκτικά τον Χριστιανικό πολιτισμό μέσα από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, να κάψουν τη Σμύρνη και να σφάξουν τους κατοίκους της μπροστά στα μάτια ενός πανίσχυρου στόλου Ευρωπαϊκών και Αμερικανικών πολεμικών, έχει προσθέσει ένα ανυπολόγιστο βάρος στο «Φορτίο για τον λευκόν άνθρωπο».

Ότι ένα αμοιβαίο μίσος εναντίον της Δύσεως συνδέει λαούς πού ανταγωνίζονταν ως τώρα ο ένας τον άλλο και πού έχουν διαφορετικές θρησκείες, επιβεβαιώνεται απ’ τον Lothrop Stoddard στο βιβλίο του «The New World of Islam» με παραπομπή του στον συγγραφέα R. Vambery, πού αποτελεί αυθεντία σε ζητήματα σχετικά με τον Μουσουλμανισμό:

«Η αλλαγή στις αντιλήψεις του Μουσουλμανισμού πρέπει να διαπιστωθεί απ’ τις πολυάριθμες εκκλήσεις πού έκαναν τον τελευταίο καιρό οι Μωαμεθανοί της Ινδίας προς τους Ινδουιστές όπως μπορεί να το ιδούμε απ’ το έξης δείγμα πού φέρει χαρακτηριστικά τον τίτλο: «Το μήνυμα της Ανατολής».

«Πνεύμα της Ανατολής» λέει το αξιοσημείωτο αυτό ντοκουμέντο, «σήκω και απόκρουσε τον κατακλυσμό της Δυτικής επιθέσεως πού όλο και μεγαλώνει! Παιδιά της Ινδίας βοηθήστε μας με τη σοφία σας, τη μόρφωση σας και τον πλούτο σας• δώστε μας τη δύναμη σας, τα πρωτοτόκια και την κληρονομιά των Ινδουιστών! Κάνετε να φανερωθούν και πάλι οι Δυνάμεις του Πνεύματος οι κρυμμένες μέσα στις κορυφές των Ιμαλαΐων Ορέων! Αναπέμψατε προσευχές στον θεό των Μαχών προσευχές για να θριαμβεύσει το δίκιο πάνω στη δύναμη και να καλέσετε τις μυριάδες των θεών σας να αφανίσουν τα στρατεύματα του εχθρού!»

Η δεύτερη πολιορκία της Βιέννης από τους Τούρκους ήταν σημαντικός σταθμός στην γεωπολιτική εξέλιξη της Ευρώπης. Η Βιέννη πολιορκήθηκε από τους Τούρκους και γλύτωσε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή ως από θαύμα, ενώ η επίθεση των Ουσάρων του Γιάν Σομπιέσκι απέκρουσε τους Οθωμανούς και τους έτρεψε σε φυγή.
Η δεύτερη πολιορκία της Βιέννης από τους Τούρκους ήταν σημαντικός σταθμός στην γεωπολιτική εξέλιξη της Ευρώπης. Η Βιέννη πολιορκήθηκε από τους Τούρκους και γλύτωσε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή ως από θαύμα, ενώ η επίθεση των Ουσάρων του Γιάν Σομπιέσκι απέκρουσε τους Οθωμανούς και τους έτρεψε σε φυγή.

Ας παραβάλει ο αναγνώστης την έκκληση αυτή Μωαμεθανών προς τους Ινδουϊστάς με το πνεύμα του άρθρου της «Progres De Salonique» της 22ας Ιουλίου 1910, πού έχει παρατεθεί σ’ ένα προηγούμενο κεφάλαιο του βιβλίου αυτού, μέσα στο όποιο Τούρκοι, Μωαμεθανοί και Ιάπωνες Βουδιστές κλπ. θεωρούνται ότι έχουν κοινή υπόθεση εναντίον του Δυτικού πολιτισμού. Ότι οι Ανατολικοί λαοί πιστεύουν ότι η ευκαιρία γι’ αυτούς θα έλθει απ’ τις διχόνοιες και τους πολέμους μεταξύ των Δυτικών εθνών, τους οποίους παρακολουθούν εκείνοι με μεγάλο ενδιαφέρον και ικανοποίηση, ειπώθηκε ήδη απ’ το 1907 απ’ τον Yahya Siddyk, έναν Αιγύπτιο δικαστή και συγγραφέα Μωαμεθανικής πίστεως, ο οποίος φαίνεται ότι είχε προΐδει τον Παγκόσμιο Πόλεμο:

«Κυττάξτε τις δυνάμεις αυτές που καταστρέφονται με τους τρομερούς εξοπλισμούς των που διερευνούν η μια τη δύναμη της άλλης με βλέμματα προκλητικά• που απειλούν η μια την άλλη• πού συνάπτουν συμμαχίες τις οποίες παραβιάζουν συνεχώς και προοιωνίζονται τρομερές συγκρούσεις πού θ’ ανατρέψουν τον κόσμο και θα τον σκεπάσουν με ερείπια, φωτιά και αίμα!».

Πηγή: Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΗΣ ΑΣΙΑΣ. Μια διήγηση για τη συστηματική εξόντωση των Χριστιανικών πληθυσμών απ’ τους Μωαμεθανούς και για την ένοχη ορισμένων Μεγάλων Δυνάμεων, μαζί με την αληθινή ιστορία της πυρπολήσεως της Σμύρνης. Υπό GEORGE HORTON, Προξένου και Γενικού Προξένου των Ήνωμ. Πολιτειών στην Εγγύς Ανατολή επί τριάντα χρόνια. Με Πρόλογο του JAMES W. GERARD, πρώην Πρεσβευτού στη Γερμανία. Μετάφραση Γεωργίου Λ. Τσελίκα Συντ. Δικηγόρου, τ. Νομάρχου. Εκδόται: THE BOBBS – MERRIL COMPANY Ινδιανάπολις COPYRIGHT 1926 Ή πρωτότυπη έκδοση Τυπώθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής Τυπώθηκε και βιβλιοδέθηκε απ’ την BRAUNWORTH AND CO, INC. BROOKLYN, ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Ή παρούσα έκδοση έγινε με δαπάνη των Σωματείων: «ΕΣΤΙΑ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ», «ΕΝΩΣΙΣ ΣΜΥΡΝΑΙΩΝ»,& «ΘΡΑΚΙΚΟΝ ΚΕΝΤΡΟΝ» Τυπώθηκε και βιβλιοδέθηκε απ’ την ΑΤΛΑΝΤΙΣ – Μ. ΠΕΧΑΙΒΑΝΙΔΗΣ & ΣΙΑ Α.Ε. ΑΘΗΝΑ

eranistis.net

, , , , , ,

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *