Γράφει ο Ευάγγελος Τυπάλδος
Οι ομάδες των λομβαρδών (Long-beards) φαίνεται να περιπλανούνται στη Νότια Αυστρία ήδη απο το 1ο αιώνα και γραπτές πηγές αναφέρουν τη παραμονή τους το δεύτερο μισό του 2ου αιώνα κατα τους μαρκομαννικούς πολέμους (166-167) .Ο Δίων Κάσσιος περιγράφει πως 6000 λομβαρδοί πολεμιστές ενώθηκαν με κουάδους και μαρκομάννους και επιτέθηκαν ανεπιτυχώς στους ρωμαίους του Μάρκου Αυρήλιου. Κατα τον 5ο αιώνα οι λομβαρδοί δεν έπαιξαν σχεδόν κανένα ρόλο στην πτώση του δυτικού τμήματος της Αυτοκρατοριας (σε αντίθεση με τα άλλα συγγενικά τους γερμανικά φύλα).
Τον 6ο αιώνα οι λομβαρδοί εμφανίζονται ξανά σε αναφορές ιστορικών οπως ο Προκόπιος και ο Ιορδάνης (ο αλανός) για συγκρούσεις με τους έρουλους (508). Όταν η Αυτοκρατορια ηταν σε πόλεμο με τους οστρογότθους στην Ιταλία οι τελευταίοι προσπάθησαν να πεισουν τον Wacho (βασιλιά των λομβαρδών) για κοινό αγώνα κατα των ρωμαίων το 539. Ο Wacho αρνήθηκε , ενα χρόνο μετά ο γιος και διάδοχος του Audoin ξεκίνησε επεκτατική πολιτική. Σε συνεργασία με τον ρωμαίο αυτοκράτορα απέκτησε εδάφη σε Παννονία και Νορικό , σε αντάλλαγμα οι λομβαρδοί παρείχαν στρατεύματα στους πολέμους του Ιουστινιανού εναντίον των οστρογότθων και φράγκων. Υπο τον Audoin έγιναν φοεδεράτοι της ρωμαικής αυτοκρατορίας και παράλληλα ασπάστηκαν τη χριστιανική αιρεση του αρειανισμού (οπως τα περισσότερα γερμανικά φύλα).
Τον Audoin διαδέχθηκε ο γιος του Alboin ,ο οποίος αφού νίκησε τους γέπιδες (γερμανικό φύλο)το 567 αποφάσισε να επιτεθεί στην Ιταλία το 568. Η κοιλάδα του Πάδου (Βόρεια Ιταλία) φάνταζε ιδανική για μελλοντική τους πατρίδα . Η συνολική δύναμη των λομβαρδών ηταν περίπου 20.000-30.000 στρατιώτες σε συνολικό πληθυσμό 100.000 με 150.000. Η Ιταλια ειχε πληγεί ιδιαίτερα απο τους γοτθικούς πολέμους (535-554) αλλα και απο τη πανώλη (541), και ειχε μειωθεί αισθητά ο πληθυσμός της (4,5 εκατομμύρια μολις). Η αμυνα της ηταν εξαιρετικά αδύναμη και απαρτίζονταν κυρίως απο Limitanei (συνοριοφύλακες) .Ο Alboin κατέλαβε γρήγορα τη πόλη της Aquila, και μέσα σε ενα χρόνο κατέλαβε το Μεδιολάνο (Μιλάνο) και το μεγαλύτερο μέρος της κοιλάδας του Πάδου . Η μονη πόλη που αντιστάθηκε σθεναρά ηταν η Πάβια, μετα απο 3 χρόνια ομως έπεσε και αυτη και μάλιστα έγινε πρωτεύουσα του βασιλείου των λομβαρδών.
Στο Μιλάνο ο Alboin αυτοανακηρύχθηκε βασιλιάς της Ιταλίας το 570 .
Η συμπεριφορά τους ηταν άθλια απέναντι στο ντοπιο πληθυσμό , λεηλασία της υπαίθρου και κατάσχεσεις γης ηταν συνηθισμένο φαινόμενο, καμία σχέση με τους πιο ανεκτικούς και φιλικούς οστρογότθους. Ο Alboin δολοφονήθηκε το 572 στη Βερόνα και ξεκίνησε μια περίοδος πολιτικής αστάθειας, το βασίλειο τους άλλωστε ουτε ομοιογενές ηταν ουτε σταθερό . Το τέλος αυτου του βραχύβιου βασίλειου θα έρθει το 774 με τη κατάκτηση του απο τον Καρλομάγνο και τους φράγκους.
