του Ηλία Αναγνωστάκη,
Η εκστρατεια του Μαρκου Αντωνιου στην Παρθια το 36 πΧ αποτελεσε μια απο τις μεγαλυτερες καταστροφες εκστρατευτικου σωματος στην Παγκοσμια Ιστορια.
Πραγματι, σε μια προσπαθεια να ισοπεδωσει τους Παρθους και να ανακτησει το κυρος της Ρωμης μετα την συντριβη του Κρασσου στις Καρρες το 53, ο Μαρκος Αντωνιος συγκεντρωσε ενα επιβλητικό στρατευμα, αποτελουμενο απο 100.000 ανδρες (60.000 Λεγεωναριοι, 10.000 Γαλατες και Γερμανοι Ιππεις, 10.000 σφενδονητες και ανω των 20.000 Αρμενιων συμμαχων) και αποφασισε να κτυπησει την Παρθικη Μεσοποταμια απο τα Βορεια, μεσω Ατροπατηνης Μηδιας. Μεσα απο τα κακοτραχαλα Κορδυαια ορη ο τεραστιος στρατος του κινηθηκε προς τα Φραασπα, τον αντικειμενικο στοχο του.
Κατα την πορεια ομως οι συνηθως αναξιοπιστοι Αρμενιοι λιποτακτησαν, πιθανων με Παρθικη υποστηριξη, ενω οι γραμμες ανεφοδιασμου του Αντωνιου ειχαν επιμηκυνθει επικινδυνα. Ο Ρωμαιος ηγετης διεταξε απεμπλοκη, που κατεληξε σε “μαχιμη υποχωρηση” αφου 50.000 (!) Παρθοι ιπποτοξοτες αδραξαν την ευκαιρια και επιτεθηκαν σε ολο το μηκος της γιγαντιας (15χλμ) Ρωμαικης φαλαγγας. Συνολικα, σε 22 μερες που κρατησε η υποχωρηση των Ρωμαικων δυναμεων, σημειωθηκαν 18 μεγαλης κλιμακας εμπλοκες με τους Παρθους και μονο η προσωπικη παρουσια του Αντωνιου σε καθε σημειο εσωσε τον στρατο του απο την πανωλεθρια.
Οταν εφθασε στην Αντιοχεια, διαπιστωσε εντρομος οτι ειχε χασει 40.000 ανδρες, στην πλειοψηφια τους Ιταλοι λεγεωναριοι, που θα του ελειπαν τοσο πολυ στο Ακτιο, λιγα χρονια μετα (31 πΧ).
