Ο δόλος πέτυχε. Οι Αχαιοί και οι άλλοι Έλληνες μπήκαν στη Τροία. Φλόγες κάλυψαν την πόλη και ένας νέος λαός, σφριγηλός έμπαινε για να δείξει την ανδρεία του που έφτανε στα όρια της απύθμενης οργής. Μιας οργής συσσωρευμένης από τον δεκαετή πόλεμο. Έτσι είναι οι Έλληνες, μαζεύουν, μαζεύουν και μετά εξαπολύουν. Τροία, Περσέπολη, Τριπολιτσά… η πορεία συνεχής και αέναη.
Γράφει ο Υποπλοίαρχος Παναγιώτης Γέροντας ΠΝ,
Επιτελής Υπηρεσίας Ιστορίας Ναυτικού
Το άναμμα των φρυκτωριών όμως προς αναγγελία της μεγάλης νίκης θα το πλήρωναν οι Έλληνες. Οι προφητείες της Κασσάνδρας θα έβγαιναν αληθινές. Η Τροία θα ακολουθούσε τον Ελληνικό Πολιτισμό σε όλη του την πορεία. Οι Τρώες ήταν Έλληνες; Ίσως. Αν και η λατρεία ίδιων θεών και η ομιλία ίδιας γλώσσας μπορούν να αποδοθούν στην ποιητική άδεια του Ποιητή. Μπορεί να οφείλεται και στο συνηθισμένο θρησκευτικό και πολιτισμικό συγκρητισμό. Οι εθνικιστές ιστορικοί κλείνουν τους πληθυσμούς σε καλούπια με την φενάκη της εθνικής γραμμικής αφήγησης. Μπορεί οι Τρώες να ήταν Έλληνες αλλά ήταν εκτός Ελληνικού Πολιτισμού, εκτός Ελληνικής Κοινότητας. Είχαν ενστερνιστεί τα ανατολίτικα έθιμα και η ζωή τους διέφερε αρκετά από την ζωή στην Ελλάδα.
Ο Ηρόδοτος ακόμη μας λέει για την αιώνια πάλη Δύσης και Ανατολής. Η Τροία ήταν η πρώτη κορύφωση αυτής της αντιπαλότητας. Θα ακολουθήσουν οι Πέρσες. Ο Αλέξανδρος ο Μέγας, ως γνήσιο τέκνο της Ελληνικής Κοινότητας θα επισκεφθεί την Τροία. Πολεμούσε τους Πέρσες έχοντας στο προσκεφάλι του την Ιλιάδα του Ομήρου, του Ποιητή, που του την είχε επιμεληθεί ο Δάσκαλός του Αριστοτέλης. Για αυτό λεγόταν «Ἰλιὰς ἡ ἐκ τοῦ νάρθηκος» (νάρθηξ = μικρή θήκη).
Η Ανατολή όμως μεταφέρθηκε στη Δύση. Οι Ρωμαίοι υποστήριξαν ότι είναι απόγονοι των Τρώων και ότι καταλαμβάνοντας την Ελλάδα, παίρνουν εκδίκηση για χάρη των προγόνων τους. Ο Βιργίλιος, ο αυλικός ποιητής του Οκτάβιου, θα θεωρήσει την Κλεοπάτρα ως την μεγάλη ραδιούργο του Ελληνικού Πολιτισμού που με την ομορφιά της θα κατέλυε την Ρώμη από μέσα. Στο Άκτιο, οι Έλληνες ηττήθηκαν οριστικά… ή τουλάχιστον έτσι πίστευε ο εχθρός.
Γιατί ο απολίτιστος Λάτιος ελληνοποιήθηκε με δούρειο ίππο τον Χριστιανισμό. Και γεννήθηκε η ένδοξη μας μεσαιωνική Αυτοκρατορία. Δεν μας το συγχώρησαν ποτέ. Κλέψαμε το σκήπτρο της Ρώμης. Για αυτό ο Πάπας έστελνε ορδές και κατάρες εναντίον της Αυτοκρατορίας. «Contra errores Graecorum!» κραύγαζαν. Οι Έλληνες ήταν οι κακοί αιρετικοί, σχεδόν παγανιστές, και ο Έλληνας Αυτοκράτορας το εμπόδιο στην κυριαρχία τους. Μα και όταν κατελήφθη η Αυτοκρατορία από τους Τούρκους και πάλι θυμήθηκαν την Τροία.
«Η ταύτιση των Τρώων, των Τεύκρων, όπως τους ονομάζει ο Βιργίλιος (Τeucri), με τους Τούρκους (Turcae στα λατινικά, Turchi στα ιταλικά) ήταν σχεδόν αναπόφευκτη, η δε Αλωση της Κωνσταντινούπολης θεωρήθηκε έργο θείας δίκης για την άλωση της Τροίας. Σε δυτικό χρονικό της εποχής ο Μωάμεθ Β’ ο Πορθητής αναφέρεται ως “πρίγκιπας των Τρώων” (“Teucrorum Princeps et dominus”) […] Οι αρχαίοι Ελληνες, “βεβαρημένοι” με τη μεσαιωνική αντίληψη για την Τροία, έφεραν και όλες τις αρνητικές ονομασίες και τα χαρακτηριστικά με τα οποία τους είχαν παραδώσει στους Δυτικούς οι Ρωμαίοι συγγραφείς. Αποτελούσαν δυτικά αξιώματα ή “fide graeca”, δηλαδή η απόλυτη αναξιοπιστία, η ελληνική “δολιότητα” και “διπλοπροσωπία”, η ελληνική “δουλοπρέπεια”, η ελληνική ελευθεριότητα ηθών. Οι Δυτικοί της Αναγέννησης θαύμαζαν τα έργα των αρχαίων Ελλήνων, αλλά όχι τους ίδιους τους αρχαίους Ελληνες» (Βερέμης, Θ. και Κολιόπουλος, Γ. «Ελλάς. Η σύγχρονη συνέχεια. Από το 1821 μέχρι σήμερα», Αθήνα 2006, εκδ. Καστανιώτη, σελ. 43).
Το 2018 ανακηρύχθηκε από τον Ερντογάν έτος Τροίας. Και πάλι η Τροία…
GEOPOLITICS AND DAILY NEWS