Ο Λέων ο Δ’ επονομάστηκε Χάζαρος από τη μητέρα του Ειρήνη που ήταν κόρη του ηγεμόνος των Χαζάρων Τούρκων. Αυτός ορίστηκε από τον πατέρα του Κωνσταντίνο τον Ε’ ως διάδοχος και συνεχιστής του έργου του. Ήταν άνθρωπος ηθικός, ευθύς, ενάρετος, αλλά ασθενούς χαρακτήρος.
Είχε ανατραφεί με το εικονομαχικό ιδεώδες αλλά στο θέμα των εικόνων ακολούθησε ήπια πολιτική σε αντίθεση με την αδιάλλακτη πολιτική του πατέρα του Κων/νου Ε’. Συγκεκριμένα επέτρεψε στους μοναχούς να επιστρέψουν στα μοναστήρια τους και να μπορούν να προάγονται στα ανώτατα αξιώματα της εκκλησίας δηλαδή σταμάτησε τους διωγμούς των εικονολατρών.
Οπωσδήποτε στην πολιτική του αυτή είχε επηρεαστεί είτε άμεσα είτε έμμεσα από τη δυναμική σύζυγο του Ειρήνη την Αθηναία (από την οικογένεια των Σαρανταπηχών), η οποία υπεστήριζε τη λατρεία των εικόνων κρυφά από τον αυτοκράτορα σύζυγο της, ο οποίος αιφνιδιάστηκε πολύ όταν το έμαθε. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Λέοντα Δ’ σημειώθηκαν σημαντικά πολεμικά γεγονότα.
Το 778, 100.000 βυζαντινός στρατός υπό την αρχηγία του περίφημου στρατηγού Μιχαήλ Λαχανοδράκοντος εισέβαλε στη Συρία, πολιόρκησε τη Γερμανίκεια (πόλη της Βόρειας Συρίας) την οποία όμως δεν μπόρεσε να κυριεύσει. Μπόρεσαν όμως οι Βυζαντινοί να νικήσουν τους Άραβες σε μια μάχη η οποία συνήφθη κοντά στη Γερμανίκεια. Τα επόμενα έτη 779 και 780 επεχείρησαν νέες επιδρομές, αλλά αποκρούστηκαν από τον ικανότατο στρατηγό Λαχανοδράκοντα.
.jpg)
ΜΕΤΡΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΙΚΟΝΟΛΑΤΡΩΝ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΛΕΟΝΤΟΣ Δ’
Φαίνεται ότι η προς τους εικονολάτρες μετριοπαθής και ήπια πολιτική του Λέοντος Δ’ τους έδωσε την ευκαιρία να οργανωθούν ακόμα και μέσα στα ανάκτορα, όπου, η αυτοκράτειρα Ειρήνη, εργαζόταν κρυφά, αλλά δραστηρίως υπέρ των εικονολατρών. Οι εικονομάχοι των ανακτόρων πέτυχαν να ανακαλύψουν κάτω από το προσκέφαλο της Ειρήνης εικόνες που τις είχαν τοποθετήσει ομοϊδεάτες της αυλικοί και ανέφεραν το γεγονός στον αυτοκράτορα ο οποίος αντέδρασε τότε δυναμικά: φυλάκισε τους αυλικούς αυτούς και φέρθηκε αυστηρότατα στη σύζυγο του για την επιορκία της και διέκοψε κάθε σχέση μαζί της (Απρίλιο του 780).
Έτσι είχαν τα πράγματα τον Σεπτέμβριο του 780 όταν ο τριαντάχρονος αυτοκράτορας πέθανε ξαφνικά από άνθρακα στο κεφάλι (στις 8 Σεπτεμβρίου). Οι εικονόφιλοι θεώρησαν το θάνατο του ως τιμωρία του Θεού γιατί είχε χρησιμοποιήσει ένα πολύτιμο στέμμα, που το είχε αφαιρέσει από την Αγία Σοφία. Αντίθετα οι εικονομάχοι απέδωσαν το θάνατο του Λέοντος σε δηλητηρίαση του από την αδίστακτη και εξαιρετικά φιλόδοξη σύζυγο του Ειρήνη, η οποία έτσι έμενε τώρα ελεύθερη να δράσει υπέρ των εικονολατρών.
Ο Λέων Δ’ επρόφθασε να ανακηρύξει το μικρό γιο του Κων/νο ΣΤ’ συμβασιλέα και τους ετεροθαλείς αδελφούς του καίσαρας. Με την πράξη του αυτή φρόντιζε για τη διαδοχή των αρρένων και στρεφόταν κατά της Ειρήνης.
«ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΙ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΒΥΖΑΝΤΙΣ»
1995
