Ευάγγελος Χρυσός, Oι βυζαντινές ρίζες της “Mεγάλης Iδέας”: Δωδώνη 16 (1987) 193-202.
Ό πανηγυρικός λόγος πού έκφώνησε ό καθηγητής Διονύσιος Ζακυθηνος το 1942 στο Πανεπιστήμιο ’Αθηνών στη γιορτή για τήν 25η Μαρτίου είχε τον τίτλο «Η βυζαντινή ιδέα καί ή ελληνική έπανάστασις». Βυζαντινή ιδέα όνόμασε ό ομιλητής τήν λεγάμενη Μεγάλη Ιδέα καί δικαιολόγησε τήν ονομασία αύτή στηριζόμενος στh διαπίστωση οτι ή Μεγάλη Ιδέα , πού συγκινοΰσε καί συνεΐχε τούς ‘Έλληνες κατά τή διάρκεια τής δουλείας, δεν γεννήθηκε μέ τήν
άλωση της Πόλης άπο τούς Τούρκους το 1453 , ώς όραμα για τήν άπελευθέρωση τής Βασιλεύουσας καί τήν άνασύσταση τής έλληνικής αύτοκρατορίας του Βοσπόρου, άλλα ήταν άρχαιότερη καί είχε προέλευση βυζαντινή.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΗ ΜΕΛΕΤΗ (10 σελίδες)
ΕΠΙΣΗΣ
Γιάννης Ταχόπουλος: Μερικές σκέψεις για τη Βυζαντινή Ταυτότητα
