Από το περιοδικό ΜΝΗΜΩΝ, τ. 14, 1992 – Ομιλία στις «Γιορτές Λόγου καί Τέχνης» της Λευκάδας (27η περίοδος, 8-22 Αυγούστου 1982). Ή εβδομάδα Λόγου είχε γενικό θέμα «Λευκαδίτες ιστορικοί».
Δέν πρόκειται στή σύντομη αποψινή παρουσίαση ν’ ασχοληθώ μέ το σύνολο του έργου του Σπ. Ζαμπελίου. Θα μείνω μόνον στο ιστορικό του έργο, γιατί αυτό παρουσιάζει τέτοιο ενδιαφέρον και στοιχεία πραγματικά πρωτοποριακά, σε τέτοιο βαθμό ώστε οι σύγχρονοι “Ελληνες ιστορικοί να αισθάνονται την ανάγκη μιας νέας ανάγνωσης με καινούργιο μάτι, της σκέψης και της ρηξικέλευθης σε πολλά σημεία Ορασης του περίεργου αύτοΰ διανοητή.
Και πρώτα-πρώτα θα προσπαθήσω σε ωχρές, άλλα άδρες γραμμές, να σας παρουσιάσω τα κύρια σημεία της θεωρίας του στην όποια υποτάσσει τήν ιστορική του έρευνα. Γιατί ή μεγάλη συμβολή του Ζαμπελίου στην ιστορική ελληνική επιστήμη είναι ότι οπλισμένος με μια γενική ιστορική θεωρία, όπως τήν είχε διαμορφώσει άπό τα διάφορα ρεύματα της φιλοσοφίας της ιστορίας της Δύσης, δέν αρκέστηκε στην παρουσίαση μιας κάποιας φιλοσοφίας της ιστορίας, άλλα πρώτος ή άπό τους πρώτους προσπάθησε να διερευνήσει, επί τη βάσει της θεωρίας αυτής, τήν ιστορική ροή του Ελληνισμού κάνοντας συγχρόνως και έργο ιστοριοδίφη.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ (10 σελίδες)
