Καλόγρια ‘χει όμορφον υιόν, όμορφο παλικάρι.
Τόνε ζηλεύει η γειτονιά, τόνε ζηλεύει η χώρα,
τόνε ζηλεύει κι η μάνα του άνδρα να τόνε πάρει.
Δεν έχει πως να του το πει, πως να το μολογήσει.
— Έλα, παιδί μ’, να παίξομε της νύχτας τα παιχνίδια.
— Σώπα, μάνα μου, μη το λες και μη το κουβεντιάζεις,
ότι τ’ ακούει ο Θεός, τρεις χρόνους δε μας βρέχει,
ότι τ’ ακούει κι η μαύρη γης, τρεις χρόνους δεν χορτιάζει.
Παραλογή, Δημοτικό τραγούδι. Ποιητική Ανθολογία, Α’ Τόμος (1200 – 1880), Εκδοτικός Οργανισμός Μαλλιάρη, Ιανουάριος 1980
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΚΑΙ ΣΚΕΨΗ
