Ο ρόλος των αιχμαλώτων στις αραβο-βυζαντινές σχέσεις (8ος-10ος αι.)

Σοφία Πατούρα Σπανού – Διευθύντρια Ερευνών, Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών, Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών

Θέματα Αρχαιολογίας, Τόμος 2, Τεύχος 1 Ιανουάριος – Απρίλιος 2018, σελ. 48-63.

Η ιστορία της ανθρωπότητας διατρέχεται από συνεχείς πολέμους με βαριές και επώδυνες συνέπειες. Μία από τις σοβαρότερες συνέπειες των πολεμικών συγκρούσεων υπήρξε διαχρονικά η αιχμαλωσία στρατιωτών και πολιτών. Κατά την Αρχαιότητα και τον Πρώιμο Μεσαίωνα, ο «θεσμός» της αιχμαλωσίας, όπως και άλλοι πολεμικοί «θεσμοί», είχε καθαρά εθιμικό χαρακτήρα, έτσι ώστε η διαχείρισή του να μην απασχολεί ιδιαίτερα τις εμπόλεμες πλευρές και να αντιμετωπίζεται μόνο περιπτωσιακά.

Κατά την περίοδο της Πρώιμης και Μέσης Βυζαντινής εποχής τούς κύριους άξονες επικοινωνίας των λαών –στο επίπεδο των κοινωνικών και πολιτικών ελίτ– αποτελούσαν οι πρέσβεις, οι εκπρόσωποι της Εκκλησίας, οι ιεραπόστολοι και σε μικρότερη κλίμακα οι έμποροι. Ωστόσο, την ίδια εποχή, παρά την επικρατούσα πολιτική φιλοσοφία περί της κυριαρχίας του πολέμου, ο ίδιος ο πόλεμος, υπό την επίδραση διαφόρων παραγόντων, με κυριότερο τον Χριστιανισμό, δημιούργησε νέες οδούς επικοινωνίας, με σημαντικότερη εκείνη της εκατέρωθεν εξαγοράς και ανταλλαγής αιχμαλώτων.

Η συγκεκριμένη πρακτική εγκαινιάσθηκε με ιδιαίτερη επιτυχία κατά τη Μέση Βυζαντινή περίοδο και επηρέασε σημαντικά τις αραβο-βυζαντινές σχέσεις, θέμα στο οποίο εστιάζει η παρούσα μελέτη.

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ PDF (16 σελίδες)

, , , , , ,

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *