Άκουσα το διάγγελμα του Πούτιν.
Μου φαίνεται ότι επιζητεί τη συνεργασία παρά την απομόνωση. Πιστεύω επίσης ότι δεν είναι τρελός. Είναι πιο ορθολογιστής από το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ και το Υπουργείο Εξωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου. Μάλλον θα μου ζητήσετε να σκάσω και να πω τι σκέφτομαι ως παρατηρητής σχετικά με τη νομιμότητα των πράξεών του. Η απάντηση είναι ότι η “Ευθύνη προστασίας” του (“Responsibility to protect”) είναι τόσο παράνομη όσο η αντίστοιχη ευθύνη ΗΠΑ-Ηνωμένου Βασιλείου να προστατεύει διάφορες περιοχές του πλανήτη από τη δεκαετία του ’90, και η ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Ντονμπάς είναι τόσο νόμιμη όσο αυτή του Κοσσυφοπεδίου (την οποία ο Πούτιν επικαλέστηκε έντονα, προειδοποιώντας τη Δύση ότι θα “άνοιγε το κουτί της Πανδώρας”, και το έκανε).
Θέλω έναν κόσμο που κυριαρχεί το μοντέλο του Πούτιν; Διάολε όχι. Θεωρώ ότι ό Πούτιν είναι ο νέος Χίτλερ; Επίσης όχι. Το πρόβλημα με τη Δύση είναι ότι αναλύει συστηματικά τις κινήσεις της Ρωσίας σαν να είναι η Γερμανία κατά την προσάρτηση της Σουδητίας. Κι αν η Ρωσία πρέπει να αναλυθεί σαν να είναι Γερμανία πριν τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο; Κι αν η Ρωσία δεν πρέπει να αναλυθεί καθόλου σε σχέση με το παράδειγμα της αναθεωρητικής Γερμανίας; Υποψιάζομαι ότι δεν θα μάθουμε ποτέ, διότι είναι προς το συμφέρον τόσο της AUKUS όσο και της Κίνας να υπάρξει κλιμάκωση της κρίσης για να διακοπούν οι ευρωρωσικοί δεσμοί.
Αποποίηση ευθυνών: Δεν είμαι ειδικός των διεθνών σχέσεων. Δεν είμαι πολιτικός επιστήμονας. Είμαι ένας δικηγόρος που βρίσκει τον εαυτό του να ενδιαφέρεται να διαβάσει και να σχηματίσει άποψη για τέτοια θέματα όπως ένας ερασιτέχνης.
Αποποίηση ευθυνών νο 2: Τρέφω τον απόλυτο σεβασμό για το ουκρανικό έθνος και το δικαίωμά του στην αυτοδιάθεση. Πιστεύω ότι η ανάγνωση των παγκόσμιων παικτών με ρεαλιστικό τρόπο δείχνει μεγαλύτερο σεβασμό στην Ουκρανία από την αφέλεια του να θεωρείς ότι ζεις σε έναν αθώο και αγαθό κόσμο ή από το να ενισχύεις με την πολιτική σου τοποθέτηση τους Ουκρανούς ναζί. Λυπάμαι αλλά πιστεύω ότι η ευρωπαϊκή πολιτική έκανε σε μεγάλο βαθμό τα δύο τελευταία λάθη.
Θ.Φ.
