Ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Ρωμανός Β’ ο Πορφυρογέννητος

από τη σελίδα Αγιά Σοφιά / Hagia Sophia,

Ο Ρωμανός Β’ ήταν Βυζαντινός αυτοκράτορας από τις 6 Νοεμβρίου του 959 έως τις 15 Μαρτίου του 963. Προηγουμένως είχε στεφθεί ως συν-αυτοκράτορας στις 6 Απριλίου του 945. Διαδέχθηκε τον πατέρα του Κωνσταντίνο Ζ’ το 959 (6 Νοεμβρίου), σε ηλικία 20 ετών.

Ο Ρωμανός Β’ ήταν γιος του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Ζ’ και της Ελένης Λεκαπηνής, κόρης του αυτοκράτορα Ρωμανού Α’ και της συζύγου του, Θεοδώρας. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 939 και πήρε το όνομα του παππού του από τη μεριά της μητέρας του. Το 944, σε ηλικία μόλις 5 ετών, τον πάντρεψαν με τη Μπέρθα, νόθα κόρη του Ούγου της Προβηγκίας, βασιλιά της Ιταλίας, με σκοπό τη σύναψη συμμαχίας. Μετά το γάμο τους, η Μπέρθα άλλαξε το όνομά της σε Ευδοκία αλλά πέθανε πρόωρα το 949 πριν γεννήσει κληρονόμο, με αποτέλεσμα να μη γίνει ποτέ ένας πραγματικός γάμος και να διαλυθεί η συμμαχία. Στη συνέχεια, ο Ρωμανός Β’ ερωτεύτηκε την ωραία Αναστασία (κόρη ταβερνιάρη από την Σπάρτη) την οποία μετονόμασε Θεοφανώ. Εικοσαετής διαδέχθηκε τον πατέρα του που πέθανε στις 6 Νοεμβρίου του 959.

Ο Ρωμανός Β’ ήταν νέος ωραίος αθλητικού παραστήματος, νοήμων, ευπαίδευτος και φίλαθλος, συνεχώς ασχολούμενος με το κυνήγι και παραμελώντας ενίοτε τα καθήκοντά του. Είχε όμως τη δεξιότητα να αναθέτει τα μεγαλύτερα του κράτους υπουργήματα σε άνδρες ικανούς και δραστήριους. Τη διαχείριση όλης της βασιλικής εξουσίας εμπιστεύθηκε στον Ιωσήφ Βρίγγα και αρχιστρατήγους του (δομεστίκους των σχολών) όρισε για τα μεν στην Ασία στρατεύματα τον Νικηφόρο Φωκά, των δε ευρωπαϊκών περιοχών τον αδελφό του Λέοντα Φωκά.
Το 960 θέλησε να ανακαταλάβει την Κρήτη από την αραβική κυριαρχία παρά την αντίθετη άποψη των περισσοτέρων συγκλητικών, φοβουμένων τη δυσχέρεια της επιχείρησης. Έτσι κάλεσε από τη Μικρά Ασία τον Νικηφόρο Φωκά και του ανέθεσε την αρχηγία της εκστρατείας που τελικά στέφθηκε με επιτυχία.

Στο μεταξύ οι Άραβες της Κιλικίας, επωφελούμενοι από την απομάκρυνση του Νικηφόρου, εισέβαλαν με πολύ στρατό στο βυζαντινό έδαφος υπό τον Εμίρη Σαΐφ αλ-Ντάουλα. Εναντίον αυτών ο Ρωμανός έστειλε τον Λέοντα Φωκά, το έργο του οποίου ολοκλήρωσε ο Νικηφόρος Φωκάς. Αυτός μετά την επιστροφή του από τη Κρήτη (961) επέστρεψε στη Μικρά Ασία και πολύ σύντομα κατατρόπωσε τελείως τους Άραβες, εκπορθώντας 60 κάστρα και παίρνοντας χιλιάδες αιχμαλώτους και αμύθητη λεία.

Στο μέσο των μεγάλων αυτών επιτυχιών, στις 15 Μαρτίου 963, ο Ρωμανός Β’ πέθανε αιφνίδια. Σύμφωνα με κάποιους ιστορικούς είναι πιθανόν να δηλητηριάστηκε από τη σύζυγό του Θεοφανώ. Η Θεοφανώ ήταν γυναίκα λαϊκής καταγωγής, κόρη ταβερνιάρη, και το πραγματικό όνομά της φέρεται πως ήταν Αναστασώ. Στη Θεοφανώ καταλογίζεται και ο θάνατος (επίσης από δηλητηρίαση) του πατέρα του Ρωμανού, αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Ζ’ του Πορφυρογέννητου, αλλά και η δολοφονία του επόμενου συζύγου της Νικηφόρου Φωκά, έπειτα από συνωμοσία με τον ανιψιό του Νικηφόρου και τότε εραστή της Ιωάννη Τσιμισκή. Άλλες εκδοχές για τον θάνατο του Ρωμανού Β’ είναι ότι πέθανε αιφνίδια από συγκοπή καρδιάς λόγω βιαίων ασκήσεων ή ότι αρρώστησε και πέθανε μετά από μια μεγάλη κυνηγετική εξόρμηση.

Τον διαδέχθηκαν οι γιοί του Βασίλειος Β’ και Κωνσταντίνος Η’ επιτροπευόμενοι από τη μητέρα τους Θεοφανώ, η οποία όμως σύντομα παντρεύτηκε τον Νικηφόρο Φωκά. Ο Ρωμανός Β’ είχε και δύο κόρες, τη Θεοφανώ που παντρεύτηκε τον αυτοκράτορα της Γερμανίας Όθωνα Β’ το 972, και την Άννα που το 989 παντρεύτηκε τον Ρως ηγεμόνα του Κιέβου Βλαδίμηρο τον Μέγα.

Στη φωτογραφία:
Ο Ρωμανός Β’ στο νεκροκρέβατό του.
(Μικρογραφία από το χρονικό του Ιωάννη Σκυλίτζη, Εθνική βιβλιοθήκη της Ισπανίας).
Ένθετο κάτω αριστερά: Χρυσός σόλιδος του Ρωμανού Β’.

, , , , ,

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *