Σκληρή μάχη με τις φλόγες δίνουν όλες οι δυνάμεις που αγωνίζονται ώστε να διασώσουν το μοναστήρι που αποτελεί μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.
Θλίψη και οργή προκαλούν οι εικόνες από τη φωτιά μέσα στην ιστορική μονή του Όσιου Λουκά στη Βοιωτία. Το μοναστήρι παραδόθηκε στις φλόγες, με πυροσβέστες και εθελοντές να δίνουν τιτάνια μάχη για να σώσουν τα μνημεία.
Ένα από τα παλαιότερα κτήρια του μοναστηριού έχει καεί σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, ενώ στο εσωτερικό του φέρονται να φυλάσσονται μερικές από τις πιο παλιές εικόνες της μονής.
Η φωτιά συνεχίζει αυτή την ώρα να πολιορκεί το μοναστήρι. Ο περίβολος της μονής κάηκε ολοσχερώς καθώς και κτίρια γύρω από αυτή που χρησιμεύουν ως βοηθητικοί χώροι.
Από θαύμα αλλά και μεγάλη προσπάθεια της πυροσβεστικής και του δήμου, σώθηκαν οι ναοί της μονής οι οποίοι αυτή τη στιγμή δεν απειλούνται.
Συγκινητική ήταν η προσπάθεια του μητροπολίτη Θηβών, Λεβαδείας και Αυλίδος Γεώργιου ο οποίος, με ότι μέσα είχε θέλησε να συνδράμει ώστε να σωθεί το μοναστήρι.
Στο σημείο βρέθηκε νωρίτερα το απόγευμα και η Υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη για να πραγματοποιήσει αυτοψία.
Η ιστορία της μονής του Οσίου Λουκά: Η «Αγιά Σοφιά της Ρούμελης»
Η Μονή Οσίου Λουκά, η Αγιά-Σοφιά της Ρούμελης , είναι οικισμός της κοινότητας Στειρίου,της δημοτικής ενότητας Διστόμου, του δήμου Διστόμου-Αράχοβας-Αντίκυρας, της περιφερειακής ενότητας Βοιωτίας, στην περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας, χτισμένη σε υψόμετρο 430 μ. στο όρος Στείρι. Αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της μεσοβυζαντινής τέχνης και αρχιτεκτονικής και περιλαμβάνεται στον κατάλογο μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO από κοινού με τα άλλα δύο σωζόμενα μοναστήρια της μεσοβυζαντινής περιόδου στην Ελλάδα, τη Νέα Μονή και τη Μονή Δαφνίου. Ο Όσιος Λουκάς είναι ωστόσο μεγαλύτερος και διαφέρει από το Δαφνί και τη Νέα Μονή στο ότι είναι αφιερωμένος σε ένα μοναδικό Όσιο, τον Όσιο Λουκά, τον εν τῷ Στειρίῳ όρει ασκήσαντα (29 Ιουλίου 896 – 7 Φεβρουαρίου 953).
Στην κορυφή του λόφου της μονής Οσίου Λουκά υπάρχει κάστρο,χτισμένο στη θέση παλαιότερης οχύρωσης. Σώζονται οι τέσσερις πλευρές του τείχους, στην τοιχοποιία του οποίου περιλαμβάνεται ασβεστοκονίαμα και πλινθία.
