Η Ιταλική Ενοποίηση, γνωστή ως Risorgimento, αντιπροσωπεύει μια πολύπλοκη διαδικασία με την οποία οι διάφορες περιοχές και κράτη της Ιταλίας συνασπίστηκαν για να δημιουργήσουν ένα ενιαίο ιταλικό κράτος. Το Risorgimento κάλυψε ένα εκτενές χρονικό διάστημα, από τα τέλη του 18ου αιώνα έως το 1871, και συνοδεύτηκε από πολιτικές, στρατιωτικές, κοινωνικές και πολιτιστικές εξελίξεις. Παρακάτω θα παρατεθούν τα βασικά στάδια της Ιταλικής Ενοποίησης.
1. Αφύπνιση του Πολιτισμού και των Ιδεών (18ος αιώνας)
Κατά τη διάρκεια του 18ου αιώνα, ξεκίνησε ένα πνεύμα αφύπνισης (Risorgimento) μεταξύ των Ιταλών διανοούμενων. Κοινωνίες και πολιτιστικοί κύκλοι ανέπτυξαν ιδεολογικές προσεγγίσεις που υποστήριζαν την ιδέα μιας ενοποιημένης Ιταλίας. Οι διανοούμενοι όπως ο Giuseppe Mazzini πρωτοστάτησαν σε αυτήν την προσπάθεια και υποστήριξαν τον εθνικισμό και τη δημοκρατία.
2. Τα κινήματα των ιταλικών κρατών (1815-1848)
Μετά το Συνέδριο της Βιέννης το 1815, η Ιταλία χωρίστηκε σε πολλά μικρά κράτη που ελέγχονταν από διάφορες εξουσίες, όπως η Αυστρία και η Γαλλία. Κατά τη διάρκεια των κινημάτων (1815-1848), εκδηλώθηκαν εξεγέρσεις και επαναστάσεις με σκοπό την εγκαθίδρυση δημοκρατίας και την αποκατάσταση της εθνικής ανεξαρτησίας (Λομβαρδία, Βενετία, Πεδεμόντιο, Νάπολη). Παρόλο που πολλές από αυτές τις προσπάθειες απέτυχαν, δημιουργήθηκε ένα υπόβαθρο αντίστασης εναντίον των ξένων κυριαρχιών.
Giuseppe Garibaldi
3. Εκστρατεία των Χιλίων (1860)
Η Εκστρατεία των Χιλίων, ηγούμενη από τον Giuseppe Garibaldi, ήταν ένα καθοριστικό στάδιο της ενοποίησης. Η Εκστρατεία των Χιλίων ξεκίνησε το 1860, όταν ο Giuseppe Garibaldi, με τους Redshirts, ξεκίνησε από τη Σικελία με σκοπό την απελευθέρωση της περιοχής από τον βασιλιά των Δύο Σικελιών, ο οποίος είχε στενές σχέσεις με την Βαυαρία και την Αυστρία. Ο Garibaldi και οι Επτακόσιοι (οι χίλιοι εθελοντές της εκστρατείας) κατέκτησαν πολλές πόλεις και περιοχές καθώς προχωρούσαν προς τα βόρεια. Καθ’ οδόν, ενισχύθηκαν με ενθουσιώδη υποστήριξη από τον ιταλικό λαό, ο οποίος πίστεψε στην ενοποίηση της πατρίδας του. Ο Garibaldi αντιμετώπισε αντίσταση από τους βασιλείς και τις εξουσίες που ελέγχονταν από την Αυστρία. Τελικά, περιορίστηκε στην Νότια Ιταλία και κατέλαβε πολλές περιοχές, πετυχαίνοντας την ενοποίηση του Βασιλείου των Δύο Σικελιών και του Βασιλείου της Νάπολης.
4. Συνέδριο της Βιέννης (1861) και η Ιταλική Ολοκλήρωση
Μετά τις επιτυχίες του Garibaldi, το Πεδεμόντιο και η Λομβαρδία έγιναν μέρος του Βασιλείου του Πεδεμοντίου μετά το Συνέδριο της Βιέννης το 1861. Ο Βίκτωρας Εμμανουήλ ανακηρύσσεται βασιλιάς της Ιταλίας, όμως η Ρώμη παραμένει υπό παπικό έλεγχο.
5. Εισβολή στη Ρώμη και Ολοκλήρωση (1870)
Η απόσυρση των γαλλικών δυνάμεων από τη Ρώμη λόγω της συγκυρίας της εποχής (πόλεμος με την Πρωσία) επέτρεψε στον Ιταλικό στρατό να εισβάλει στην πόλη το 1870. Η Ιταλία αποκτά την Ρώμη και την ανακηρύσσει πρωτεύουσα της. Με την κατάληψη της Ρώμης, η Ιταλική Ενοποίηση ολοκληρώνεται, και η Ιταλία αναδεικνύεται ως ενιαίο κράτος.
Η Risorgimento αντιπροσωπεύει μια περίοδο μεγάλων αλλαγών και προκλήσεων, καθιστώντας την Ιταλία ένα ενιαίο κράτος με κοινή πολιτιστική κληρονομιά και πολιτικό σύστημα.
