της Μαρίας Σκαμπαρδώνη,
Η Αίγυπτος όχι μόνο ανήκει σε έναν από τους αρχαιότερους και πιο επιδραστικούς πολιτισμούς της ανθρωπότητας. Αλλά παραμένει και ο μοναδικός πολιτισμός που έμεινε αναλλοίωτος το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, ικανοποιώντας τη ζωή ανθρώπων για περισσότερα από 3000 χρόνια.
Είναι γεγονός, η Αρχαία Αίγυπτος ακόμα τροφοδοτεί το μυαλό μας με εικόνες γεμάτες χλιδή από τους τάφους των Φαραώ ή έντονη χειρωνακτική εργασία από τη σωματική κούραση των Αιγυπτίων που καλλιεργούν τη γη. Ακόμα στο μυαλό μας έρχεται ως πρώτη σκέψη η Σφίγγα ή ο Φαραώ όταν αναφερόμαστε σε εκείνη την μυστηριώδη, όμορφη και συνάμα τόσο σημαντική ιστορικά στιγμή.
Τα κομψά ρούχα, τα πολλά κοσμήματα, ο πολυθεϊσμός, η πίστη στη ζωή μετά το θάνατο με τα περίφημα κτερίσματα, όλα γεννάνε διαχρονικά το ενδιαφέρον.
Ο Θεός Άμμων, ο κυριότερος θεός στο πολυθεϊστικό τους σύμπαν, επιτηρεί και προστατεύει το λαό και τους άρχοντες.
Πιστεύουν πως μετά το θάνατο θα ζουν μία ζωή κοντά στον Όσιρι. Για αυτό και μέσα στον τάφο τοποθετούν όλα τα αγαπημένα αντικείμενα του νεκρού, θεωρώντας πως ο ίδιος τα αξιοποιεί, καθώς το σώμα για αυτούς δεν αποσυντίθεται. Αν ζούσαν μία ενάρετη ζωή σε αυτή τη γη, τότε τους περίμενε ακόμα μία με περισσότερες απολαύσεις και ανταμοιβή.
Αυτή ήταν και η αρχή για τη διαδικασία της μουμιοποίησης, της γνωστότερης Αρχαίας Αιγυπτιακής ταφικής πρακτικής. Στην οποία αναστέλλεται η αποσύνθεση ενός σώματος νεκρού ανθρώπου ή ζώου.
Oι Αρχαίοι Αιγύπτιοι δεν αγαπούσαν τόσο πολύ το θάνατο, όσο πιστεύεται. Απλώς αγαπούν τόσο πολύ τις χαρές της ζωής που ήθελαν να συνεχίσουν να υπάρχουν και με το θάνατο του σώματος.
Τα όμορφα ενδύματα, τα πολυτελή κοσμήματα, δείχνουν το αντίθετο; έναν λαό που δινόταν στις απολαύσεις της ζωής και γνώριζαν πώς να την απολαμβάνουν.
Τα τυχερά παιχνίδια και οι κούκλες ανήκαν στα αγαπημένα παιχνίδια των Αιγυπτίων. Η περίφημη μάσκα του Τουταγχαμών, συγκεντρώνει την υψηλή αισθητική στην Αιγυπτιακή τέχνη. Αλλά και την τρυφή, καθώς το χρυσάφι είναι το βασικό συστατικό της, αλλά εκτός αυτού, τη στολίζουν ημιπολύτιμα πετράδια! Ίσως το σπουδαιότερο εύρημα του Αρχαίου Αιγυπτιακού πολιτισμού, το οποίο είναι ένα παράθυρο που ανοίγει για την κατανόηση των ίδιων γύρω από το θάνατο, την απόλαυση της ζωής και την τιμή απέναντι στην πολιτική ηγεσία.
Εκτός όμως του βασιλιά, υπήρχαν και τα μικρά σπίτια από καλάμια, λάσπη και ξύλο. Τα εργατικά χέρια μαγείρευαν, καλλιεργούσαν τη γη, αποτελούσαν το βοηθητικό προσωπικό των πλουσίων και των βασιλιάδων. Η πλειοψηφία των Αιγυπτίων ήταν αγρότες, αλλά ορισμένοι εξ αυτών ήταν και τεχνίτες.
Πυραμίδες, το σήμα κατατεθέν των Αιγυπτίων
Η Αίγυπτος έχει περίπου 40 πυραμίδες, οι οποίες αποτελούν το σημαντικότερο ιστορικό αξιοθέατό της. Οι Αιγύπτιοι δεν είχαν τροχαλίες και γερανούς, αλλά ένα εξοπλισμένο ανθρώπινο δυναμικό και ομάδες εργατών που τοποθετούσαν τα υλικά επάνω σε ρόδες για να τα μετακινούν ευκολότερα.
Ο ναός του Καρνάκ, προς τιμήν του θεού Άμμωνα, αναδεικνύει τη θρησκευτική ανάγκη και την υψηλή αρχιτεκτονική. Διότι για τους αρχαίους Αιγύπτιους η τιμή δεν είναι μόνο πνευματική; απαιτεί και την εκλεπτυσμένη εμφάνιση, το κύρος, την πρόκληση θαυμασμού απέναντι σε ένα δημιούργημα.
Οι πυραμίδες της Γκίζας είναι οι πιο μεγαλοπρεπείς, με μεγάλο όγκο πέτρας και με την πυραμίδα του Χέοπα να συγκαταλέγεται στα επτά θαύματα του κόσμου.
Η Αρχαία Αίγυπτος αποτελεί ένα τεράστιο κεφάλαιο στην ιστορία της ανθρωπότητας. Μαζί με την Αρχαία Ελλάδα και την Κίνα, δίχως αμφιβολία, είναι οι πολιτισμοί που αναβάθμισαν την ιστορία του ανθρώπου και κληροδότησαν μία βαριά προσφορά σε όλους τους ερχόμενους αιώνες.
