του Χρήστου Χατζηλία,
Κατά την Βασιλεία του Βασιλείου Α’ υπηρέτησαν στο ναυτικό δύο μεγάλοι ναύαρχοι οι οποίοι δόξασαν όχι μόνο την νέα δυναστεία με τις ενέργειες τους αλλά ανέβασαν και το γόητρο της αυτοκρατορίας εναντίον των Αράβων.
Πρώτος ο Νικήτας Ωορύφας απέκρουσε επιδρομή των Ρώς το 860, έπειτα το 869 επικεφαλής 100 χελανδίων κατέστειλε τον αποκλεισμό των Αράβων εναντίον της Ραγούσας (Ντούμπροβνικ).Για να απαλλάξει την Αδριατική από τους Άραβες ζήτησε την συνδρομή του Φράγκου Βασιλιά Λουδοβίκου Β,του Πάπα και των Σέρβων.Χάρη στην ενίσχυσή τους έλυσε την πολιορκία της Ραγούσας και απελευθέρωσε τις δαλματικές ακτές.Ο Ωορύφας απελευθέρωσε και το Μπάρι,όμως μόλις επέστρεψε με τον στόλο τους στην Κωνσταντινούπολη οι Άραβες κατέλαβαν την Μελίτη(Μάλτα).
Άλλο σπουδαίο γεγονός έγινε με το φρούριο του Ευρίπου(Χαλκίδα) όταν ο εμίρης της Ταρσού Εσμάν έστειλε στόλο 30 κουμβαρίων (πρόκειται για πλοία μεγάλου εκτοπίσματος που κινούνταν με πανιά).Ο στρατηγός του ελλαδικού θέματος Οινειάτης είχε πληροφορηθεί για την επίθεση και είχε εξοπλίσει τα τείχη με σημαντικό αριθμό πετροβόλων μηχανών και τοξοβαλιστρών.
Οι επιδρομείς αιφνιδιάστηκαν από την βροχή βελών και πετρών.Ταυτόχρονα επιτέθηκαν δρόμωνες και με υγρό πυρ κατέκαψαν τα αραβικά πλοία,στην σύγκρουση αυτή σκοτώθηκε και ο Άραβας ναύαρχος,ανάλογη τύχη είχαν και 27 κουμβάριοι που στάλθηκαν από τον εμίρη της Κρήτης με ναύαρχο τον αρνησίθρησκο Φώτιο εναντίον του Ελλησπόντου και Προκονήσου.
Ο Νικήτας Ωορύφας συνάντησε τον αραβικό στόλο στην Καρδία και έκαψε με υγρό πυρ 20 πλοία. Ο εμίρης χρησιμοποίησε για άλλη μια φορά τον Φώτιο αυτήν την φορά κατά της Πελοποννήσου,ο Ρωμαίος ναύαρχος κατεβαίνει από τον Ελλήσποντο και βοηθούμενος από ευνοικό άνεμο φτάνει στις Κεγχρέες στο ανατολικό μέρος του Ισθμού.Εδώ πληροφορήθηκε ότι ο αραβικός στόλος είναι αγκυροβολημένος στα λιμάνια των Πατρών, Μεθώνης και Πύλου.
Ο Νικήτας αντί να κάνει τον περίπλου της Πελοποννήσου επαναχρησιμοποιεί το σύστημα του διόλκου και μεταφέρει τα πλοία του δια ξηράς στον Κορινθιακό και τον Πατραικό κόλπο. Οι Άραβες αιφνιδιάστηκαν και τα πλοία τους καταβυθίστηκαν και πυρπολήθηκαν από το υγρό πύρ. Ο μεγάλος ναύαρχος γύρισε με πολλούς αιχμαλώτους στην Κωνσταντινούπολη.
Δημιουργείται νέος ναυτικός κίνδυνος όταν 60 μεγάλα πλοία από την Αφρική στέλλονται στο Ιόνιο,η Ζάκυνθος και η Κεφλονιά απειλούνται.Ο Αυτοκράτορας στέλνει τον νέο δρουγγάριο τον Νάσαρ και προσορμίζεται στην Μεθώνη όμως τα πληρώματα του εμφανίζουν τάσεις λιποταξίας.Ο Βασίλειος Α΄ειδοποιείται γι’αυτό το γεγονός και καταφεύγει σε ένα τέχνασμα,μεταφέρει στον ιππόδρομο 30 αιχμαλώτους Άραβες πειρατές ,τους αλείφει με καπναιθάλη στο πρόσωπο και τους παρουσιάζει ως λιποτάκτες του Νάσαρ.
Έπειτα τους μαστιγώνει και τους στέλνει στον ναύαρχο στην Μεθώνη για να τους κρεμάσει. Ο φόβος που προκάλεσε το θέαμα αλλά και η ισχυρή προσωπικότητα του Νάσαρ εμπέδωσε την πειθαρχεία του πληρώματος. Μετά από αυτό το συμβάν επιτέθηκε με τον στόλο του κατά την διάρκεια της νύχτας ανοιχτά της Μεθώνης, οι Άραβες δεν πρόλαβαν ούτε να παραταχθούν,ύστερα από αυτήν την μεγάλη νίκη πλέει προς την Ζάκυνθο και τις Λιπάρες,φτάνει στην Σικελία και συλλαμβάνει αναρίθμητα πλοία που μετέφεραν λάδι.
Τα καράβια αυτά στέλνονται στην πρωτεύουσα με γεμάτα τα αμπάρια τους από φρέσκο ελαιόλαδο,έπειτα ο Νάσαρ ενώθηκε με τον αυτοκρατορικό στόλο της Κάτω Ιταλίας και κατεναυμάχισε τον Αραβικό στόλο στο νησί Στήλαι(Capo Stilo),απελευθέρωσε τα φρούρια τις Καλαμβρίας καθώς και το Οτράντο που έλεγχε την είσοδο στην Αδριατική. Ύστερα από αυτές τις επιτυχίες ο Βασίλειος θέλησε να απελευθερώσει την Σικελία αλλά τα σχεδιά του διακόπηκαν λόγω της αντιζηλίας των δύο ναυάρχων,το μόνο κέρδος ήταν η απελευθέρωση του Τάραντος.
Λόγω της αντιζηλίας αυτής οι Άραβες αναθάρρησαν πολιόρκησαν τις Συρακούσες, ανακατέλαβαν τον Τάραντα και έφτασαν μέχρι την Βενετία.Ο εγωισμός αυτών των δύο μεγάλων ανδρών αποδείχθηκε χειρότερος εχθρός από τους Άραβες για τα συμφέροντα της αυτοκρατορίας.
Βιβλιογραφία:
Σαράντος Ι. Καργάκος, “Tο Bυζαντινό Ναυτικό”, σελ. 74-77
