Από τα Πρακτικά του Διεθνούς Συνεδρίου στο Ρέθυμνο με θέμα “Γλυπτική και κοινωνία στη ρωμαϊκή Ελλάδα” το οποίο πραγματοποιήθηκε στις 26-28 Σεπτεμβρίου 2014
του Στυλιανού Κατάκη, Αναπληρωτή Καθηγητή Κλασικής Αρχαιολογίας, μετά από τη συμμετοχή του στο Συνέδριο Ρωμαϊκής Τέχνης στην Αυστρία
Με τους εκ πρώτης όψης συνώνυμους όρους ημίεργα και ημιτελή έχουμε ένα λεκτικό παιγνίδι που πρέπει να διευκρινιστεί. Ως ημίεργα νοούνται τα γλυπτά, η λάξευση των οποίων δεν έφθασε σε τελικό στάδιο, ενώ ως ημιτελή δηλώνονται τα έργα εκείνα που δεν εκπλήρωσαν τον σκοπό (τέλος) για τον οποίο δημιουργήθηκαν. Επομένως, ως ημίεργα γλυπτά που όμως δεν παρέμειναν ημιτελή χαρακτηρίζονται αυτά τα οποία χρησιμοποιήθηκαν κανονικά, μολονότι η κατεργασία του μαρμάρου δεν ολοκληρώθηκε.
