“Όταν ακούω έναν άνθρωπο να διαλέγεται για την αρετή, ή για κάποια άλλη σοφία, που να είναι αληθινός άνθρωπος και αντάξιος των λόγων που λέγει, αισθάνομαι εξαιρετική χαρά. Γιατί την ίδια ώρα βλέπω και κείνον που μιλεί και κείνα που λέγει, να είναι ταιριαστά το ένα με το άλλο και αρμονισμένα”.
Από το βιβλίο του Ευάγγελου Παπανούτσου, Το θρησκευτικό βίωμα στον Πλάτωνα, εκδόσεις Νόηση 2002 (Tubingen, 1926).
Διαβάζει ο Μάριος Νοβακόπουλος
