Σε μια εποχή που οι άνθρωποι που δίνουν αγώνα για τον πολιτισμό είναι λίγοι και καλούνται να αντιμετωπίσουν πλήθος οικονομικών θεμάτων, κάποιοι έχουν επιλέξει να δώσουν τη σκληρή αυτή μάχη. Όμως στην Αθήνα δεν δίνεται καμία αξία στον πολιτισμό, ειδικά μπροστά στον πλουτισμό των λίγων προνομιούχων.
Ο Βιβλιοπότης είναι ένας μουσικός βιβλιοκαφενές ο οποίος έχει για φόντο τον Παπαδιαμάντη. Πέρασαν από το μαγαζί πλήθος καλλιτεχνών που έδιναν ζωή στην στοά της Χαριλάου Τρικούπη και πλήθος κόσμου που αναπολούσε την παλιά χαμένη Αθήνα και εκεί μπορούσε λίγο να θυμηθεί πως έμοιαζε.
Δυστυχώς αυτά δεν ενδιαφέρουν τους μεγαλοϊδιοκτήτες της Τρικούπη. Θέλουν την “ησυχία” τους, να καρπώνονται τα ακριβά ενοίκια, να έρχονται οι τουρίστες και οι Έλληνες που παλεύουν να ζήσουν τις οικογένειές τους ας πάνε να πνιγούν.
Αλλά ας μην πούμε περισσότερα. Σας παραθέτουμε το κείμενο με το οποίο ο Γιάννης Παναγιωτόπουλος, ιδιοκτήτης του Βιβλιοπότη, ανακοίνωσε την θλιβερή είδηση:
Ἐπὶ τέλους ἡ ἀστική “δικαιοσύνη” θριάμβευσε! Οἱ νέοι μνημονιακοί νόμοι τῶν ἐξώσεων ἐξπρές ἔδειξαν τήν ἰσχύ τους! Ἐπί τέλους οἱ μουσικές θά σιγήσουν, τά ὄργανα θά παραμείνουν στίς θῆκες τους, τά τραγούδια καί οἱ χοροί θά σταματήσουν!
Μέ χαρά οἱ μεγαλοιδιοκτήτες τοῦ μεγάρου τῆς Χαριλάου Τρικούπη 14, παράτησαν τίς δουλειές τους καί ἦρθαν μέ τόν δικαστικό κλητῆρα νά μεταφέρουν καρέκλες, τραπέζια, πινακίδες καί νά μᾶς βάλουν τό λουκέτο τους. Τόση ἦταν ἡ χαρά τους, πού αὐτοί οἱ μεγαλοεισοδηματίες 30 – 40 ἀκινήτων κατάφεραν νά κλείσουν μία μικρή οἰκογενειακή ἐπιχείρηση καί νά πετάξουν στόν δρόμο ἐργαζόμενους καί μουσικούς, πού παραλίγο νά στήσουν χορό στό πεδίο τῆς ἔνδοξης νίκης τους! Ἀλλά εἴπαμε… Οἱ μουσικές καί οἱ χοροί πρέπει νά ἐξαφανιστοῦν ἀπό το κέντρο τῆς Ἀθήνας…
Ζητοῦμε συγγνώμη ἀπό τούς μουσικούς μέ τούς ὁποῖους εἴχαμε κλείσει λάιβ καί σταθερές συνεργασίες. Ἀπό τούς ἐργαζόμενους πού ἐπί δύο χρόνια τώρα ὑπόκεινται στό μπούλινγκ τῆς διαχείρισης τήν ὥρα τῆς δουλειᾶς τους, ἐπιδεικνύοντας ἰώβεια ὑπομονή προκειμένου νά μείνει ἀνοιχτός ὁ Βιβλιοπότης. Εὐχαριστοῦμε πολύ τούς ἐνοίκους τοῦ μεγάρου, πού στήν συντριπτική τους πλειοψηφία στάθηκαν στό πλευρό μας, πολλές φορές παρατῶντας τίς δουλειές τους γιά νά ἔρθουν νά μᾶς ὑπερασπιστοῦν! Εὐχαριστοῦμε ὅλους ἐσᾶς πού κάνατε τόν Βιβλιοπότη κομμάτι τῆς ζωῆς σας, δημιουργῶντας τόσες ὄμορφες βραδιές ὅπου ὅλοι, γνωστοί ἄγνωστοι, γίναμε μία παρέα κοινωνῶντας τήν ἐμπειρία τῆς ζωντανῆς μουσικῆς μας παράδοσης!
Δύο διαφορετικοί κόσμοι… Ὁ κόσμος τῆς ἀπληστίας, πού αἰσθάνεται οργασμό κάθε φορά πού πατάει ἕναν ἀδύναμο στόν λαιμό, καί πού νομίζει ὄτι κάθε ἐπιπλέον περιουσιακό στοιχεῖο πού θά προσθέσει στό Ε9, θά τό πάρει μαζί του στόν τάφο του. Κι ὁ κόσμος τοῦ μεροκάματου κι ἑνός ζωντανοῦ λαϊκοῦ πολιτισμοῦ, πού σέ πεῖσμα τῶν καιρῶν παραμένει ὄρθιος, ἀλληλέγγυος, ζωντανός.
Το χειρότερο πού μποροῦν νά μᾶς κάνουν οἱ πρῶτοι, εἶναι νά γίνουμε σάν αὐτούς. Καί μερικές φορές ψάχνοντας ἄκρη μέσα ἀπό τά γρανάζια τῶν νόμων τους, κινδυνεύεις νά τούς μοιάσεις. Ἀπό τότε πού μᾶς ἐναντιώθηκε ὁ ἄνεμος, μάθαμε νά σαλπάρουμε μέ ὅλους τούς καιρούς. Κι ἔτσι θά συνεχίσουμε, εἴτε ἐδῶ εἴτε ἀλλοῦ….
Καλῶς νά σμίξουμε ξανὰ…