Από την “Ελληνική Γραμμή“
Καὶ διὰ νὰ τελειώσω μὲ μίαν εἰκόνα ζωηράν καὶ ἀκριβῆ, τῆς λεπτῆς γραφῆς τῆς ἑλληνικῆς γραμμῆς.
Ζητήσατε εἰς τὴν Ἐθνικὴν Βιβλιοθήκην ἕνα ὡραιογραμμένον Βυζαντινὸν χειρόγραφον, ἀργυρογραμμένον ἢ χρυσογραμμένον. Καὶ ζητήσατε τῶν αὐτῶν ἢ καὶ πολὺ πολὺ μεταγενεστέρων χρόνων, ἕνα χειρόγραφον Γοτθικὸν ἢ ὅ,τι ἄλλο ἀποτύπωμα γραφῆς.
Πᾶσα ἐκδήλωσις εἶναι ἰσοδύναμος καὶ σύμπασαι αἱ ἐκδηλώσεις μιᾶς φυλῆς ἑνὸς λαοῦ, εἶναι ἕνα πρᾶγμα. Θὰ ἰδῆτε ζωντανώτατα ὅλην τὴν ἀπόστασιν χιλιάδων λευγῶν τῆς λεπτοτάτης καὶ εὐγενεστάτης φύσεώς μας ἀπὸ τὴν Εὐρωπαϊκὴν καὶ κάθε ἄλλην θηριωδίαν, ποία διαφορὰ ὑπάρχει μεταξύ τῆς ἀργυροχρύσου αἰθεριογραφίας μας καὶ τῆς διὰ σπασμένων ποδιῶν καρεκλῶν Γοτθογραφίας.
Τὴν γραφὴν αὐτήν, τὴν μητέρα τῶν ζαλιστικῶν ἀραβουργημάτων, θὰ τὴν εὕρετε εἰς τὴν ζωγραφικήν τῆς ἐκκλησίας μὲ τὴν αὐτὴν αἰθεριότητα καὶ ἀσφάλειαν γραμμένην, ἐπὶ ὅλων τῶν ζωγραφικῶν ὑφασμάτων, ὅπως καὶ τὴν ὅλην ἑλληνικὴν γραμμογραφίαν.
Τὴν γραφὴν αὐτὴν θὰ τὴν εὕρετε, ὡς εὐγενῆ προσπάθειαν, ὁμοίαν εἰς εἰκόνας τινὰς τοῦ Ράλλη, εἰς τὸν Γύζην ὁλόκληρον. Καὶ τὴν Βυζαντινὴν αὐτὴν γραμμὴν θὰ τὴν εὕρετε ταυτόσημον εἰς τὴν γραφὴν τοῦ Ἀννίνου· εἶναι ἡ ὑπερτάτη γραφὴ τῆς σαφηνείας, λεπτότητος, ἁπλότητος, ζωῆς καὶ αἰθεριότητος. Εἶναι, ἡ μία εὐγενεστάτη ἀνθρωπίνη γραφή, τῶν ἀρχαίων μας μαιάνδρων εἰς τὸ παραδείσιον ἡμῶν φῶς.
