Ακόμα και στα μέσα της δεκαετίας του ’70, το ρεμπέτικο τραγούδι ήταν θέμα για διερεύνηση. Μπορεί να είχε χυθεί ήδη αρκετό μελάνι σε βιβλία, μπορεί τα ίδια τα τραγούδια να είχαν αποδείξει την αντοχή τους μέσα στο χρόνο και κάποιοι παλαίμαχοι του είδους να έδιναν ακόμη το «παρών», όμως οι περισσότεροι, είχαμε πολλά να μάθουμε ακόμη. Τότε λοιπόν – άνοιξη του 1977 – πρότεινα στη Δάφνη Τζαφέρη να κάνουμε μια εκπομπή στο χώρο του ρεμπέτικου, ζητώντας τη συνδρομή του Σπύρου Παπαϊωάννου, του Παναγιώτη Κουνάδη και του Βαγγέλη Μαρίνου που τότε είχαν δημιουργήσει ένα «Κέντρο Έρευνας και μελέτης του ρεμπέτικου τραγουδιού», όντας οι ίδιοι συλλέκτες και μελετητές.
Επισκεφθήκαμε κάποιες παλιές γειτονιές, κυρίως στον Πειραιά και τα περίχωρα και προλάβαμε εν ζωή τον Στελλάκη Περπινιάδη, τη Σοφία Καρίβαλη – αδελφή της Ρίτας Αμπατζή – και τον Πρόδρομο Τσαουσάκη. Παράλληλα, στο στούντιο 3 της Τηλεόρασης της ΕΡΤ, στήσαμε ρεμπέτικο πάλκο με ερμηνεύτρια την Αλεξάνδρα, στην οποία είχαν τότε όλοι μεγάλη εκτίμηση. Το αποτέλεσμα ήταν μάλλον ακαδημαϊκό. Όμως, δεν παύει αυτή η «Μουσική Βραδιά», να είναι από τις πρώτες που προσπάθησαν να αγγίξουν αυτό το μεγάλο και εν πολλοίς άγνωστο-τότε – κεφάλαιο που λέγεται ρεμπέτικο.
Γιώργος Παπαστεφάνου
